• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Achtergronden » Aandacht voor de (eigen) dood

Aandacht voor de (eigen) dood

1 juni 2020 door André Baets

‘Evam me sutam’, aldus heb ik gehoord.
Deze woorden werden uitgesproken door Ananda, de neef en persoonlijke verzorger van de Boeddha. Volgens de traditie had hij een uitzonderlijk geheugen en reciteerde hij, tijdens het eerste concilie dat vlak na de dood van de Boeddha werd gehouden, alle leerredes.
Evam me sutam is dan ook, traditiegetrouw, de aanhef van elke sutta in de Pali-Canon.

Maranassati-Sutta AN 6.19-20

“En wat is sterven? [marana)

Dat de wezens, welke dan ook, uit deze of gene categorie van wezens wegvallen, heengaan, ten onder gaan, verdwijnen, sterven, doodgaan, overlijden; dat hun geledingen van persoonlijkheid [khanda] uiteenvallen, dat ze hun lichaam afwerpen. Dat, vrienden, wordt sterven genoemd.”

(Saccavibhanga-Sutta MN 141) (2)

In de Dhammapada-atthakatha (commentaren op de verzen van de Leer) wordt er verteld dat nieuwe monniken een meditatieonderwerp van de Boeddha kregen alvorens zich in het woud terug te trekken. Dit onderwerp is steevast de vergankelijkheid van het menselijk lichaam. Als je hiervan volledig doordrongen bent; niet alleen rationeel, maar met heel je wezen, valt elke gehechtheid weg en worden de drie hindernissen dukkha (lijden, onbevredigendheid), anicca (vergankelijkheid, veranderlijkheid) en anatta (niet-zelf, geen vaste blijvende entiteit) onderkend.

Wat is de grootste, meest definitieve verandering in ons leven? Doodgaan, sterven. Als we over een ingrijpende verandering in ons leven kunnen spreken, dan is het toch wel de overgang van leven naar dood.

Ik heb eens ergens gelezen dat er elke dag op aarde zo’n 200.000 mensen sterven; of zo’n 70 miljoen per jaar. En toch worden we niet aangemoedigd om over onze eigen dood na te denken. We worden eerder aangespoord om te leven alsof we nooit zullen sterven. Op regelmatige tijdstippen krijgen we te horen dat de gemiddelde leeftijd al weer met een jaartje is toegenomen. Er wordt ons voorgeschoteld dat het eeuwige leven bijna binnen handbereik is.

Het is een feit dat iedereen zal sterven. Dit is geen voorspelling, dit is een waarheid waaraan je niet kunt ontsnappen. Alleen is de vraag: wanneer? En daar is geen antwoord op. Kijk in de krant; elke dag zijn er mensen die ’s morgens opstaan, aan hun dagtaak beginnen en ’s avonds niet meer leven. De Boeddha vraagt ons daarbij stil te staan en te denken: “Dit kan ook mij overkomen. Ook ik kan vandaag sterven en dan laat ik alles en iedereen achter; ik kan niets meenemen.

In de Maranassati-Sutta (AN 6.19) (3) vraagt de Verhevene aan zijn monniken hoe zij deze ‘aandacht voor de dood’ ontwikkelen.

“Toen was er een zekere monnik die zei: “Ik heb de indachtigheid van de dood al ontwikkeld.”

“En hoe ontwikkel jij de aandachtigheid van de dood?”

“Ik denk: “O, wanneer ik slechts een dag en een nacht zou leven, dat ik dan aandacht mag schenken aan de instructies van de Gezegende. Ik zou dan een grote taak volbracht hebben. Dit is hoe door mij de indachtigheid van de dood wordt ontwikkeld.”

Vervolgens geven ook andere monniken hun visie. De laatste monnik zegt dat, als hij slechts de tijd van één in- en uitademing te leven zou hebben, hij deze korte periode aan het beschouwen van de dood zou besteden. Dit noemt de Boeddha oplettendheid. Niet in de veronderstelling zijn dat je tenminste nog een dag en nacht te leven hebt, maar voortdurend bij elke in- en uitademing aandachtigheid voor de dood beoefenen.

Dat is trouwens alles wat er is. Je ademt in en je ademt uit en op een keer volgt er na de uitademing geen inademing meer. Dat is het verschil tussen jou leven en dood: slechts één ademhaling.

In de daarop volgende sutta (AN 6.20) (4), die ook de naam ‘Maranassati-Sutta’ draagt gaat de Verhevene daar verder op in:

“Monniken, de indachtigheid van de dood, wanneer die ontwikkeld en voortgezet wordt, is van grote vrucht, van groot voordeel. Het mond uit in het onsterfelijke en heeft het onsterfelijke [nibbana, ontwaken] als haar uiteindelijke einde.

En hoe wordt deze indachtigheid van de dood ontwikkeld?

“Een monnik overdenkt, beschouwt: “Er zijn vele mogelijke oorzaken van mijn dood. Een slang kan me bijten, een schorpioen kan me steken. Al struikelend kan ik vallen, mijn gegeten voedsel kan mij problemen geven, doordringende wind [pijnen in het lichaam] kunnen opgewekt worden. Zo zou mijn dood er uit kunnen zien.”

Dan moet deze monnik onderzoeken: “Zijn er onheilzame, onvoordelige mentale factoren [ onheilzame gedachten zoals haat, begeerte en onwetendheid ] die door mij nog niet uitgedreven zijn en die een probleem voor mij zullen zijn als ik tijdens de nacht sterf?”

Als hij zich realiseert dat dit inderdaad zo is, dan moet hij extra inspanning, vastberadenheid en alertheid aanwenden om deze onheilzame, onvoordelige factoren uit te drijven. Net zoals een persoon wiens haar in brand staat, inspanning, vastberadenheid en alertheid zou aanwenden om het vuur op zijn hoofd te doven.

Maar als, wanneer hij dit zo beschouwt, hij zich realiseert dat er geen kwade, onvoordelige factoren zijn die een probleem zouden kunnen vormen als hij tijdens de nacht zou sterven, dan moet hij om die reden in blijdschap en vreugde leven en zichzelf dag en nacht trainen in heilzame kwaliteiten.”

Dan geeft de Boeddha hetzelfde voorbeeld, maar nu met de veronderstelling dat de monnik overdag sterft.

Hij eindigt de leerrede met de zin: “Dit monniken, is hoe de indachtigheid van de dood ontwikkeld en voortgezet wordt zodat het van grote vrucht en voordeel is en het onsterfelijke als haar uiteindelijke einde heeft.”

Wat opvalt in bovenstaande tekst is dat de Verhevene aanraadt om, zelfs als er geen ‘onvoordelige factoren’ terug te vinden zijn, je niet op je lauweren moet rusten maar, ‘terwijl je in blijdschap en vreugde leeft, jezelf dag en nacht moet trainen in heilzame kwaliteiten’.

Het is november, de bomen verliezen hun bladeren en dat vinden we normaal; het is tenslotte herfst, het hoort zo. Met ons, mensen, is het net hetzelfde. Maar omdat we niet weten wanneer we zullen sterven (niet iedereen bereikt de herfst van zijn leven en zij die hem wel bereiken weten dan nog niet wanneer de winter zal intreden) kan deze onzekerheid een aanzet zijn om bewust te leven.

Je beseft dat je de dingen niet tot morgen of volgende week of volgend jaar kunt uitstellen, want morgen kan voor jou misschien nooit komen. We nemen wel aan, we vinden het vanzelfsprekend dat er een morgen voor ons komt; maar voor die 200.000 mensen die vandaag op aarde gestorven zijn is dat niet het geval.

Maar hoe begin je aan zulke contemplatie? Onze dood of sterven komt in het rijtje van traditioneel bij meditatie gebruikte aandachtobjecten (zoals geluiden, gedachten, lichamelijke gevoelens en emoties) niet voor.

Sterven is nu niet bepaald iets dat zich tijdens een willekeurige meditatiesessie aan je voordoet. Als je, je tijdens een volgende meditatie plots bewust word van het feit dat je sterft, heb je niet de tijd om dit fenomeen in alle rust, zonder je erbij betrokken te voelen, van op een afstand, als een toeschouwer, een getuige, te bekijken.

Als de dokter zegt dat je ongeneeslijk ziek bent en nog slechts kort te leven hebt, is daar misschien nog wel tijd voor, maar ben je hoogstwaarschijnlijk emotioneel zo in onbalans dat je gedachten eerder naar het vasthouden van het gekende en vertrouwde leven gaan dan naar het loslaten ervan.

Daarom moeten we de gedachte aan onze eigen sterfelijkheid bewust een plaats geven in onze meditatiepraktijk.

Het overwegen van de eigen dood begint met tegen jezelf te zeggen: “Ik ga dood, ik ga dood, daar kan niets aan veranderd worden.” Om deze gedachte kracht bij te zetten zijn er in het boeddhisme een aantal hulpmiddeltjes (upaya) bedacht.

In de meeste Theravada kloosters in Azië begint de dag met volgende recitatie:

“Mijn natuur is dat ik ouder word, dit kan ik niet overstijgen; mijn natuur is dat ik ziek word, dit kan ik niet overstijgen; mijn natuur is dat ik zal sterven, dit kan ik niet overstijgen. Alles zal veranderen.”

Om deze gedachten aanschouwelijk te maken staat er in de meditatiehal van sommige kloosters in Azië een skelet.

Zo was er een monnik die bij zijn dood een brief had nagelaten met daarin de vraag om, na zijn overlijden, zijn lichaam in een glazen kast te plaatsen. Daar zat dan het lichaam, langzaam weg te rotten. Op de ruit stond geschreven: “Ik was zoals jij en binnenkort zul jij zijn zoals ik.”

In andere kloosters, zoals in Japan, hangen dan weer rolprenten. Het zijn (meestal) negen afbeeldingen die de ontbinding van een lijk voorstellen. Je staat stil bij elke afbeelding en overdenkt de vergankelijkheid van het menselijk lichaam.

Dit soort afbeeldingen kunnen bizar en luguber lijken, maar ze zijn gebaseerd op de woorden van de Boeddha. Gebaseerd op de Kayagatasati-Sutta (MN 119), de sutta over op het lichaam gerichte aandacht.

“En hoe brengt het ontwikkelen van op het lichaam gerichte aandacht grote vrucht, brengt zij groot voordeel voort?”

Aandacht voor de ademhaling:

“Een monnik ademt bewust in en uit. Als hij lang inademt dan weet hij dat hij lang inademt (…) en als hij kort inademt dan weet hij dat hij kort inademt. (…) Hij oefent zich om het hele lichaam bij de uitademing te voelen. (…)”

Aandacht voor de vier houdingen:

“Als een monnik gaat, dan weet hij dat hij gaat, als hij staat, weet hij dat hij staat, als hij zit, weet hij dat hij zit, als hij ligt, dan weet hij dat hij ligt; wat voor houding zijn lichaam ook inneemt, daarvan is hij zich bewust(…)”

Volle aandacht:

“De monnik is oplettend bij het heen en weer lopen, bij het kijken, bij het buigen en strekken van de ledematen, bij het dragen van zijn overkleed, bij het eten en drinken (…)”

Aandacht voor de onreine delen van het lichaam:

“De monnik beziet dit lichaam vanaf de voetzolen opwaarts en vanaf de haarkruin neerwaarts; omhuld door de huid en vol van allerlei onreinheden. Hij denkt: in dit lichaam zijn hoofdharen, lichaamsharen, nagels, tanden, huid, vlees, pezen, botten, beenmerg, nieren, hart, maag, lever, vliezen, milt, longen, ingewanden, darmen, ontlasting, gal, slijm, pus, bloed, zweet, vet, tranen, talg, speeksel, snot, gewrichtsolie en urine.(…)”

Aandacht voor de elementen:

“De monnik observeert dit lichaam met betrekking op de aanwezige vier elementen: het element aarde [o.a. beenderen], het element water [o.a. bloed, lichaamssappen], het element vuur [o.a. spijsvertering] en het element lucht [o.a. ademhaling]”(…)

De negen knekelveldcontemplaties:

“En verder beschouwt een monnik dit lichaam, zoals hij zou kijken naar een lijk dat op een knekelveld is weggeworpen, één dag dood, twee dagen dood of drie dagen dood; opgezwollen, donkerblauw geworden, in staat van ontbinding; en hij overdenkt: “Dit lichaam van mij wacht hetzelfde lot, het zal net zo worden, het kan dat lot niet ontlopen.”

“En verder beschouwt een monnik dit lichaam, zoals hij zou kijken naar een lijk dat op een knekelveld is weggeworpen en door kraaien, raven, gieren, honden, jakhalzen of door verschillende andere soorten dieren wordt aangevreten. Zoals hij zou kijken naar een skelet met nog vlees en bloed aan, nog samengehouden door pezen; zoals hij zou kijken naar een skelet zonder vlees, maar nog bedekt met bloed en nog door pezen bijeengehouden; zoals hij zou kijken naar een skelet zonder bloed, maar nog bijeengehouden door pezen; zoals hij zou kijken naar beenderen zonder samenhang, die her en der verspreid liggen, hier een botje van een hand, daar een botje van een voet, hier een bot van een onderbeen, daar een dijbeen, hier een bekken, daar een ruggenwervel of de schedel; zoals hij zou kijken naar beenderen die op een hoop liggen, meer dan een jaar oud; zoals hij zou kijken naar rottende beenderen, tot stof verkruimeld en hij bedenkt: “Dit lichaam van mij wacht hetzelfde lot, het zal net zo worden, het kan dat lot niet ontlopen.”(…)

“Wanneer hij zo, niet aflatend, ijverig, resoluut bezig is, laat hij de herinneringen aan en plannen voor het huiselijke leven achter zich. Doordat hij die achterlaat, stabiliseert zijn geest zich, wordt eenpuntig en geconcentreerd en komt tot rust. Zo ontwikkelt een monnik op het lichaam gerichte aandacht.”(…)

Niet aflatend, ijverig, resoluut bezig zijn… De Verhevene raadt ons aan niets uit te stellen “omdat je later geen spijt zou krijgen”.

Hoe kort, onvoorspelbaar en onbeduidend het menselijk leven wel is vinden we verwoord in de Arakenanusasani-Sutta AN 7.70 (5)

“Net zoals een dauwdruppel op het tipje van een grasspriet snel verdampt als de zon opkomt, net zo is het leven van een mens; beperkt, onbeduidend en gekenmerkt door spanningen en wanhoop. Er is geen vrijheid van dood voor wie geboren is.”

“Net zoals, bij hevige regen een luchtbel even op het water blijft en dan plots verdwijnt, net zo is het leven van een mens; beperkt, onbeduidend en gekenmerkt door spanningen en wanhoop. Er is geen vrijheid van dood voor wie geboren is.”

“Net zoals een lijn, met een stok in het water getrokken, snel verdwijnt, net zo is het leven van een mens; beperkt, onbeduidend en gekenmerkt door spanningen en wanhoop. Er is geen vrijheid van dood voor wie geboren is.”

“Net zoals een rivier die van de berg naar beneden stroomt, op zijn tocht alles meeslepend, nooit even stilhoudt, net zo is het leven van een mens; beperkt, onbeduidend en gekenmerkt door spanningen en wanhoop. Er is geen vrijheid van dood voor wie geboren is.”

“Net zoals een man een druppel speeksel van op het puntje van de tong met weinig moeite wegspuugt; net zo is het leven van een mens; beperkt, onbeduidend en gekenmerkt door spanningen en wanhoop. Er is geen vrijheid van dood voor wie geboren is.”

“Net zoals een dun lapje vlees in een hete pan sissend oplost; net zo is het leven van een mens; beperkt, onbeduidend en gekenmerkt door spanningen en wanhoop. Er is geen vrijheid van dood voor wie geboren is.”

“Net zoals een koe met elke stap dichter bij het slachthuis komt; net zo is het leven van een mens; beperkt, onbeduidend en gekenmerkt door spanningen en wanhoop. Er is geen vrijheid van dood voor wie geboren is.”

“Het leven van een mens is niets; beperkt, onbeduidend en gekenmerkt door spanningen en wanhoop. Er is geen vrijheid van dood voor wie geboren is.”

De Verhevene eindigt de sutta met de raadgeving:

“Daar zijn de wortels van de bomen; daar zijn de lege verblijfplaatsen. Beoefen de meditatie, monniken. Wees niet onachtzaam, zodat je later geen spijt krijgt. Dit is mijn boodschap voor jullie allen.”

Hier sluiten de laatste woorden van de Boeddha perfect bij aan:

Toen dan richtte de Verhevene zich tot de monniken.

“Welaan, monniken, ik zeg jullie, wat de mens bezielt, is aan vergankelijkheid onderhevig. Streeft niet aflatend!”

(Maha-Parinibbaba-Sutta DN 16)

1.’The analystical study of maranassati in Theravada buddhism’ by Phramaha Pisit Manivamso Mahachulalongkornrajavidyalaya University Bangkok, Thailand (C.E.2010)

2.Tenzij anders vermeld komen alle citaten van de Pali-Canon uit de vertalingen van Jan de Breet & Rob Janssen

3.Maranassati Sutta: mindfulness of Death (AN 6.19) translated from the Pali by Thanissaro Bhikkhu Access to insight 30 november 2013

  1. zie 3.

5.Arakenanusasani Sutta: Araka’s Teaching (AN 7.70) translated from the Pali by Thanissaro Bhikkhu Access to insight 2004

 

 

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Achtergronden, Andre Baets, Boeddhisme, Buddhavacana, Dharma en filosofie, Geluk Tags: anatta, André Baets, Dhammapada, dood, marana, ontbinding, sterven

Lees ook:

  1. Aandacht voor de (eigen) dood
  2. Aandacht voor de (eigen) dood
  3. Aandacht voor de (eigen) dood
  4. ‘We moeten de dood regelmatig en een beetje kunstmatig in onze meditatie brengen’

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

André Baets

Boeddhist en auteur (Kagyu, Zen en Theravada). André publiceert op zijn site Buddhavacana (woorden van de Ontwaakte) en het Boeddhistisch Dagblad sutta’s uit de Pali-Canon. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

23 mrt
Zen Meditatie Introductie
23 mrt 23
27 mrt
Wekelijkse Zen in Twente meditatie avond op maandag
27 mrt 23
28 mrt
Meditatiecursus in de Dhammakaya traditie
28 mrt 23
28 mrt
Vipassana meditatie Rotterdam
28 mrt 23
Rotterdam
29 mrt
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
29 mrt 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Wanneer iedereen liegt, weet niemand nog wie er liegt

    Kees Moerbeek - 19 maart 2023

    Een staatsgreep, of het manipuleren van het politieke systeem zijn voorbeelden van andere manieren om aan de macht te grijpen dan verkiezingen. Onverbloemde macht is echter beperkt houdbaar en macht verkregen met geweld vraagt meer geweld om het in stand te houden.

    Geschiedkundige Romila Thapar – de stem van afwijkende meningen

    Kees Moerbeek - 12 maart 2023

    Romila Thapar is een van India’s meest vooraanstaande geschiedkundigen. In haar boek Voices of Dissent (2020) beschrijft ze de rol van het ‘meningsverschil’ in de verschillende periodes van de Indiase geschiedenis. De Boeddha was een van degenen die vraagtekens zette en met een alternatief kwam. Dit artikel gaat met grote stappen door haar boek.

    Het jaar 2023 – dag 66 – vlokjesneeuw

    Joop Ha Hoek - 7 maart 2023

    KNMI regen en natte sneeuw. Somewhere over the rainbow, skies are blue. Take care out-there.

    Spelen met oneindigheid, verrassende figuren en patronen

    Erik Hoogcarspel - 6 maart 2023

    Hoe zit het nu met het oneindige? Om te beginnen merkt Zantema op dat er verschillende soorten oneindigheid bestaan. Als voorbeeld noemt hij het zogenaamde Hilbert-hotel, vernoemd naar de wiskundige David Hilbert. Dit is een denkbeeldig hotel met oneindig veel kamers. Als deze allemaal bezet zijn en er meldt zich een nieuwe gast, dan zou hij of zij op het eerste gezicht geen kamer kunnen krijgen. Dit lukt echter wel met een bepaald trucje: laat iedere gast verhuizen naar de kamer ernaast. Deze is er altijd, anders zouden er niet oneindig veel kamers zijn. De eerste kamer komt dan vrij.

    Hoe zen is Zuid? De weg van de vier geloften met een bus vol ikken.

    Erik Hoogcarspel - 2 maart 2023

    De schrijfster, Hanneke Dijkman, is lerares zenmeditatie en woont in Rotterdam Zuid, in de wijk Vreewijk. Als Rotterdammer vraag je je dan af zen in Zuid ‘ken dit wel?’ Zuid is namelijk het jongste en armste deel van de stad, de plaats waar in het begin van de vorige eeuw arme landarbeiders uit Zeeland en Friesland kwamen wonen om in de haven te werken. De Rotterdammers aan de linker Maasoever hadden het toen over de ‘boeren’, die een geit op zolder hadden en in klederdracht liepen. Dit is natuurlijk nogal overdreven, maar Zuid heeft de reputatie van een verzameling probleemwijken nooit helemaal van zich af kunnen schudden.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Waarin verschijnt Bewustzijn? De holle retoriek van de non-dualist
    • Wereldwijd blinddoeken wetenschappers standbeelden en eisen klimaatactie
    • Guy – De aandacht van satipatthana (2)
    • Ludo – Eén
    • Bhutan: ‘Bruto Nationaal Ongeluk voor 140.000 verzwegen vluchtelingen’

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens