• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Achtergronden » ‘Mijn beste! Nu begint het bij je te dagen dat je sterft! Je gaat deze wereld verlaten’

‘Mijn beste! Nu begint het bij je te dagen dat je sterft! Je gaat deze wereld verlaten’

13 februari 2018 door Henk Blezer

Mijn beste! Nu begint het bij je te dagen dat je sterft! Je gaat deze wereld verlaten. Daar ben je niet alleen in; het overkomt iedereen: hecht je niet en verlang niet naar dit leven. Maar ook al zou je je vastklampen en begeren, je kunt hier toch niet blijven.

(Uit het ‘Tibetaanse Dodenboek’; die titel is overigens verzonnen door de eerste Westerse redacteur van het boek en is niet terug te vinden in de Tibetaanse teksten waar zijn selectie op gebaseerd is).

U zult sterven, net zoals ik en ieder ander.

Ook al weten wij doorgaans niet het precieze uur van onze dood, het onvermijdelijke afscheid van deze wereld en alles wat ons daarin lief en vertrouwd is, vormt ironisch genoeg een van de schaarse zekerheden van ons bestaan. Maar laat die dood nu ook iets zijn waar we ons nooit echt goed met zekerheid een voorstelling van kunnen maken.

Zo hebben we volgens de christelijke leer geen ervaring met onze dood, want ieder mens sterft immers maar eenmaal. We kunnen er bij zijn als anderen (of wijzelf) sterven, maar onze dood maken we per definitie niet mee. Dat geldt ook voor wat aan onze verwekking voorafgaat. Daarmee wordt ook al enigszins duidelijk dat ons denken over sterven en dood aan de basis ligt van de vraag naar onze plaats in wereld en geschiedenis, en aldus een fundament vormt voor iedere religieuze reflectie. Daar zullen boeddhisten en christenen het wel over eens kunnen worden.

tibetaans dodenboek afbeelding inVolgens het boeddhisme is ons bestaan te kenmerken als vergankelijk, onbevredigend, en zonder wezenskern. Die kenmerken verwijzen allemaal direct of indirect naar de dood. Ouderdom en dood zijn inderdaad krachtige beelden voor vergankelijkheid, zijn traditionele zinnebeelden voor lijden, en roepen prangende vragen op over onze persoonlijke identiteit. Daarmee stuiten we meteen op de eerste beduidende verschillen tussen boeddhistische en christelijke of andere monotheïstische godsdiensten, zoals jodendom en islam.

De Dood zonder God en Ziel, Dood en Karma

De gewisheid van persoonlijke identiteit (ziel) en (een geschapen) wereld worden in het oudere boeddhisme geproblematiseerd en hun ongewisheid wordt later zelfs gethematiseerd. Een God of Schepper wordt niet aangenomen. Belangrijke ankers voor een monotheïstisch wereldbeeld ontbreken er dus. De implicaties hiervan voor het resulterende wereldbeeld blijken voor iemand die grootgebracht is in of tegen een joods-christelijke achtergrond vaak nauwelijks te overzien. Als ‘zelf’ en ‘wereld’ niet in zichzelf en niet in God bestaan, valt daarmee ook het hele erop gebaseerde bouwwerk van schepping, goddelijke voorzienigheid, van een verlosser, en wat dies meer zij omver.

Ook het kader van de heilsvisie verschilt aanzienlijk. Leefde de vroege christen nog sterk in de heilsverwachting van de wederkeer van de Messias en het laatste oordeel, de vroege boeddhist verwacht geen verlosser, staat helemaal alleen met zijn karma, en moet de zaak zelf maar zien op te lossen—zonder een gegeven einde in zicht.

Met het ontbreken van een messianistische heilsvisie verandert ook de betekenis van kruisdood en rechtvaardiging, vervalt het oordeel, en ontvalt ons ook het ethische kader voor zonde en deugd, etc. Vrijwel alles gaat ‘plat’; meer misschien nog dan wij—die uit vertrouwdheid toch vaak enigszins blind zijn voor de impliciete aanwezigheid van onze eigen religieusculturele achtergrond—kunnen vermoeden. Later hebben zich uiteraard zowel binnen christendom als boeddhisme allerlei nieuwe benaderingen aangediend. Zo overschaduwt in Europees christendom thans het bijzondere oordeel bij de dood het algemene oordeel, en zo hebben zich, vooral in Oost Azië, bijzondere, devotionele, op verlossing door een Boeddha gerichte spirituele stromingen ontwikkeld. Hier zou meer over gezegd moeten worden dan dit artikel toestaat.

In ieder geval volstaat deze korte uitweiding misschien om aan te geven waarom de meeste religieuze leraren—zeker diegenen die bevoegd zijn om zowel een christelijke als een boeddhistische weg te onderwijzen—hun studenten met klem afraden beide wegen te combineren. Er zijn stellig lieden die menen dat het onproblematisch is om boeddhistische spirituele technieken los te weken uit hun context en toe te passen binnen een christelijk kader; maar voorzichtigheid is daarbij geboden. Neutraal ogende meditatietechnieken, zoals ‘Inzichtmeditatie’ of vormen van Zazen, hebben vaak verregaande implicaties voor onze oriëntatie op ‘zelf’ (ziel) en wereld, en een weliswaar soms subtiele, maar daarom niet minder diepe religieusculturele inbedding; het zijn zelden de neutrale technieken waar we ze mogelijk voor houden. Boeddhistische meditatietechnieken, ook de meest basale, zijn in hun eigen context moeilijk verenigbaar met contemplaties over God, ziel, en eeuwige zaligheid.

Het ‘Tibetaanse Dodenboek’

tibetaans dodenboekWie verder leest in dat zogenaamde Tibetaanse Dodenboek, zal dan ook al snel merken dat vanaf het gemeenschappelijke punt van alledaagse percepties van sterven en dood, zaken snel uiteen gaan lopen. Hier sterft een mens namelijk niet maar eenmaal. Bovendien maak je hier niet alleen je sterven mee, maar kun je ook je dood en—als ’t even meezit—ook je eigen begrafenis nog meemaken. De bovengeciteerde tekst, die aan levenden, stervenden, en doden(!) voorgelezen ‘wil’ worden, beschrijft dan ook hoe de overledene—machteloos—toeziet dat men om hem weent; en—wellicht enigszins aangedaan—toe moet zien hoe zijn bed en favoriete spulletjes opgeruimd worden, enzovoort.

Er wordt niet enkel over deze wereld en over hemel en hel gesproken, maar over liefst zes verschillende rijken van bestaan, bevolkt door hellewezens, hongergeesten, dieren, mensen, titanen, en goden. Er wordt zelfs gewag gemaakt van zogenaamde tussenstaten, die in eerste instantie als overgangsfasen tussen wedergeboortes gedacht zijn. Een mens wordt telkens weer in een van deze rijken geboren en sterft ook telkens weer opnieuw; met alle sores van dien; tot in lengte der dagen; zonder ophouden—en, wellicht ten overvloede, dat wordt niet als een erg aanlokkelijk vooruitzicht afgeschilderd …

Er is in principe geen verlossing van een ander te verwachten, laat staan van ‘De Ander’. Toch is er volgens deze Tibetaanse literatuur wel een mogelijkheid tot bevrijding van deze last, van die noodzaak om telkens weer opnieuw geboren te worden. Die ligt namelijk in het inzicht dat al deze vormen van bestaan uiteindelijk uit onze eigen voorstelling ontspruiten. Op het diepste niveau ontstaan ze uit onze neiging om ervaring en voorstelling naar ervarend subject en ervaren object te onderscheiden. Ons denken en onze ervaring is doorgaans op die fundamentele dichotomie of tweedeling gebaseerd.

Bevrijding werkt aldus volgens een verrassend eenvoudige logica: houdt men op zich zijn bestaan voor te stellen in termen van ‘dit’ en ‘dat’, van ‘zelf’ en ‘wereld’, ‘goed’ en ‘slecht’, ‘heilig’ en ‘profaan’, op datzelfde moment is men van die (wereld van) voorstellingen en afgescheidenheid bevrijd.

De mens is dus niet een schepping van god, maar het omgekeerde is hier het geval. God en mens zijn beiden gevangen in de kringloop van wedergeboorte en zij ‘bestaan’ bij gratie van onze voorstelling. Wij scheppen ons eigen bestaan, hemel en hel. Dit duurt zolang totdat we inzien dat wij, diep verborgen in de dualistische structuur van ons denken en voorbij aan onze voorstelling van ziel en schepper, de oorsprong zijn van alles, van al wat wij denken dat er is en niet is, van al wat wij menen dat goed en kwaad is. Voordat wij tot dat cruciale inzicht gekomen zijn, kan niemand, noch mens, noch god, ons verlossen. De enige mogelijke verlossing gaat voorbij aan mens en god, aan goed en kwaad, aan geloof en ongeloof. Zij ligt ‘eeuwig’ in het diepst van onze gedachten verborgen, te wachten op ontdekking. Sterven is de gelegenheid bij uitstek om daar achter te komen. Een ware Tibetaanse yogi, die deze teksten tot zijn dagelijkse beoefening maakt, verheugt zich nergens méér op dan op zijn eigen dood.

Copyright 2013 Henk Blezer. Deze tekst werd in oktober 2013 in het BD geplaatst.

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Achtergronden, Boeddhisme Tags: bardo, bewustwording, dood, hellen, Henk Blezer, karma, sterven, zes rijken, ziel, zielloos

Lees ook:

  1. ‘Mijn beste! Nu begint het bij je te dagen dat je sterft! Je gaat deze wereld verlaten’
  2. Sterven als een wolk
  3. Kunt u zich voorstellen hoe het is om dood te zijn?
  4. Zin en onzin

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Piet Nusteleijn zegt

    19 februari 2018 om 10:11

    Deze tekst plaatste ik in mijn beginscherm. Vandaag opnieuw gelezen. Een schitterende tekst over “bevrijding”. Dank je wel!

Primaire Sidebar

Door:

Henk Blezer

Dr. Henk Blezer is universitair docent aan Faculteit der Geesteswetenschappen van de Universiteit Leiden. Hij is verbonden aan LIAS, het Leiden University Institute for Area Studies. (meer) 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 19 augustus 2022 - 21 augustus 2022
    Retraite weekend | Vreugde van zijn: gelukkig zijn | Live | 19-21 aug
  • 22 augustus 2022 - 26 augustus 2022
    3-daagse boeddha vakantie
  • 26 augustus 2022 - 28 augustus 2022
    Retraite weekend | Liefde en Compassie voor jezelf en anderen | Live| 26-28 aug
  • 29 augustus 2022
    Discovering Buddhism open Class
  • 30 augustus 2022
    Inloopavond Maitreya instituut Amsterdam
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Boekbespreking – Vrije staatkundige stellingen

    Erik Hoogcarspel - 17 augustus 2022

    De “Vrije staatkundige stellingen” ademt de sfeer van de moderniteit, de sfeer die het meest treffend werd verwoord door René Descartes, die 15 jaar daarvoor was overleden. Alles wat werkelijk is, is redelijk en alles wat redelijk is, is werkelijk.

    De rafelkant van onze democratische rechtsstaat – deel 2

    Kees Moerbeek - 14 augustus 2022

    De belangrijkste taak van de rechtvaardige, ‘wiel-draaiende vorst (de rājā cakkavattī) is het opheffen van armoede, die leidt tot diefstal en ander moreel wangedrag. De manier om criminaliteit te bestrijden is niet wreder straffen en de wet strikter toe te passen, maar mensen een gelegenheid en een perspectief bieden om op een eerlijke manier hun brood te verdienen. Hebben de mensen een acceptabele levensstandaard dan berokkenen zij anderen geen kwaad en zal het land vrede en rust kennen.

    De rafelkant van onze democratische rechtsstaat – Deel 1

    Kees Moerbeek - 7 augustus 2022

    De auteur signaleert een onontkoombare overgang naar een staatsgrenzen overstijgende vervlechting van belangrijke leefomstandigheden op economisch, cultureel, klimatologisch en technologisch gebied. Het verlies van houvast dat dit veroorzaakt valt samen met het verlies van de bescherming door de verzorgingsstaat. Dit wordt verergerd door de onverschilligheid in leidende politieke en economische kringen ten opzichte van de onzekerheid die de veranderingen oproepen. De weerstand die dit alles opwekt neemt op veel plaatsen onder invloed van populistische en autoritaire bewegingen ‘de vorm aan van een afwijzing van anderen, andersdenkenden en andersverschijnende mensen.’

    Woef hé…een signalering

    Erik Hoogcarspel - 4 augustus 2022

    Georg Luck (1926 – 2013) was hoogleraar aan de Universiteit in Baltimore, Verenigde Staten in de klassieke cultuur en talen. Aan het einde van zijn carrière heeft hij op verzoek van een collega een studie uitgevoerd naar een heel aparte groep van filosofen, de cynici. Het wordt cynicus is afgeleid van “hond”, kynos. Deze “honden” predikten voor het volk en leidden talentvolle leerlingen op.

    De kinderen hebben nu rust nodig. Over ouderverstoting.

    Rob van Boven en Luuk Mur - 2 augustus 2022

    De kinderen waren 5 en 4 jaar toen de moeder vertrok met de kinderen. Ze wilde niet langer als slaaf behandeld worden door haar man. De kinderrechter besliste dat het woonverblijf bij moeder was, er kwam een bezoekregeling met vader en er werd opgelegd dat de ouders mee zouden doen aan ouderbemiddeling. De bemiddeling werd geen succes en ook een tweede en derde poging mislukte. Toen kwam er een melding bij Veilig Thuis door de vrijwillige jeugdhulpverlening.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Grote twijfel, kleine verlichting
    • Het jaar 2022 – dag 230 – jatten
    • Piraterij met het mes tussen de tanden
    • Vat het nu, vat het onmiddellijk
    • Chinees zero-corona-beleid vergroot onrust in Tibet

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens