Ook al weten wij doorgaans niet het precieze uur van onze dood, het onvermijdelijke afscheid van deze wereld en alles wat ons daarin lief en vertrouwd is, vormt ironisch genoeg een van de schaarse zekerheden van ons bestaan. Maar laat die dood nu ook iets zijn waar we ons nooit echt goed met zekerheid een voorstelling van kunnen maken.
zes rijken
‘Mijn beste! Nu begint het bij je te dagen dat je sterft! Je gaat deze wereld verlaten’
Ook al weten wij doorgaans niet het precieze uur van onze dood, het onvermijdelijke afscheid van deze wereld en alles wat ons daarin lief en vertrouwd is, vormt ironisch genoeg een van de schaarse zekerheden van ons bestaan. Maar laat die dood nu ook iets zijn waar we ons nooit echt goed met zekerheid een voorstelling van kunnen maken.
‘Mijn beste! Nu begint het bij je te dagen dat je sterft! Je gaat deze wereld verlaten’
Ook al weten wij doorgaans niet het precieze uur van onze dood, het onvermijdelijke afscheid van deze wereld en alles wat ons daarin lief en vertrouwd is, vormt ironisch genoeg een van de schaarse zekerheden van ons bestaan. Maar laat die dood nu ook iets zijn waar we ons nooit echt goed met zekerheid een voorstelling van kunnen maken.
Shoot #9: Over wachten en wachten
Als drama-konijntjes hullen we ons wachten in zelfbeklag. Zoals: “Zie mij hier nu in mijn holletje! Dit is toch geen léven? Help mij! Iemand! Of neen, help mij niet! Laat mij maar alleen. Of neen, help mij toch maar, want ik ben zo eenzaam.
Shoot! #7: De weg uit de hel
In de psychische hel voelen we ons acuut bedreigd in onze levensruimte. Door stress, angst, een conflict, onrechtvaardigheid of omdat we simpelweg onze zin niet krijgen. We voelen ons omsingeld en gemarteld door tegenstand en tegenstanders.
