Soms val je jezelf in de rede. Neem nu het woord ‘marge’. Ik gebruik het graag en veel. Maar de laatste tijd heb ik er moeite mee.
Oorspronkelijk heeft het woord voor mij een aangename klank. Immers, de marge stimuleert de creativiteit. Kunstenaars weten dat allang. Als buitenbeentjes zijn ze origineel. Zo maken ze hun unieke identiteit.
Creativiteit zit ook in de rituelen die de tussenfasen in het leven begeleiden. Geboorte, huwelijk en dood gebeuren in de marge van het alledaagse leven. Identiteit is ook hier in het geding.
Ik leg graag uit dat godsdienststichters opkomen in de marge van de samenleving. De nieuwe boodschap en identiteit kunnen alleen daar opbloeien. Stichters nemen afstand en zijn veel onderweg in marginale ruimtes ten opzichte van de bewoonde wereld, zoals woestijnen. Zie Boeddha, Mozes, Jezus, Mohammed.
Vakantie is ook een manier om in de marge te verkeren. De toerist neemt even een andere identiteit aan en geniet van het onbekende. Straks wachten weer het eigen thuis en het gewone leven.
Vanwaar dan mijn moeite met het woord marge? Vanwege de bootvluchtelingen.
Vluchtelingen gaan onvrijwillig op reis, zijn niet meer daar en nog niet hier. Ze hebben hun identiteit verloren en nog geen nieuwe. Ze zijn gemarginaliseerd. De woestijn en de zee die ze oversteken vormen giga-marges. De risico’s zijn levensbedreigend. De creativiteit gaat op aan het overleven. De bestemming is een illusie. Er is geen thuis dat wacht.
Alle vergelijking gaat mank, maar terugkijkend zijn kunstenaars natuurlijk ook niet altijd zo happy, dienen rituelen om de onzekere overgangen te begeleiden, lopen godsdienststichters risico’s, en verkopen reisbureaus illusies.
Kortom: De marge heeft zowel iets moois als iets afstotelijks. De mens creëert als knappe knoeier zijn eigen risico’s.
Er is helaas aanleiding te over om mezelf vaker in de rede te vallen.
Léon zegt
Vanwaar deze weinig verhelderende uiteenzetting rond het marginale begrip ‘marge’?
Piet Nusteleijn zegt
Straks ga ik het toch eens nakijken in de Dikke van Dalen;
De betekenis van het woord ‘marge’.
Kan er sprake zijn van een oneindige marge?
Dan zou het een nieuw woord kunnen zijn om ons bewustzijn
te omschrijven. Die van onze ware, onveranderlijke identiteit. Ons grenzeloze ‘Zijn’. Het zijn allemaal maar woorden en het lijkt me toch, dat we dit woord ‘marge’ hiervoor niet goed kunnen gebruiken. De marge blijft de sfeer houden van die smalle vluchtstrook. Ons leven is eigenlijk een marge. Het is echt wel leuk om met dit woord een beetje te stoeien. Een mooi woord: Marge.
Mag ik me even voorstellen? Mijn naam is Marge. Zoiets!
Nic Schrijver zegt
Oneindige marge is gewoon oneindigheid.