Mijn kapper, excuses dat ik hem zo duidt, is een echte haarkunstenaar. Op 17-jarige leeftijd wilde hij naar de kunstacademie, de inschrijving lukte niet op dat moment, en hij besloot dan maar een opleiding tot kapper te volgen tot hij zich wel kon aanmelden bij de kunstacademie. In die kappersopleiding zaten ook vakken als kunstzinnige vorming, dus uiteindelijk werd hij haarkunstenaar. En een uitstekende.
Zijn atelier is gevestigd in het Oude Westen van Rotterdam en lijkt op een huiskamer. Iedere keer als ik er kom is het interieur anders en hijzelf ook. Je kunt niet zeggen dat hij alledaags gekleed is, en dat doe ik ook niet. Hij houdt aan wat hem op de opleiding geleerd is, maar niet voor honderd procent. Knipt weg en fatsoeneert ook in de haardos wat hij nodig vindt, op een speelse, creatieve wijze. Bijna al zijn klanten, onder wie ik al ruim twintig jaar, zijn een beetje vreemd. Hijzelf ook. Heerlijke mensen.
Vandaag sloot een laag hek de toegang tot het atelier af. Met een kleine hond op de arm kwam hij op mij af en opende het hekje. Dat verklaarde ook het hek, hij wilde niet dat het dier het Oude Westen ging verkennen. Ik informeerde, zittend in de stoel met een krankzinnig gekleurd laken om, naar het ras van de hond. Hij gaf dat aan maar ook hoe hij communiceerde met de hond. Als ervaren kynoloog weet ik dat honden wel een paar honderd woorden kunnen begrijpen. Maar bij hem is er software in het spel. De hond heeft thuis een klein kastje met drukknoppen. Als hond zin heeft in een luchtje scheppen, drukt hij op een knop -een samenspel ervan begreep ik, waarin hij dat aangeeft. Hond kan ook vragen met ja en nee beantwoorden door te drukken. Of zelf vragen stellen.
Mijn kunstenaar wil zich nog dieper in het brein, het denken van hond, verdiepen door de software te vervolmaken. Zodat hond nog meer kan communiceren met baas en diens echtgenote. Voorlopig blijven drukknopjes nodig.
Mijn haar zit weer uitstekend, kort maar gedekt. Ik ben totaal gelukkig.
Moedig voorwaarts!
Moge iedereen gezond en gelukkig zijn, met name jij.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
G.J. Smeets zegt
Nou ja zeg, een hond met communicatie software. Mijn twee honden doen het gewoon met hun stem en nog wel zonder spraakles, laat staan een cursus knopjes drukken. De eerlijkheid gebied me erbij te zeggen dat ze getalenteerde stemacteurs zijn. En ze kunnen ook een aardig mopje zingen als het ‘s nachts volle maan is terwijl ze helemaal geen zangles hebben gehad.
Dus Joop, hond van je kapper mag gerust eens een oortje te luisteren komen leggen als het haar maar goed zit.