In een aantal afleveringen werkt Dharmapelgrim een gedachtegang uit die mogelijk licht werpt op … ja, waarop eigenlijk?
Een gedachtegang is een gedachtegang, en meer is het niet. Wie er meer in wil zien, is vrij dat te doen. Je zult mij niet horen. Toch is het mijns inziens nuttig er op te wijzen dat ik alles behalve de pretentie heb de absolute waarheid te verkondigen. Verre van! En wie denkt dat ik de plank mis sla: er is geen plank!
De oorspronkelijke benaming ‘Maalstroom’ verwijst naar een draaikolk voor de Noorse kust, die alles opslokt. Dat was vooral vervelend voor schepen er te dicht bij in de buurt kwamen. (Of dat nog zo is? Geen idee). Ik gebruik deze benaming (Maalstroom) om er het proces van geboren worden, leven, sterven en opnieuw geboren worden etc. mee aan te geven. Het komt in grote lijnen overeen met wat anderen het ‘Rad van Wedergeboorte’ noemen, en weer anderen het Dharmawiel. (En dan zijn er natuurlijk lieden die zullen zeggen dat dit twee verschillende zaken zijn, ook goed. Maak er dan maar drie van).
Zoals in een eerdere aflevering gezegd: Chaos is non-lokaal en bevindt zich buiten de Tijd. Alle dimensies – inclusief Tijd – berusten op illusie, ook al ervaren wij ze in onze dagelijks leven als reëel. Illusies worden in stand gehouden door bewuste wezens, ongeacht of ze in de onzichtbare- of zichtbare werkelijkheid leven. Zij houden de maalstroom in stand én vooral malende, terwijl zij zich ontwikkelen vanaf het laagste en simpelste bewustzijnsniveau tot het allerhoogste en meest complexe niveau.
De maalstroom verwijst naar het proces waarin wezens van de ene naar de andere werkelijkheid verhuizen en weer terug, onderworpen aan de wet van oorzaak en gevolg. Dat zij de maalstroom in stand houden, is een direct gevolg van hun onderworpenheid aan deze onpersoonlijke maar onverbiddelijke wet. In bijna alle gevallen doen zij dit zowel onbewust als vrijwillig, doordat zij zich volledig identificeren met hun eigen gedrag: “Ik ben wat ik doe en doe wat ik ben”. Zolang zij vasthouden aan dit idee, blijven zij meegaan in het proces van sterven, geboren worden en opnieuw sterven, tot het inzicht doorbreekt dat de wet van oorzaak en gevolg uitsluitend van kracht is op hoe energie in-formatie staat, dus op wat er gebeurt / gaat gebeuren / moet gebeuren. De wet van oorzaak en gevolg is nooit direct van invloed op bewustzijn, dat berust op reflectie/resonantie. Indirect is het dat natuurlijk wél, want het is onmogelijk om niet te resoneren/reflecteren op wat er gebeurt / gaat gebeuren / moet gebeuren.
Om aan de maalstrom te kunnen ontsnappen, is doorbreken van inzicht alleen onvoldoende. Inzicht moet leiden tot volledige loskoppeling van daad en dader. De dader – degeen die doet én laat, dient afstand te nemen van alle vruchten (gevolgen) van wat er door hem of haar gebeurt / gaat gebeuren / moet gebeuren. Anders gezegd: zonder loskoppeling blijft een wezen een instrument waarmee of waardoor de wet van oorzaak en gevolg effect sorteert.
In de maalstroom draait het letterlijk en figuurlijk om eindeloos “malen”, “wentelen”, “rijzen en dalen”, “geboren worden en weer sterven” – net zo lang tot het bewuste wezen zichzelf niet langer identificeert met het “eigen gedrag” waarvan het uiteraard onvermijdelijk ooit de gevolgen zal ondergaan. Door iedere vorm van identificatie los te laten, verbreekt een bewust wezen de koppeling tussen “zelf” en “gedrag”. (Er blijkt namelijk geen eens een ‘zelf’ te zijn!). Het gedrag blijft deel van de stroom van oorzaak en gevolg, maar sleurt het “zelf” er niet langer in mee. Het “zelf” komt en blijft vrij doordat de illusie van het bestaan van zoiets als een ‘zelf’ oplost. (En een volledig opgelost zelf kan zich uiteraard niet identificeren met wat het doet.) Het volgens mij meest concrete voorbeeld is Jezus Christus die zegt: “Niet mijn wil maar uw wil geschiede”. (Lees: niet wat het illusoire ‘zelf’ wil, maar dat wat onvermijdelijk is, dát moet geschieden). Het heeft hem niet behoed voor kruisiging (die ging gewoon door).
Je zou je de vraag kunnen stellen of zeer primitieve bewuste wezens zoals regenwormen zich überhaupt kunnen identificeren met hun eigen gedrag. Het ontnuchterende antwoord is: waarschijnlijk niet! Er zal zich toch eerst enig zelfbewustzijn moeten ontwikkelen. Het verschil tussen Jezus Christus en een regenworm (om die vergelijking maar even te maken) is dat eerstgenoemde zich van een ‘zelf’ vrij kon maken, terwijl een regenworm dat onmogelijk kan bij ontberen van een zelfbewustzijn. Je kunt je nu eenmaal niet bevrijden van iets wat je je nog niet eigen hebt gemaakt. Dat neemt niet weg dat er voor regenwormen waarschijnlijk wel zoiets als lijden zal bestaan, bijvoorbeeld wanneer een regenworm aan een vishaakje wordt geregen.
Dit brengt mij op het onderwerp reïncarnatie.
De vraag is niet of reïncarnatie bestaat, maar hoe het komt dat veel mensen denken dat het niet bestaat. Ik denk dat mensen reïncarnatie zijn gaan ontkennen, nadat eerst de overtuiging post vatte dat geest voortkomt uit stoffelijke (chemische, natuurkundige, biologische) processen in het lichaam, in plaats van dat het fysieke lichaam voortkwam uit een zich ontwikkelend bewustzijn.
Geboren worden, sterven en weer geboren worden… met welk doel? En waar blijf je tussen twee geboorten in? Om met het laatste te beginnen: in de onzichtbare werkelijkheid, want ook dáár gaat de ontwikkeling gewoon door. Je hebt daar misschien zo je eigen gedachten over, maar die zijn hier nu niet van belang.
Het doel dan? Het enige doel is: voortgaande ontwikkeling van het bewustzijn. Die ontwikkeling gaat door tot het zelfbewustzijn door alle zelfgecreëerde grenzen heen breekt, om tot de oplossing (letterlijk!) te komen dat alles één is (zoals het altijd al was, thans is en tot in de eeuwen der eeuwen zijn zal = vrij naar doxologie in RK kloostertraditie).
Behalve ontwikkeling behoort terugval uiteraard óók tot de mogelijkheden. Terugval houdt in: wedergeboorte op een lager bewustzijnsniveau dan dat waar de meeste zielen in het leven stappen voor hun verdere ontwikkeling. Wedergeboorte hoeft niet noodzakelijkerwijze hier op aarde plaats te vinden. En het hoeft ook niet te betekenen dat een ziel als dier, insect of zelfs aardworm terugkomt. Er zijn zoveel mogelijkheden in het universum …
Mensen met een verstandelijke handicap hebben lang niet altijd een lager of minder ontwikkeld bewustzijnsniveau dan bijvoorbeeld een hoogleraar. Mocht een hoogleraar zoiets denken, adviseer ik hem/haar om bij zichzelf te rade te gaan, want bewustzijnsniveau en verstandelijk niveau zijn twee totaal verschillende zaken. Ze gaan vaak samen op, maar dat is geen wet. Je kunt dus een goed stel hersens hebben, én tegelijk op een middelmatig niveau van bewustzijnsontwikkeling zitten óf leerproblemen hebben én tegelijk op een zeer hoog niveau van bewustzijn functioneren. Er bestaan echter wél IQ testen, maar nog geen BQ testen, vermits het bewustzijnsniveau te testen zou zijn. Het doel van reïncarnatie is – ik zeg het nog maar een keer – voortgaande bewustzijnsontwikkeling en niet voortgaande ontwikkeling van verstand.
“Snap je het zelf?” vroeg iemand mij.
“Nee,” antwoordde ik, “Als puntje bij paaltje komt, snap ik er zelf ook geen snars van.”
“Als je het zelf niet snapt, waarom val je mij er dan mee lastig?”
“Hier geef ik twee antwoorden op,” zei ik. “Het eerste luidt: het is geen kwestie van snappen of niet snappen. Het tweede luidt: ik val jou nergens mee lastig. Als jij het gevoel hebt dat ik je ergens mee lastig val, komt dat waarschijnlijk doordat jij het lastig vindt.”
(wordt vervolgd)
