Hoe meer ik in de Pali Canon lees, des te meer groeit de twijfel. Het boeddhisme van de Boeddha is niet het boeddhisme van ná de Boeddha.
De gedachte dat alle dingen ‘geest’ zijn, vindt geen steun in de leer van de Boeddha.
Boeddhanatuur onthult zich als de moeder aller dwalingen.
En leegte is een leugen, dus waarom zitten om leegte te ervaren?
Al dat vruchteloos getob op het kussen…
Leraren die een Boeddha van andermans voorstelling volgen, vertegenwoordigen misschien een diepe spiritualiteit, maar niet de spiritualiteit van de Boeddha.
Wie het voorwaardelijk ontstaan begrijpt, begrijpt de leer van de Boeddha.
Wie begrijpt eigenlijk het voorwaardelijk ontstaan?
Wie het begrijpt, verwerpt het consensusboeddhisme.
Interzijn is niet de uitweg maar de bron van lijden.
Mindfulness is niet aanvaarden wat is maar bewust werken aan de vrijheid tot verandering.
Alle verandering is van lange duur. Er is geen snelweg naar verlossing in dít leven.
Wereldverzaking en mindfulness zijn twee kanten van één medaille: de Boeddha stichtte een monastieke beweging.
Meditatie, vipassana incluis, is te vaak aangepast aan de eisen van de tijd.
Hoe kun je de Boeddha volgen ‘in’ de wereld? Een contradictio in terminis.
Terug bij af.
Wat rest?
Maurice zegt
Mooie inspirerende tekst. Ik zit om het kussen om te leren ruimte te scheppen. De ruimte waarin ik beter kan zien en ervaren wat zich in het moment aandoet en hoe ik daarop reageer. Welke ingesleten reactiepatronen daarin zichtbaar worden, hoe die zich tot elkaar verhouden en wat wijsheid is qua actie – voor zover nodig. Ik beoefen en begeleid sinds 6 jaar Mindfulness Based Living (MBLC). De nadruk ligt voor mij op Mindful Living. Ik wil mijzelf openstellen voor wat ik ervaar in contact met de wereld. Ik wil levend werken aan vrijheid tot verandering. Elke stap die ik zet, elke ademteug is beweging en heeft gevolgen. Ik denk in dit verband vaak aan Boeddha en dat hij volgens de overlevering jaarlijks zo’n rondje maakte daar in Noord India. Mooi beschreven in het boek ‘Lopen in het voetspoor van de Boeddha’ van Maarten Olthof. Elke stap die hij zet, elke ademteug, een nieuw begin, rimpels op het water, beweging.
Henk van Kalken zegt
Ik heb ook grote twijfels bij de vraag of Boeddha, die zelf geen boeddhist was, dit allemaal zo bedoeld en gewild heeft.
Anderzijds is het niet meer dan logisch dat er na hem allerlei vormen van boeddhisme ontstaan zijn. Ik ben geen sutra-kenner, maar ergens schijnt Boeddha dat ook gezegd te hebben, en de komst van nieuwe stromingen voorzien. Hijzelf heeft zich ook aangepast aan de omstandigheden zoals ze waren in zijn tijd. ‘Ik geef je het pad, de rest is aan jezelf,’ schijnt hij ongeveer ooit gezegd te hebben.
Het volgen van de oorspronkelijke leer moet niet een doel op zich zijn, denk ik.
‘Hoe kun je de Boeddha volgen in de wereld?’ vroeg je. Door te zijn in diezelfde wereld, de wereld is je meditatiekussen. En te proberen om te ontdekken ‘wie’ je bent in diezelfde wereld. En vroeg of laat te ontdekken wat de oerstaat is van alles en iedereen.