Een manifest voor een beter leven. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van haat, lijden en gehechtheid.
zorg
Religie en de samenleving
Een jaar of wat geleden werd mij door iemand verweten dat ik te idealistisch was en dat ik wakker moest worden- de maatschappij was harder geworden. Mijn vraag aan hem was of ik daar ook aan mee moest doen.
De toekomst lijkt uitzichtloos
Alles draait om geld en macht, desnoods ten koste van mensenlevens. Er zijn mooie afspraken gemaakt over het tegengaan van de luchtvervuiling, maar die worden al direct door machtige lobby’s ondermijnd.
‘De stront van de bewoners klotst tegen de plinten’
Want de instelling wil dat de bewoner moet kunnen leven zoals hij/zij thuis gewend was! Wat een hilarische uitspraak.
FNV voert actie tegen bezuinigingen in de zorg
De grootste vakorganisatie van Nederland organiseert op zaterdag 12 september in Amsterdam de demonstratie Red de Zorg.
Wat krijgen we allemaal door de strot geduwd door de farmaceutische industrie?
Artsenbezoekers, snoepreisjes en dik betaalde lezingen: huisarts Jos van Bemmel kent alle trucjes van de farmaceutische industrie om artsen te paaien.
De doe-het-zelf magistrale bereiding en de zorgverzekeraar
Ik merk dat ik mij vervreemd voel en ik vraag mij af hoe ik hier terecht ben gekomen met al deze spullen en wat ik daarmee ga doen.
‘Dan voel ik me soms wel eenzaam…’
Ik besef: die jonge mensen weten nog helemaal niet dat er afvalputjes zijn in onze maatschappij, waar ik wel elke dag mee te maken heb. Ze lachen, die jongeren, en hebben plezier.
‘De zuster bepaalt hoe je er na de maaltijd uitziet’
Soms krijgen bewoners in de haast en drukte van het moment een dubbel gevouwen boterham in de hand gedrukt. Of ze nou wel of niet kunnen kauwen- wel of niet tanden of een prothese in de mond hebben maakt niet uit.
‘Ben je gelukkig?’, vraag ik haar.
‘Laten we gewoon zeggen: fuck de regels! Het is onze buurt, onze organisatie, ons beroep; blijf er met je poten vanaf. We lossen het zelf wel op!’
Zorg: zo kan het dus ook
Dana, een verstandelijk gehandicapte jonge vrouw, woont in een zogenoemd ouderinitiatief. Een door haar ouders opgericht alternatief voor een grote instelling. Hier gelden geen van boven opgelegde protocollen, maar wordt het beleid samen uitgestippeld.
‘Kleinschalig is die zorg wel, met steeds minder personeel’
Het zijn geen dingen die bij en met ons wonen, maar levende mensen, die na een lang leven bij ons te gast zijn. Laten we dat eens gaan beseffen.