Het lijkt wel of we gevoelloos en cynisch geworden zijn en ons niet verantwoordelijk voelen voor wat er gebeurt met het leven op aarde. De gevaren die het leven op aarde bedreigen zijn zo gigantisch dat ze ons verlammen. In plaats van in actie te schieten maken we onze rolluiken dicht en vluchten weg in amusement en andere zaken.
grote ommekeer
Thuiskomen in het Levensweb (1) – tussen leven en dood
De industriële groeimaatschappij gebruikt de aarde als supermarkt én vuilnisbelt: “Het lichaam van de planeet wordt niet alleen afgegraven en omgezet in koopwaar, het is eveneens een beerput voor de giftige bijproducten van onze industrieën (…) Als door ons toedoen het ingewikkelde web van levende systemen uit elkaar begint te vallen, kunnen we het hele systeem samen met ons ten gronde richten.” Maar we kunnen kiezen voor het leven. We beschikken over de technologische kennis om in onze behoeften te voorzien zonder het ondersteunende ecosysteem te vernietigen. In tegenstelling tot industriële groeimaatschappij respecteert de duurzame maatschappij de draagkracht van de aarde op regionaal en planetair vlak.
Thuiskomen in het Levensweb (2 en slot)
“We weten niet welk moment er eerder zal zijn: het kantelpunt waarop geen terugkeer meer mogelijk is, of het moment waarop de verschillende elementen van een duurzame maatschappij in elkaar grijpen en een nieuw fundament vormen.”
Thuiskomen in het Levensweb (1)
Volgens Joanna Macy en Molly Young Brown staan we voor de fundamentele keuze tussen leven en dood. De industriële groeimaatschappij gebruikt de aarde als supermarkt én vuilnisbelt.
