Kijk, de bomen veranderen hun eigen lichamen in zuilen
gedicht
‘Noem me bij mijn ware namen’
Een enorme inspiratie is in deze periode het bekende gedicht van Thich Nath Hanh : ‘Noem me bij mijn ware namen.’ Een gedicht dat zo hartverscheurend mooi eindigt met de zin: ‘dat de deur van mijn hart open kan blijven. De deur van mededogen’.
Oersoep
Jelle Seidel: ‘Het valt niet mee gedichten over politiek te vinden. Dichters houden niet van politiek. Gedichten met de smaak van zen zijn minder zeldzaam. Maar zen en politiek. Hier is er een.’
Liefhebben, knuffelen… en weer loslaten
Kijk, de bomen veranderen hun eigen lichamen in zuilen.
Bofkont
Zondagskind.
Zeshin – geboorte en dood
…
Laat maar gebeuren…
…
De virtuele denkster 214
…
Zeshin – het raam
…
Vijf december – Pak je hebzucht maar uit…
In de een of andere hoek, hoekhoek. Opvallend is dat er geen sinterklaasliedjes bestaan waarin de Sint bedankt wordt voor zijn gulle gaven. De kinderen zingen wel: Dag sinterklaasje.
Ksaf – kleine bijna dood ervaring
…
‘Neen, ik kom niet om bloemen, geen boterham vraag ik’
Bij de dood van Fons Martens.
Ksaf – er is iets
er is iets dat groeit
even afneemt en weer aanzwelt
Ksaf – dagend inzicht
…
Have en goed
…
Het bos en de bomen
Een oude dwaas van niks.
Hebben
en zijn.
Afscheid ?
Het artikel ‘De knuppel in het hoenderhok’ van Jules Prast heeft voor veel discussie gezorgd. Onze lezer Sjoerd Windemuller stuurde naar aanleiding daarvan het volgende gedicht in.
Liefhebben, knuffelen… en weer loslaten
Kijk, de bomen veranderen hun eigen lichamen in zuilen
