Voordat ik word weggezogen zie ik kans mijn armen en benen wijd te spreiden zodat mijn lichaam de zuiging blokkeert via de randen van de opening. Met een stevige ruk linksom lukt het me om weg te rollen en op die manier vrij te komen van deze onverwachte toetsing.
een visualisatie
De levenstocht, een visualisatie (5)
Je bestaansbodem blijkt een welkom transformatief terrein te zijn: in het centrum ervan manifesteert zich een vulkaantrechter als wonderlijke krachtbron die mij doorstraalt via een immens oog.
De levenstocht, een visualisatie (4)
Ongemerkt komt er heel traag onder de witte vliesachtige grond stilaan iets in beweging, alsof het de aarde zelf is. Het lijkt alsof de aardmassa schuift en draait onder je zitplek.
De levenstocht, een visualisatie (3)
Naarmate je de bodem nadert komt het oppervlak ervan duidelijker in beeld, en het blijkt veel egaler en blanker te zijn dan je verwachtte: geen woest wervelend, rood vuur, maar een zuivere, witte waas, een rustig veld. En de bodem voelt opmerkelijk zacht onder je voeten; deze vulkaanbodem blijkt een verstilde, fluweelachtige vlakte te zijn.
De levenstocht, een visualisatie (2)
Adem en branding versmelten in één continuïteit, waardoor het lichaam soepeler contouren krijgt en steeds meer de activiteit van leven zelf wordt, een verfijnde en open belevingsruimte: oceaangezag, in alle cellen. In je en om je heen heerst overal uitnodigende voeling, veel intiemer en directer dan de oude, ruwe en bekende, werelds geïnventariseerde indrukken.
De levenstocht, een visualisatie (1)
Na wat verkenningen en omzwervingen heb je je plek gevonden, als een materialisatie van de binnenruimte. Hier ervaar je geen grote storingen van buitenaf en kun je je verbinden met innerlijkheid.
