Stilte. Puf. Slurp. Puf. Slurp. Stilte. ‘Nog een bakje? vroeg Spoelstra. Ik bedwong mijn neiging om ‘Neee!!’ te brullen, maar huichelde: ‘Nou, graag, de koffie hier is in elk geval alvast lekker.’ Mijn opmerking gleed af als een stukje kokosvet van de rand van een hete koekenpan en smolt even hard weg. Intussen vertelde ik mezelf dat als ik déze zwijgsessie doorkwam, ik beslist het ergste had gehad.
(R)evolutie
We schrijven mei 1969. De Beatles gaven hun laatste publieke concert vanaf het dak van Apple Records. De studentenopstanden in Europa braken na de revolte in Parijs in mei 1968 uit en waaiden over naar Nederland. De Katholieke Hogeschool Tilburg werd door studenten bezet. Ze eisten democratisering van het hoger onderwijs.
Nogmaals Midas
‘Is alles goed met uw poes?’ vroeg ze. ‘Eh… ja hoor,’ zei ik ondanks mezelf toch lichtelijk verrast. ‘Want hij heeft maar drie pootjes,’ vervolgde ze licht beschuldigend.
Dzogchen, dualiteiten en conditioneringen
Best wel lastig trouwens, om je voortdurend bewust te zijn van die dualistische visie op alles. Geconditioneerd als we zijn door opvattingen, overtuigingen, door ons identificatie- en associatievermogen, door ons gelijk hebben over gelijk hebben.
Irritaties
Ik ben behoorlijk neurotisch en intolerant, dus.
Rooie mensen
Op de Rozengracht kwam volkomen onverwacht een man uit een zijstraatje gelopen met de onverwachtheid van een ouderwetse opgewonden speelgoedauto die zojuist losgelaten was. De man kwam direct ongehinderd naast me lopen en begon meteen tegen me te praten, alsof hij een onderbroken gesprek hervatte.
Onverschilligheid
Van de tien jaar waarin Doede en ik tot elkaar veroordeeld waren vonden de meeste contacten in de gevangenis plaats. Dat was wel zo veilig, want in de spreekkamer kon hij weleens agressief worden.
Treurnis
In een mooie tuin stond een treurwilg. Zijn naam was Treurnis, maar hij noch iemand of iets anders wist hoe hij ooit aan die naam was gekomen. Hij had zijn vader of moeder niet gekend, want die waren al knetterend in rook opgegaan in een houtkachel, nog vóór hij van wilgenteen wilg werd.
Vergeten
Hoe heeft dit eigenlijk zover kunnen komen? Die vraag stel ik mezelf tegenwoordig wel vaker.
Ik sta voor de spiegel (altijd leerzaam) en stel mezelf die vraag nadat ik de rimpels, kraaienpootjes, huidoneffenheden, grove poriën, hangwangen, grijze haren en baardstoppels eens goed bekijk. Best wel dapper van mezelf.
Miegel
Hij begreep absoluut niet waarom de buurtbewoners zich zo gedroegen. Mensen meden hem en hij werd eens ‘s avonds op een donker plekje mishandeld.
Tevredenheid en conditionering
Zelf krijg ik wel eens de neiging om in een soort lethargie weg te zakken als het leven op rolletjes loopt. Eens kijken of ik in mijn grote doos clichés nog iets vinden kan dat het uitdrukt: ik mis dan de uitdaging in het leven, de prikkel om wakker te blijven, ik ervaar vervlakking.
Mauritius
Ik heb de zeven wereldzeeën bevaren, in een ultieme poging om iets te ontlopen wat niet te ontlopen viel. Ik was 18 jaar en nog volop bezig om mezelf van de aanwezigheid van bepaalde mensen in mijn leven los te maken.
