• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Armageddon

Armageddon

6 december 2020 door Henk van Kalken

We deelden om beurten een fitnessapparaat dat de borstspieren verstevigt. Zij was een vrouw met donker haar en bruine ogen, een lieve uitstraling, een grote halfedelsteen in een zilveren hangertje om de hals. Volgens haar verhalen zat er een ongeveer engel op elke schouder, was ze in rechtstreeks contact met Aartsengel Gabriel en werd voortdurend door ‘spirituele gidsen’ van de éne levensgebeurtenis naar de andere geloodst. Ze had in een visioen van één van haar vrienden uit het ‘daarnamaals’ ook doorgekregen dat ze contact met mij zou krijgen en ze zou mij een belangrijke boodschap doen toekomen vanuit de spirituele nevelen.
Ik trachtte me zo mindful mogelijk op de beweging te concentreren die iets moest bijdragen aan het beperken van de fysieke degeneratie. Ik hoopte dat er geen engel tussen de twee kussens zou zitten die ik in een repeterende beweging naar elkaar toebracht. Je weet tenslotte maar nooit. ‘Je moet met maansteen werken om je diepste pijn op te laten lossen, ‘ sprak ze omfloerst. Terwijl ik me tot aan deze ontmoeting juist zo prettig gevoeld had. ‘Ik heb er thuis wel een liggen,’ vervolgde ze nadenkend. ‘Je moet er wel aan denken om hem bij elke volle maan ’s nachts buiten te leggen, om hem op te laden. Je kunt dan zelf ook op de grond gaan liggen. Goed om te aarden.’ Ze produceerde zo’n alwetend (Al-wetend) glimlachje tijdens haar betoog. Ze maakte ook mandala’s die ze regelmatig exposeerde in het wijkcentrum van het dorp waar ze woonde, zei ze vertrouwelijk. Ik richtte mij in gedachten tot de Aartsengel. Alstublieft, geen uitnodiging. Met alle kracht die ik in mij had. Maar Gabriel was kennelijk niet thuis, want de vrouw zei stralend: ‘Morgenochtend heb ik een opening. Je bent van harte welkom. Hoewel ik meer dan genoeg wist van assertiviteit ben ik een echte lafaard op het gebied van ongewenste uitnodigingen. Ik lachte vereerd, toonde me verrast en hoopte dat mijn verkramping niet zichtbaar zou zijn. ‘Oh, ik eh…’ ‘Elf uur! Ik zal doorgeven dat je komt. Ik neem een zelfgebakken appeltaart mee – van appels uit eigen tuin.’ Ze klapte blij in haar handen. Ik kon geen kant op, er was geen ontsnapping meer mogelijk. Waarom kon zij zo authentiek zijn en deed ik alsof ik in hoge mate vereerd was? De rest van de dag hoopte ik op ingrijpen van Gabriel persoonlijk, maar omdat ik geen enkel geloof hecht aan zijn bestaan liet hij waarschijnlijk verstek gaan. En gelijk had-ie. De volgende morgen meldde ik me bij het buurtcentrum en peuterde vast het slot van mijn doos clichés open. Sara (ik ging ervan uit dat haar man vast Sam zou heten) begroette me met een omhelzing die mij, gelet op mijn korte contact met haar, nogal overdreven voorkwam.
De appeltaart smaakte totaal naar niets (waar smaakt dat eigenlijk naar?), ook niet naar appel. De geaquarelleerde ‘mandala’s’ waren onbeholpen qua compositie en kleurgebruik. Het pronkstuk van de expositie deed me denken aan het drijvende resultaat van een zeer acuut wc-bezoek. Een reeks naar links draaiende, bruin-rode worstachtige vormen om een kern van geel uit een markeerstift. Ik zocht in mijn cliché-doos. ‘Héél krachtig en indringend,’ loog ik en dacht aan mijn karma. ‘Goed gevoel voor kleuren, en erg expressief.’ ‘Ja hè?’  Ze straalde. ‘Ik heb er héél lang aan gewerkt. Deze heet Armageddon.’ Ik vroeg mij angstig af hoe een werkje waar ze heel kort over had gedaan eruit zou zien. ‘Eh, verkoop je ook wel eens iets?’ ‘Nee hoor, lachte Sara.’ Om dit te begrijpen moet je eraan toe zijn. En voor ik het kon verhinderen had ze Armageddon van het haakje gehaald en overhandigde mij het gedrocht met een lieve glimlach. ‘Ik geef ze wèl weg, aan mensen met wie ik een hartsverbintenis voel.’ Er volgde een toneelstukje met een schokje van verbazing, ontroering en ongeloof in het geluk dat mij zojuist ten deel was gevallen. Teksten als ‘Oh, dat moet je niet doen’ hielpen niets, want Sara was in haar lieve goedbedoeldheid ook zeer resoluut. ‘Het komt je toe!’ riep ze, met een zware klemtoon op ‘toe.’ ‘Ah, het is mij ‘toe’-gevallen’ zei ik begrijpend, hypocriet die ik was, en nam mij voor een zuiveringsretraite van minstens een week te gaan doen. Ze wist het nu zeker: onze chakra’s waren met elkaar verbonden. Ver-bonden. Met het kunstwerk onder mijn arm geklemd worstelde ik me langs de rest heen en keek op een strategisch moment geschrokken op mijn horloge. ‘Oh! Zo laat al?’ Bij de uitgang, na een omhelzing van een intensiteit die Sam vast de wenkbrauwen hebben doen fronsen, zei Sara: ‘Zo jammer dat we volgende week naar Zwijndrecht verhuizen. Kees (dus toch geen Sam) heeft een nieuwe baan in de informatica. Maar je bent altijd welkom, hoor!’ Hoewel mijn geloof in entiteiten als Aartsengel Gabriel en overige engelachtigen inmiddels nóg sterker gekrompen was, kreeg ik nu toch wel heel grote twijfel aan de juistheid van mijn ongeloof.
Misschien had Gabriel mijn gebed dus tóch verhoord.
Oh, en Armageddon heeft ter inspiratie nog zeker een jaar op mijn toilet gehangen. Tot ik verhuizen ging.
En nee, niet naar Zwijndrecht.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns Tags: armageddon, borstspieren, contact, mindful, Zwijndrecht

Lees ook:

  1. In en uit contact
  2. Het jaar 2017 -de tweehonderdennegenenzestigste dag – kastjes
  3. Het jaar 2020 – dag 36 – isoman
  4. Het jaar 2020 – dag 350 – retour

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Wouter tef Braake zegt

    6 december 2020 om 19:16

    Alles in mij tintelt. Een stevige innerlijke strijd tussen enerzijds afkeer en afwijzing en aan de andere kant vriendelijkheid en mededogen. Een slagveld op geweldig humoristische wijze in beeld gebracht.

  2. Piet Nusteleijn zegt

    7 december 2020 om 12:01

    Ik denk dat iedereen een dergelijke “ontmoeting”, met dat zogenaamde “spirituele”, heeft meegemaakt.
    Het is gewoon flauwekul. Het is niet nodig of noodzakelijk. Je weet het feitelijk vanaf het begin. Maar wanneer je iemand ontmoet die pretendeert iets te weten, en dat iets is hét en tegen je zegt dat jij het niet weet, ben je daar vatbaar voor. En als je erin meegaat valt je de zegeningen welllicht ook ten deel. Zeker met deze belofte, wordt het moeilijk.
    Tja. Dan wordt het toch lastig om bij je aanvankelijke ‘dit is kul’ te blijven.

  3. Henk van Kalken zegt

    7 december 2020 om 13:12

    Dank voor deze leuke reactie, Wouter!

  4. Henk van Kalken zegt

    7 december 2020 om 13:16

    Over het algemeen doen deze ‘esotherici’ weinig kwaad. Ik krijg er alleen jeuk van.

  5. Suzanne zegt

    7 december 2020 om 13:22

    Heerlijk geschreven, ik zag het allemaal voor me!

    • Henk van Kalken zegt

      7 december 2020 om 16:39

      Dank, Suzanne

Primaire Sidebar

Door:

Henk van Kalken

Henk van Kalken heeft affiniteit met het boeddhisme (Kagyu) en is dzogchenpractitioner. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

23 mrt
Zen Meditatie Introductie
23 mrt 23
03 jun
Zen in Twente ochtend met Doin Sensei op 3 juni
3 jun 23
04 jun
Lezing 3 principal aspects of the path
4 jun 23
04 jun
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
4 jun 23
04 jun
Rotterdam - geleide meditatie (vipassana meditatie)
4 jun 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    A-sociale media

    Erik Hoogcarspel - 31 mei 2023

    Als boeddhist kun je Internet misschien als oefening gebruiken. Het is in feite een karikatuur van saṃsāra. De begeerte, de afgunst, de woede, de illusie en de leegte zijn er nog gemakkelijker te begrijpen. Als je het scherm van je mobieltje kunt leren zien als een soort ingewikkelde lamp waar niets gebeurt, kun je misschien ook begrijpen dat de werkelijkheid waarin je leeft een soort openheid is waar echt niets gebeurt.

    De afsluiting van de A12 en het boeddhisme

    Joop Ha Hoek - 30 mei 2023

    Mag je de snelweg A12 een paar uur afsluiten om de mensheid te behoeden voor de ondergang? Is het erg om als automobilist even stilte staan of op die dag de weg te vermijden. Was de Boeddha ook een dwarsligger? Zanger/componist Hans de Booij  schuwde als boeddhist het eenvoudige handwerk niet.

    Hein Thijssen – ‘God was gewoon een implantaat’

    Joop Ha Hoek - 29 mei 2023

    ‘Wanneer precies weet ik niet meer, maar op een bepaald punt in mijn leven brak mijn kritische geest open. Ik kan me ook niet meer herinneren hoe en op grond waarvan, maar er brak een periode aan waarbij ik me serieus begon af te vragen: hoe kom ik aan het begrip god’? God zat in mijn hoofd als een vage, vormloze massa. Ik moest toen heel nuchter vaststellen dat het begrip ´god´ geen weten was, geen ervaring, maar mij door mensen in  mijn omgeving was aangepraat, in mijn geest was geplant. God was gewoon een implantaat.´

    Waarover praten we als we het over identiteit hebben?

    Kees Moerbeek - 28 mei 2023

    Zolang de identiteitsstrijd werd gevoerd uit naam van gemarginaliseerde of als minderwaardig beschouwde minderheidsgroepen, stond deze op het programma van links. Zodra de referentiegroep echter een meerderheid werd, of een groep die zichzelf superieur opstelde naar andere groepen, werd het bestempeld als een rechts of extreemrechts geluid.

    Daoïsme, de mystieke traditie, een bloemlezing

    Erik Hoogcarspel - 27 mei 2023

    Jan de Meyer (1961) is sinoloog en vertaler. Hij doet al 40 jaar onderzoek naar het daoïsme en hij heeft een nieuwe bloemlezing geschreven van de belangrijkste teksten van het daoïsme. De meeste lezers zijn al bekend met twee beroemde teksten uit deze Chinese traditie: de Laozi en de Zuangzi. Beide teksten zijn al verschillende malen in het Nederlands vertaald, onder andere door de bekende sinoloog Kristoffer Schipperṣ.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Aanleg stuwdam – China jaagt lokale Tibetaanse bevolking van hun land
    • De Boeddha
    • “Ik dacht dat ik gek werd.” in 2Doc: Alleen thuis met een dienstwapen
    • VrijdagZindag – Dilemma
    • Tussen Atman en Brahman vind je de deur naar non-dualiteit

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens