• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Onverschilligheid

11 oktober 2020 door Henk van Kalken

‘Oh, Daar werk ik niet meer aan mee. Gevolgen? Interesseert me niks.’ Hoe harder dit wordt geformuleerd, hoe incongruenter het vaak overkomt. Of: ‘Als je me tot dat punt drijft, ga ik door roeien en ruiten. Daar ben ik héél gemakkelijk in.’ Instrumentele onverschilligheid. ‘‘Ik heb die vent hartstikke doodgestoken. Het was mijn biertje. Daar ging rustig ik zes jaar voor zitten. Makkelijk zat.’ Niet zo diep doordachte, gruwelijke, dodelijke stoerigheid.
Een paar voorbeelden uit mijn voormalige praktijk. Vaak mannen met enerzijds een grote geldingsdrang, anderzijds een gebrek aan vermogens om idealen te realiseren. Dus wordt er een harde schil over de gevoelskern getrokken en onverschilligheid ten opzichte van het lijden van anderen gebezigd. Dat mensen daarmee ook een complete wereld voor zichzelf afsluiten hebben ze vaak niet in de gaten. ‘Interesseert me niks.’ De wereld van empathie en compassie, de wereld van in harmonie met anderen leven is even onbereikbaar  als de planeet Venus.
Een chronisch gevecht van het ego versus de wereld. Gedoemd om dat te verliezen en om veel lijden aan anderen en zichzelf toe te brengen.
Doede* was dertig jaar toen ik hem leerde kennen. Geboren – dat wel – en getogen – of wat daar voor doorging – in Leeuwarden. Een typische, opvoedkundig gesproken autodidact. ‘Opskiete juh, wat mut ik met die poppenkast.’ Deze entreewoorden waren waarschijnlijk niet bedoeld om het begin van een warm contact te zijn. De laatste acht jaar van zijn leven had hij grotendeels achter de tralies doorgebracht. Toen ik hem vroeg hoe hij daar zelf op terugkeek gromde hij: ‘Kin my niks skele, juh.’ Ik zou de komende tien jaar proberen om contact met Doede te leggen en zijn gedrag in wat betere banen te leiden en daardoor de grootste schade aan zichzelf en anderen iets te beperken. Doede kwam uit een gezin van ‘krattenstapelaars,’ zoals ze door sommige hulpverleners wel genoemd werden.
Op de galerij van de flat van vóór het prachtwijkenbeleid van Ella Vogelaar  stonden stapels kratten vol lege flessen of dozen blikjes van een goedkoop merk. Rond koffietijd sisten voor en achter de voordeuren de eersten open.
Achter diezelfde  voordeur was vaak de meest denkbare onveilige gezinssituatie te vinden: mishandeling, vernedering, angst, seksueel misbruik en kleine (wat heet) criminaliteit.
Van de tien jaar waarin Doede en ik tot elkaar veroordeeld waren vonden de meeste contacten in de gevangenis plaats. Dat was wel zo veilig, want in de spreekkamer kon hij weleens agressief worden. Als hij niet in detentie was verbleef hij op zijn kleine, gammele plezierbootje, waar hij de toepasselijke naam van een bekend biermerk in kinderlijk aandoende letters – inclusief spelfout – opgekliederd had. Grolchs. Een ander onderdak had hij niet. Ik heb de Grolchs één keer bezocht, maar kon het vege lijf amper redden, omdat Doede zich voorafgaande aan mijn komst al vast wat moed ingedronken had. En dronkenschap leidde bij hem altijd tot agressie. Elk gesprek in de gevangenis werd door Doedes eigen mantra begeleid: ‘Kin my niks skele juh.’ Met als variatie: ‘Interesseert my geen moer.’ Een héél enkele keer brak ik door het pantser heen door het gesprek op zijn vader te brengen. Zijn vader stierf relatief jong aan een levercirrose, het gevolg van een streng dieet bestaande uit hoofdzakelijk bier, zware shag, patat en kroketten. Doede produceerde twee tranen en zei: ‘’t is te let.’ Wat er te laat was wilde hij verder niet zeggen, en hij sloot weer met zijn mantra af. Hij draaide zijn onderarmen naar me toe en liet een paar langwerpige verwondingen zien. ‘Ik hev my sneden.’ Toen zijn vader overleed ontwikkelde Doede automutilatie. Mijn pogingen om hem bij de psychiatrie onder te brengen strandden altijd bij de volgende detentie. Ook zijn gedrag in de gevangenis veroorzaakte een opeenstapeling van straf op straf, zodat, toen zijn overlijdensbericht mij bereikte, Doede zesentwintig jaar van zijn treurige leven achter de tralies had doorgebracht.
Hij was drie dagen vrij toen hij bij een gevecht voor een kroeg werd doodgestoken. Ik ben één keer bij een veroordeling aanwezig geweest. De rechter gaf hem acht maanden wegens mishandeling, en toen hij gewezen werd op de mogelijkheid om hiertegen in beroep te gaan sprak hij zijn mantra ‘Interesseert me allemaal geen moer’ uit.
Natuurlijk was er zoveel met Doede aan de hand dat hij in feite een patiënt was die iets anders nodig had dan straf op straf stapelen. Zijn enige afweermechanisme tegen de wereld, die hij als zijn grote tegenstander zag, was zijn onverschilligheidsmantra. Bij de crematieplechtigheid zag ik zijn  moeder. Ik had haar jaren geleden één keer gesproken. Een geteisterde vrouw, getekend door het leven. Haar huid vol-getatoeëerd, in wenkbrauwen, neus en lippen piercings, alsof ze zichzelf met verminkingen wilde straffen voor haar eigen verdrietige leven. Ik zag geen enkele emotie bij de condoleanceronde. Haar hand voelde aan als een krachteloos zakje koude knekels. Toch probeerde ik iets te zeggen in de sfeer van: ‘Verdrietig dat het zo gegaan is, alle sterkte de komende tijd. Als ik iets voor je kan doen moet je me maar bellen.’ Ze had een drankkegel om zich heen hangen, keek me kort aan met bloeddoorlopen ogen en haar doorrookte stem kraste: ‘It kin my allemaal niks meer skele.’

*Doede is een gefingeerde naam.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Geluk Tags: Doede, drank, eenzaamheid, geweld, moeder en kind, veroordeling

Lees ook:

  1. Dalai Lama veroordeelt aanvallen van boeddhisten op moslims in Birma
  2. Krijgen onze kinderen wel genoeg aandacht en liefde?
  3. Het jaar 2020 – dag 129 – opruiming
  4. Alleen-zijn

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Joost zegt

    12 oktober 2020 om 12:44

    Ja Henk, dit verhaal roept weer veel vragen bij me op.
    Karma van Doede??? Het maakt me ook erg verdietig, dat wel.

  2. Henk van Kalken zegt

    12 oktober 2020 om 16:24

    Niemand weet of het Doede’s karma was of een obstakel. Het waren wel de feiten. Ik zou je vele verhalen kunnen vertellen van deze kwaliteit. Hier ging het vooral om onverschilligheid. Wat dus geen onverschilligheid was.

Primaire Sidebar

Door:

Henk van Kalken

Henk van Kalken heeft affiniteit met het boeddhisme (Kagyu) en is dzogchenpractitioner. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 4 maart 2021
    Doorlopende groep Vipassana Haarlem
  • 5 maart 2021
    Lezing - 'Living and Working at Odiyan: Maintaining a Home for the Dharma in the West'
  • 5 maart 2021 - 7 maart 2021
    Retreat The Nectar of Healing and Well-being (online)
  • 6 maart 2021
    introductiecursus vipassana meditatie
  • 7 maart 2021
    Open les Kum Nye Tibetaanse Yoga | Online
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boeddhisten ontwaakt (deel 3)

Kees Moerbeek - 28 februari 2021

Grant onderzoekt hoe de geleerde Rahula zijn begrip van de kern van de leer van de Boeddha kan verenigen met de claims van het door Dharmapala geïnspireerde Singalese nationalisme. Rahula nam volgens Grant ‘zijn toevlucht tot de intellectuele strategie die claimt dat verschillende historische omstandigheden vragen om een andere manier van de uitleg van de boodschap van de Boeddha.’ Hij doet een beroep op het historisch moment om de interpretatie van het boeddhisme in de Mahavamsa te rechtvaardigen en daarmee zijn eigen activistische politieke agenda.

Mijmeringen over bewustzijn

Rob van Boven en Luuk Mur - 23 februari 2021

Je trok in je jeugd de conclusie dat je niet gewenst was. Met die ervaring ging je de wereld zien. Dat werd het fundament van je geloofssysteem. Je ging jezelf beschermen tegen deze pijnlijke gevoelens, die het gevolg zijn van wat je bent gaan geloven.  Dat kan zijn door jezelf zoveel mogelijk terug te trekken of vooral niet lastig te zijn. Of misschien ging je juist heel nadrukkelijk aanwezig zijn, wat door anderen juist als heel vervelend ervaren kan worden.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 2 en slot))

Erik Hoogcarspel - 21 februari 2021

Het is niet verwonderlijk dat het begrip “gelijkheid” in andere culturen geen rol speelt. Blijkbaar heeft men daar wel van de ervaring geleerd. Voor Confucius waren rangen en standen in de maatschappij noodzakelijk voor een harmonische en goed functionerende samenleving. Een referendum zou volgens hem alleen maar tot grote rampen leiden, want ongeletterde en slecht opgevoede mensen kunnen niet weten wat het beste is voor ieder.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 1)

Erik Hoogcarspel - 20 februari 2021

We leven in procrustische tijden waarin gelijkheid heilig is geworden. Onderscheid, discriminatie, is zo’n beetje de bron van alle kwaad. We moeten allemaal gelijk zijn. Alle kinderen in een klas, allemaal schaatsen of naar het strand op hetzelfde moment, allemaal dezelfde kleding en dezelfde maten, met wat elastiek in de stof past het toch wel.

Paul Boersma – Het portret als valkuil

Paul Boersma - 16 februari 2021

Het Boeddhabeeld is een symbolische weergave van de vergoddelijkte mens, van de verlichte mens, van de mens waarin wijsheid en mededogen tot volle ontplooiing zijn gekomen. Het is een toonbeeld van harmonie.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • De smaak van niet-weten
  • Het jaar 2021 – dag 62 – schoenloos
  • Van de in totaal 330 – 153 boeddhistische monniken testen corona positief in Himachal Pradesh
  • Boeddhistische ervaringsdeskundigen gezocht
  • De kern van yoga – hatha yoga (deel 3)

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens