Mensen die deze zienswijze aanhangen beroepen zich direct of indirect op de vedanta filosofie, die stelt dat het universum Maya is. Maar daarbij heeft men het begrip verkeerd geïnterpreteerd en verkeerd vertaald: Maya betekent niet illusie; het betekent ‘dat wat niet eeuwig is’.
Zijn
Nirvana betekent het uitblussen van het zelf. Maar hoe kun je je eigen aanwezigheid uitblussen? Dan moet het iets zijn in de mens. Iets psychologisch, lijkt mij. Het zogenaamde ego, dat van ons onmensen maakt of zogenaamde helden. Hoe kunnen we het ego het beste aanpakken?
Welke richting gaat het boeddhisme uit in het Westen?
Persoonlijk denk ik dat we, na een zeer lange introductietijd van het boeddhisme bij ons, dankzij of via andere tradities, de tijd is aangebroken om ons karretje los te haken van diezelfde tradities en een eigen invulling geven aan de dharma, gestoeld op een vorm beantwoordend aan onze anders georganiseerde maatschappij.
Geen wonder dat spiritualiteit zo’n slechte naam heeft
Om de werkelijkheid adequaat te kunnen beschrijven, hebben we een alomvattend wereldbeeld nodig. Bestaat zoiets eigenlijk wel?
Bestaat er überhaupt een allesomvattend paradigma van de werkelijkheid? Jazeker. Deze is te vinden in de aloude Vedanta filosofie, wier centrale stelling is dat het hele universum een manifestatie van bewustzijn is.
De dhamma en de natuur der dingen
Echter is het heel goed mogelijk er voor te kiezen vleesloos te leven en ons toe te leggen op het begrijpen van de Dhamma. Bewust geen vlees eten is een zeer verstandige keuze die ik zelf bewonder. Want er zijn natuurlijk tal van goede redenen om je te onthouden van vlees! Net als zorg voor zieken en armen is dit een nobel steven. Maar het zou een zeer ernstige misvatting zijn dat iemand meent de Dhamma te beoefenen door een vegetarisch dieet te volgen, klimaatactivist te worden of een bepaalde levensstijl aan te hangen. Dit valt dan regelrecht in de categorie verkeerde zienswijze iets wat in de Dhamma wel degelijk zeer verwijtbaar is.
‘Een gebroken hart is een open hart’
Het is bekend dat Maha Karuna Ch’an geworteld is in de Chinese Ch’an traditie van Lin Chi (Rinzai in Japan). Teh Cheng, patriarch van die lineage en leraar van Ton Lathouwers gaf hem in 1986 transmissie. De FAS van Hisamatsu, de andere pijler is een beweging die kort na de 2de WO ontstond. Die band begon in 1971 na een ontmoeting van Ton Lathouwers op een reis naar Japan met Masao Abe, leerling van Hisamatsu. De ontmoeting was een keerpunt in zijn leven.
Geloof jij in Boeddha?
Geloof, vind ik een vervelend woord. Je komt dan gauw in een bepaalde godsdienst terecht.
Gouden eeuw, groene aanslag en Nederlanders als voorlopers van het symbioceen?
Terwijl ik de Nederlandse geschiedenis recent nog eens naliep, riep het ‘Nederlands zijn’ akelige beelden op. Die Nederlanders, die voorlopers waren voor uitbuiting, slavernij, discriminatie en kapitalistische manipulatie – daar zou ik liever niet mee verbonden willen zijn. En met ‘het Nederlandse volk’ van vandaag? Ook liever niet.
Protest tegen damproject in Sichuan leidt tot massale arrestaties van monniken en dorpelingen
Het damproject in de provincie Sichuan is controversieel sinds het in 2003 werd voorgesteld. Het project zou hydro-elektrische energie opwekken, maar ook Tibetaanse boeddhistische kloosters en 50 dorpen onder water zetten, waardoor ongeveer 100.000 mensen ontheemd zouden raken.
De oplossing van de verwarring die er bestaat rond het begrip: ‘oordelen’
Een wijze rechter stuurt iemand naar de gevangenis, omdat dat hij van oordeel is, dat dat voor iedereen, inclusief de beschuldigde, het beste is. De beschuldigde wordt daarbij niet noodzakelijkerwijs als mens veroordeeld. We kunnen in alle liefde bepaalde handelingen van iemand (of van onszelf) als negatief of schadelijk beoordelen, zonder de mens als zodanig (of onszelf) te veroordelen! Veroordelingen kunnen we inderdaad het beste proberen te vermijden. Oordelen echter, is een natuurlijke functie van ons intellect en van onze intelligentie! Het oordelen als zodanig is niet weg te denken uit het alledaagse leven. Elke stap die we zetten vraagt om een oordeel of beoordeling.
Boeddhisme en emoties
Vanuit het boeddhisme is er een duidelijk verschil tussen emoties en gevoelens. Emoties zijn altijd verkrampingen van het ik, dat heftig reageert op wat er gebeurt. Meestal gaat dat onbewust en zijn het manieren waarop het ego zichzelf beschermt en uithaalt naar buiten toe, ego-moties. Gevoelens zijn bevrijdend en ruimte scheppend. Die verkrampen niet. Die doen het tegenovergestelde. Gevoelens zoals liefde en vreugde scheppen ruimte en maken alles meer open. Woede is meestal een verkramping, begeerte ook, die zetten de zaak vast. Die zetten jou vast, zetten de ander vast, zetten de omstandigheden vast. Vanuit de mandala worden emoties gezien als krachten die ons klemzetten of, beter gezegd, waarmee we onszelf klemzetten.
Atiyoga: The Eighteen Tantras
Lama Christopher Wilkinson begon zijn loopbaan in de Dharma op 15-jarige leeftijd met het afleggen van de toevluchtsgeloften van zijn stamleraar Dezhung Rinpoche. In de jaren die volgden introduceerde Dezhung Rinpoche hem bij Geshe Ngawang Nornang, Lama Kalu Rinpoche, Dilgo Kyentse Rinpoche, Nyoshul Khen Rinpoche, en vele anderen. Christopher identificeerde zich vanaf het begin met de Rime Non-Sectarische beweging.
Bestaat er een weg naar de Waarheid?
We geloven dat naast ons innerlijk conflict (ik-en-mezelf) zoiets bestaat als keuzeloos gewaarzijn. Maar dat is een vergissing. Er bestaat zoiets als transformatie maar niet zoiets als een zogenaamd ‘zelf’ naast of in ons menszijn.
Advaita nader bekeken
Ik ben simpelweg wat is en dat is wat ik waarneem: de waarnemer is het waargenomene. Alleen dan, en alleen dan verdwijnt het innerlijk conflict van: ik-en-mezelf. Alleen dan zal er sprake zijn van keuzeloos gewaarzijn: waarin alles en niets een rol speelt. Dit noem ik dan: volledige non-dualiteit.
Een beeld van het geluk
Na verloop van tijd vroeg ik me af: hoe kan een trein, dit dwaas geraas van een goederentrein, nu zoiets moois oproepen als het voorgevoel of de nasmaak van geluk? En ik maakte de wachttijd zoek met een lange meditatie over geluk.
De sangha als Boeddha
Toen ik bijna 15 jaar geleden begon met mediteren was ik zo groen als gras op dit gebied. Ik zocht een manier om te leren omgaan met mijn drukke hoofd en het leren omgaan met moeilijke zaken in mijn leven. Iets wat ik ook al op andere manieren had geprobeerd maar die, hoewel natuurlijk ook hadden bijgedragen, niet de vrijheid boden waarnaar ik zo op zoek was. Vrijheid, een ontsnappen aan een rol die ik zo lang gespeeld had, een jas afgooien die veel te krap geworden was. Maar wat zou er gebeuren als ik die jas zou uitdoen, voorgoed?
Nathan – Liefde stroomt door het individu
Het willen organiseren van iets, kan gauw uitlopen op het kwaad van verafgoding: bijvoorbeeld, miljoenen betalen voor iemand die een flink balletje weet te trappen of heel goed weet te schaken of wat dan ook. Het is toch volkomen absurd dat we bepaalde mensen zo nalopen, verafgoden en belonen?
Pacifisme is noodzaak!
Verkeerde conclusies. Ze beheersen soms het leven. Terwijl ik denk dat wapenbeheersing in de huidige gewelddadige tijd noodzakelijk is, kom ik mensen tegen die zich beroepen op die gewelddadigheid en me toeroepen ‘ziejewel’ het pacifisme heeft gefaald en komt nooit weer terug.’
The Royal Tantra on the Brilliant Diffusion of Majestic Space
Lama Christopher Wilkinson begon zijn loopbaan in de Dharma op 15-jarige leeftijd met het afleggen van de toevluchtsgeloften van zijn stamleraar Dezhung Rinpoche. In de jaren die volgden introduceerde Dezhung Rinpoche hem bij Geshe Ngawang Nornang, Lama Kalu Rinpoche, Dilgo Kyentse Rinpoche, Nyoshul Khen Rinpoche, en vele anderen. Christopher identificeerde zich vanaf het begin met de Rime Non-Sectarische beweging.
Nathan – Een stapje verder…
In werkelijkheid is er geen uiterlijke waarnemer. En bestaat er geen object. Als onze geest transformeert, ontwaakt, valt de waarnemer en het object tegen elkaar weg. Zal er sprake zijn van keuzeloos gewaarzijn. Ik-en-mezelf of uiterlijk en innerlijk bestaan dan niet langer.
‘Zenvol omgaan met de ziekte van Parkinson’
Ik leer te zitten en te lopen met mijn lichaam zoals het nu is. Dat geeft mij een groter lichaamsbewustzijn. Ik leer niet op de zaken vooruit te lopen. Steeds weer teruggaan naar wat er nu is.
Zitten in verbondenheid – Met nieuwe ogen zien
Op onze reis door het leven, in de ontmoetingen en aanvaringen, in het goede dat we doen, in de dwalingen, in tijden van crisis en periodes van vreugde en geluk, precies daar liggen kansen voor innerlijke groei, om te worden wie we ten diepste zijn. Dat is de plaats van onze beoefening.
Je pijn omarmen in meditatie
Ook al heb je pijn, dan moet je zeker ook goed voor jezelf zorgen, zowel mentaal als fysiek. Drink een lekkere bakkie koffie, thee of een pak ijs of eet iets anders waar je van geniet. Juist op deze momenten mag je goed voor jezelf zorgen en jezelf ook verwennen. Zet bijvoorbeeld vrolijke muziek op waar je mee kunt schreeuwen of juist muziek waar je lekker op kunt janken en je gevoelens eruit kunt laten vloeien. Doe iets wat wel gaat, zoals een film kijken of een boek lezen als afleiding.
Atiyoga: The Eighteen Tantras.
Christopher Wilkinson begon zijn carrière in de boeddhistische literatuur in 1972 op vijftienjarige leeftijd, toen hij de toevluchtsgeloften aflegde van zijn goeroe Dezhung Rinpoche. In datzelfde jaar begon hij met de formele studie van de Tibetaanse taal aan de Universiteit van Washington onder Geshe Ngawang Nornang en Turrell Wylie.
