Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Poëzie

Dans die het heelal omkranst

door

Je mag echt, fysiek dansen, maar dat hoeft niet. Je kunt ook zingend dansen, pratend dansen, zwijgend dansen, denkend dansen, niet-denkend dansen en niet-dansend dansen. Dansen is het volgen van de beweging die zich als vanzelf aandient en vrij is. Vrij in het moment, ieder moment. Dansen en gedanst worden is leven, met alles erop en eraan.

Peter – In het nachtblauw van de laatste ronde

door

Ondanks of juist daarom was Verhagen een flowerpower hippie van de eerste generatie die de naam van Paradiso en de Melkweg (Milky Way) bedacht. Hij bleef levenslang houden van zijn Zeeuwse jeugdliefde Conny Tavenier. Met zijn latere vrouw kreeg hij een zoon. Het huwelijk liep spaak. Hij begon vanuit het niets en zonder opleiding te schilderen. Daarbij verbruikte hij veel verf. De vloer van zijn Amsterdamse etage was op zeker moment bedekt met een dikke, hard geworden laag. Het appartement stortte in en werd onbewoonbaar. Een architect bezorgde Verhagen een etage tegenover Amsterdam Centraal.

Auke – Mogelijke motto’s 1 – Mary MacLane

door

‘Een jammerlijk mislukte hechting en alle gedichten van dien.’ Onder die vlag verscheen in oktober de dichtbundel Ander woord voor moeder van Auke Leistra, leverbaar in elke fysieke boekhandel. Hij wilde zijn gedichten niet zonder bijpassend motto wereldkundig maken. Op zoek naar een geschikt citaat kwam hij echter tot de ontdekking dat de potentiële motto’s bij de Vracht Verdriet die zijn bundel bevat allerwegen woekerden als tropenflora. In de zesdelige serie ‘Mogelijke motto’s’ belicht hij een aantal motto’s die hij uiteindelijk moest laten schieten, maar die te mooi waren om onbesproken te blijven.

Gedachten over een Haiku 24 – anoniem

door

In deze haiku kan uit de bespiegeling in de eerste twee regels worden opgemaakt dat de dichter in de winter van zijn leven is. Die lijn wordt doorgetrokken naar de vorst in de laatste regel. Maar dat is wel wat voor de hand liggend. Misschien zelfs een ‘westerse’ gedachte. Vanuit onze traditie om poëzie te interpreteren en betekenis te geven aan het geschrevene.

Boeddhabeelden

door

Els Muys – Onlangs herinnerde ik me een gedicht dat ik nog geschreven heb toen ik in 2012 de lessen volgde van het Postgraduaat in Boeddhistische Filosofie en Ethiek. Deze opleiding was georganiseerd door het Hoger Instituut voor het Boeddhisme van de Boeddhistische Unie van België. Ik had het gedicht geschreven naar aanleiding van de cursus ‘Inleiding tot de Boeddhistische kunst’. In de dagen voor het examen.
De cursus werd met veel toewijding en kunde gegeven door Frank De Waele. Tijdens de cursus bekeken we samen veel afbeeldingen waarbij Frank uitgebreid informatie gaf. ‘Boeddhabeelden’ heet het gedicht.

Toneelstuk Basho in de Banne

door

Kijkers van een toneelstuk zien altijd het resultaat, het eindproduct van een repetitieproces. Ze kijken, voelen en beoordelen: wat heeft de regisseur bedoeld? Al geruime tijd wilde Karel Witteveen een verhaal maken rondom deze beroemde Japanse haikudichter Basho. Het ging hem vooral om de renga, het kettingvers dat in Basho’s tijd met jonge dichters werd gespeeld in steden als Kyoto, Osaka en Edo. Dat wilde Witteveen ook, een renga laten spelen, maar dan op het toneel met buurtbewoners uit zijn wijk de Banne in Amsterdam-Noord.