Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Dertiende jaargang

Onderzoek laat zien dat gedragsverandering en klimaat een taaie combinatie is

door

Nederlanders beperken zich bij hun klimaatvriendelijke acties vrijwel volledig tot hun rol als consument: biologisch eten kopen, water besparen en vaker met de trein. Anderen rollen, bijvoorbeeld die van actief burger, staan nauwelijks op het netvlies, terwijl het rendement ervan vaak groter is. Dat is een van de belangrijkste uitkomsten van het mede door de Turing Foundation ondersteunde onderzoek van de Hogeschool van Amsterdam (HvA) naar klimaatvriendelijke gedragsverandering.

Toneelstuk Basho in de Banne

door

Kijkers van een toneelstuk zien altijd het resultaat, het eindproduct van een repetitieproces. Ze kijken, voelen en beoordelen: wat heeft de regisseur bedoeld? Al geruime tijd wilde Karel Witteveen een verhaal maken rondom deze beroemde Japanse haikudichter Basho. Het ging hem vooral om de renga, het kettingvers dat in Basho’s tijd met jonge dichters werd gespeeld in steden als Kyoto, Osaka en Edo. Dat wilde Witteveen ook, een renga laten spelen, maar dan op het toneel met buurtbewoners uit zijn wijk de Banne in Amsterdam-Noord.

Boeddhistische Blik – de natuur bestaat niet

door

Vier personen, elk met een compleet andere relatie tot de natuur, nemen in een bijzondere setting plaats op de bank bij relatietherapeut Dirk de Wachter. Jasmijn woont buiten in een dorp, dicht bij de natuur, maar merkt haar nauwelijks op. De New Yorkse ‘Plantmom’ Monai geeft cursussen in de verzorging van kamerplanten en ziet een erfenis van het koloniale verleden in de tropische planten van de Amsterdamse woonkamers. Rinus is biologisch akkerbouwer en reflecteert op de relatie van de agrarische sector en de natuur.  En bij Benjamin staat de herinnering aan een traumatische ervaring tussen zijn hem en de natuur in, nadat hij in 2021 ziet hoe een goede vriendin van hem tijdens een overstroming het water in getrokken wordt en verdrinkt.

‘Snelle wip in meditatiehok Universiteit Maastricht’

door

De cabine met een bankje en kussens is bijna geluidsdicht en nodigt uit tot gebruik (voor meditatie), op de banner ernaast staat letterlijk ‘Do whatever feels good’, oftewel: doe wat goed voelt. Studentenkrant Observant meldt dat het gewijzigde feel good werd besproken tijdens de faculteitsvergadering. Studenten maakten de faculteitsleiding daar langzaam maar zeker duidelijk wat er gaande is. Een snelle wip tussen twee studenten. De cabine moet nu zo snel mogelijk weg.

Intelligentie

door

Ik vraag mij wel eens af of zogenaamd intelligente mensen in staat zijn om dierlijke problemen op te lossen, voor zover deze mensen überhaupt op de hoogte zijn van de problemen die dieren zo al kunnen hebben.

Atelier Lifre – ‘bukkunst’ voor de stichting Veldwerk Nepal

door

Beeldmakers Lioba en Fred werken sinds 2021 samen als Atelier Lifre en maken onder het motto “de kunst van samenwerken” tekeningen, schilderijen en “PlogArt” (in het Nederlands bukkunst). Vanuit hun liefde en zorg voor de natuur wandelen ze al ploggend (zwerfafval ruimend) langeafstands wandelingen door Nederland. Van de rotzooi die ze oppakken wordt het bijzondere afval gebruikt voor PlogArt werkstukken die ze vervolgens proberen te verkopen voor stichting Veldwerk Nepal die zich inzet voor onderwijs en gezondheidszorg voor Nepalese kinderen.

Boekbespreking – De onuitroeibaarheid van menselijke liefde

door

Ik las het boek ‘Voorouderpijn op plantage Goudmijn’ van Tirza Drisi. Deze roman speelt zich af in de negentiende eeuw in de (toenmalige) Nederlandse kolonie Suriname. Het verhaal vertelt de familiegeschiedenis van de schrijfster, een verhaal over haar voorouders tot zo’n vier generaties terug. Deze voorouders leefden als slaven op de toenmalige plantage Goudmijn.

Wees je eigen leraar.

door

Wijsheid, waarheid, werkelijkheid, heeft zichzelf in pacht. Er is niemand die mij dat kan laten ervaren dan ikzelf. De grootste vragen over mijn bestaan kunnen niet uitgelegd worden door een ander. Kunnen niet worden beantwoord door een dogma. En ook niet door een guru, een priester, een dominee, een roshi, een lama, een monnik of wie dan ook.

CCP staat erop de geschiedenis van het “humanistisch boeddhisme” te vervalsen

door

Eerwaarde Changzang, die mede sprak namens de afwezige meester Yanjue, de voorzitter van de door de regering gecontroleerde Chinese Boeddhistische Associatie waarvan Changzang vicevoorzitter is, prees Shanghai als “de geboorteplaats van het humanistisch boeddhisme”. Hij legde ook uit dat “humanistisch boeddhisme” en “geïnsiniseerd boeddhisme” één en hetzelfde zijn.

Boeddhistische Blik – ‘De Werkelijkheid Bestaat Niet’

door

Wetenschappers, zoals de beroemde natuurkundige Carlo Rovelli en filosoof en vertaler Jay Garfield delen hun fascinatie voor de boeddhistische wijsheid van Nagarjuna en zijn blik op de werkelijkheid. Deze Indiase filosoof stelde dat de wereld geen vaste eigenschappen heeft en dat alles pas betekenis krijgt in relatie tot iets anders, bijvoorbeeld pas in onze waarneming.

B’eter: Poké bowl of boeddha bowl

door

Een Buddha bowl is een vegetarisch of veganistisch gerecht dat als lunch of als avondmaaltijd wordt genuttigd. Het gerecht is afgeleid van de poké bowl, die meestal vis bevat. Het gerecht bestaat uit een combinatie van verschillende fijngesneden groenten en fruit die op een sierlijke manier gerangschikt zijn met vaak een portie rijst of quinoa. De eerste Buddha bowl werd mogelijk in 2013 geserveerd in Toronto.

Worden wat we zijn

door

Zijn monniken, hippies en dichters mensen van betekenis? Nee, we zijn bewust onbelangrijk. We zijn vergroeid met een onbeduidendheid die ieder mens zou passen. De marginale mens aanvaardt de basale onbeduidendheid van de menselijke conditie, een irrelevantie die boven alles gestalte krijgt in de dood. De marginale mens, de monnik, de ontheemde, de gevangene, al deze mensen leven in het aangezicht van de dood, wat vervolgens weer de vraag naar de zin van het leven oproept. Hij worstelt met het gegeven van de dood zelf en zoekt naar iets diepers dan de dood omdat er iets diepers is. De roeping van de monnik, van de marginale, de meditatieve mens of de dichter, is om nog in dit leven voorbij de dood te geraken, voorbij de tweedeling van leven en dood om voor altijd getuige van het leven te zijn.