‘De stront van de bewoners klotst tegen de plinten’

Het leek een tijdje rustig te zijn binnen de grote zorginstelling waar Harry* werkt. Dat er meer aandacht kon worden besteed aan de mensen om wie het uiteindelijke gaat: de bewoners, oude mannen en vrouwen. Maar niets is minder waar, de organisatie gaat op de schop, zodat er nog minder tijd overblijft om aan het echte werk toe te komen. Hieronder volgt de monoloog van Harry. Die zich inmiddels Dirty Harry noemt, omdat de stront van de bewoners bij wijze van spreken tegen de plinten klotst.

‘Binnen onze instelling gaan wij werken met ERT-teams, dat betekent “eigen regie team”. Het zou in moeten houden dat een team zelfsturend  werkt. De afdelingshoofden verdwijnen en iedere verzorgende  binnen  het team krijgt een taak erbij, zoals het plannen van overleggen, plannen van cliënten besprekingen, bestellingen doorgeven, het bijhouden en bestellen van verpleegtechnische artikelen, zorgplannen maken en nakijken, het checken van de zorgplannen- want als de inspectie komt moet alles kloppend zijn op PAPIER! Ziekteverzuim oplossen, bellen naar collega’s. Etc. en dat allemaal om te bezuinigen!

Wij kunnen het er nog wel bij hebben, hoor! Buiten het wassen, douchen, wonden verzorgen, aankleden, medicijnen/ geven/voeren omdat er genoeg mensen zijn die dit niet zelfstandig kunnen doen. Tafels dekken en eten geven/voeren. Tafels afruimen, vaatwasser inruimen,  dit alles  meerdere keren per dienst. Koffie delen en geven, drinken tussendoor geven. Mail lezen en terug reageren op vragen per mail. Arts van verschillende situaties op de hoogte brengen, gesprekken met fysio , ergo, arts. Bewoners in de gaten houden, dat ze niet vallen, of zij hun rollators wel gebruiken en als zij die ze vergeten constant achter hen aan lopen om de rollator te brengen, maar even later zijn ze hem weer vergeten en herhaalt die handeling zich.

Bewoners die verbaal en fysiek onrustig zijn proberen kalm te krijgen, wat vaak niet lukt omdat zij de onrust in de verzorging voelen, die vaak geen tijd heeft om even met iemand te gaan zitten klessebessen of een kopje thee te drinken. Dit alles meerderde keren per dag/avond. Magnetron, ijskast, vriezer en keuken schoonmaken. Bedden soppen /opmaken, kamers en kledingkasten van de bewoners opruimen. Medicijnkast schoonmaken. Aanvullen van linnengoed en verbandartikelen. En dan mogen wij ook nog koken. Kopiëren en inscannen van papierwerk en dit verwerken in de computer. Want de instelling wil dat de bewoner moet kunnen leven zoals hij/zij thuis gewend was! Wat een hilarische uitspraak.

Dus zoals je leest genoeg tijd voor de bewoners die zorg, liefde veiligheid en geborgenheid nodig hebben! Maar oké dat zijn wij al gewend en de druk wordt alleen maar groter, zo ook het ziekteverzuim!

Nu denk ik dat wij- de verzorgenden best wel veel aankunnen, wij doen aan multi, multi tasking. Maar als de koek op is en collega’s worden, dan is er geen hond die zich druk maak om het het wel en wee van de zieke. En er wordt ook helemaal niets gedaan om het te voorkomen.

Binnen onze afdeling alleen zijn er zo’n tien personeelsleden langdurig ziek. De meeste fysieke klachten gaan over de rug, nek, schouders en gewrichten. Daar zijn ook mensen bij, die letterlijk zijn opgebrand.

Wat gebeurt er met die afgedankte afdelingshoofden? Ze kunnen niet zomaar op straat gezet worden, dus er worden andere functies voor hun gecreëerd, is dat bezuinigen? Er komen drie teamcoaches om de zelfsturende teams handvatten te bieden om zelfsturend te worden Whaha. Bezuinigen? In plaats van één zorgmanager komen er nu twee. Bezuinigen?

Ik ben hier zo boos over! Wij werken ons de pleuris en krijgen hoe langer hoe meer op ons dak geschoven. En als er dingen fout gaan heeft de verzorging het gedaan. Het geld dat ze in het management steken horen ze op de werkvloer te gebruiken.’