Jaarlijks geven zorgverzekeraars in Nederland vijfhonderd miljoen euro uit aan televisiespotjes. Geld van u en mij. Er zijn in Nederland negen zorgverzekeraars die in totaal onder zo’n veertig verschillende namen verzekeringen aanbieden. Er is dus een grote kans dat de reclames die u ziet van dezelfde zorgverzekeraar komen en ze daarmee dus met zichzelf concurreren. Het is hoog tijd dat er een einde komt aan de verspilling van zorggeld.
Naast de uitgaven voor klantenbinding en reclame, maken de zorgverzekeraars winsten. In 2013 ging het om een bedrag van 1,4 miljard. Ook hebben ze negen miljard aan reserves opgepot. Ze hebben dus veel geld op de plank en dat wordt ieder jaar meer. Toch stijgt de premie ook dit jaar weer. Het wordt tijd dat er een eind komt aan de ongebreidelde macht van de zorgverzekeraars. Veel –oudere- mensen verlangen terug naar het ziekenfonds. De Socialistische Partij (SP) stelt voor om het private karakter van de Zorgverzekeringswet op te heffen en de basisverzekering per (beginnende in) 2016 publiek te maken.
In 2006 is de Zorgverzekeringswet in werking getreden. Vanaf dat moment zijn zorgverzekeraars private ondernemingen die in concurrentie met elkaar de zorg inkopen, om de gunst van de verzekerde. Daarbij werd het betalen per product, het zogenaamde verrichtingenstelsel, steeds dominanter. De gedachte was dat de zorg door concurrentie beter zou worden, de zorgverzekeraar zou waar voor zijn verzekerden inkopen of anders zijn verzekerden verliezen.
Ook zou de zorg goedkoper worden, want door het onderhandelen van verschillende inkopers met één aanbieder zou de prijs dalen. Tot slot zou het nieuwe zorgstelsel leiden tot transparantie; iedereen zou weten wat de zorg waar kost.
Na acht jaar Zorgverzekeringswet is duidelijk dat de doelen om te komen tot betere, transparantere en goedkopere zorg niet zijn gehaald. De premie is enorm gestegen van gemiddeld 1.080 euro in 2006, naar 1.260 euro in 2014.
Stijging eigen risico
Naast deze stijging zien we ook na de invoering in 2008 een snelle stijging van het eigen risico tot 375 euro in 2015, waarbij 3,2 miljard aan zorgkosten individueel wordt opgebracht in plaats van collectief. Dit scheelt 240 euro op de premie. Ook zijn grote delen van de fysiotherapie, vele soorten van psychische zorg en bijvoorbeeld maagzuurremmers uit het basispakket gehaald.
Zorgverzekeraars hebben de afgelopen jaren flinke eigen vermogens kunnen opbouwen uit de premiegelden van de Nederlandse burgers. In totaal hebben ze 9,3 miljard euro aan reserves, dat is twee keer zoveel als vereist is volgens de solvabiliteitsnorm. Over wat een behandeling nu precies kost, is nog steeds geen helderheid. Accountants weigeren om jaarrekeningen van ziekenhuizen goed te keuren omdat het financieel niet te controleren is.
Vooralsnog is de stelling dat concurrentie in de zorg zorgt voor gezondere patiënten niet bewezen. Daar waar geschermd werd met lagere prijzen per product als succes voor de vrije prijzen in de ziekenhuiszorg, keken de optimisten weg van de volumestijging die het voordeel ruimschoots teniet deed. In 2005 werd er 16,6 miljard aan ziekenhuiszorg uitgegeven, in 2013 is dat 24,8 miljard euro. Of dat geld aan de juiste dingen wordt uitgegeven of aan verspilling, bureaucratie, management en dure adviesbureaus is volstrekt onduidelijk. Omdat de zorg teveel groeide, stelde minister Schippers zelfs een maximum in. Wanneer daar overheen gegaan wordt, wordt de hele sector rücksichtslos gekort.
Patiënten sturen
Nu blijkt dat de beloften niet gehaald worden, beweren de voorstanders van de concurrentie tussen zorgverleners dat er méér ruimte moet komen voor zorgverzekeraars. Zij moeten strenger inkopen, contracten kunnen weigeren en patiënten kunnen sturen. Dat zou wél leiden tot betere en goedkopere zorg.
Maar de zorgverzekeringsmarkt is geen competitieve markt. Met 56 merknamen van zorgverzekeringen lijkt het aanbod van verzekeraars wellicht groot. Toch is de realiteit dat 90 procent van de verzekerden bij de vier grootste verzekeraars zit. Van échte concurrentie is geen sprake. Meer macht voor de zorgverzekeraars brengt daar geen verandering in. Daarnaast zien we dat ieder van de vier grootste verzekeraars variërend van één achtste tot één derde van de markt heeft en daarmee ’too big to fail’ is geworden. Wat als er één failliet gaat? Dan zal er een fors reddingsplan moeten komen, om te voorkomen dat een groot deel van de zorg in Nederland stil valt.
De zorg is van ons allemaal
Zorg is geen zaak van een paar private bedrijven, zorg is zaak van ons allemaal. Het behoort een publieke voorziening te zijn die toegankelijk en kwalitatief goed moet zijn voor iedereen. Om verdere ongelukken te voorkomen en om de zorg zinniger en zuiniger te organiseren stelt de Socialistische Partij (SP) voor om het private karakter van de Zorgverzekeringswet op te heffen en de basisverzekering per (beginnende in) 2016 publiek te maken. Alle zorgverzekeraars dienen daarbij te worden omgevormd tot één publieke inkooporganisatie voor onze basisverzekering.
Dit zal leiden tot forse besparingen in de uitvoeringskosten. Zorgorganisaties hoeven niet meer met allerlei verschillende partijen te onderhandelen. En ook de kosten verbonden aan reclame en concurrentieactiviteiten vervallen. In 2012 waren de kosten voor acquisitie alleen al 541 miljoen euro wat neer kwam op 571 euro per overgestapte verzekerde. De totale besparing op het afschaffen van concurrentie tussen zorgverzekeraars wordt geraamd op 950 miljoen euro per jaar. Ook vervalt de eis voor solvabiliteitsbuffers en komen de reserves van zorgverzekeraars vrij. Omdat deze zijn gevormd met verplichte premiegelden van alle burgers, zullen deze reserves onderdeel worden van de publieke zorginkoper.
Ondertussen worden artsen, therapeuten en ander zorgpersoneel gek van het eindeloze onderhandelen met verzekeraars over tarieven, budgetten, behandelingen en verantwoordingen. Artsen worden overruled door zorgverzekeraars. De verzekeraar gaat op de stoel van arts zitten en wil beslissen over behandelingen en het voorschrijven van medicijnen. Voor de patiënt geldt hetzelfde: de verzekeraar beslist óf en waar je zorg krijgt.
De zorg is van ons allemaal. Het behoort een publieke voorziening te zijn die toegankelijk en kwalitatief goed moet zijn voor iedereen. Meer macht voor zorgverzekeraars is daarom ongewenst. In de spreekkamer zou niet de verzekeraar maar de arts de baas moeten zijn. Huisartsen zouden niet de concurrent van het ziekenhuis moeten zijn, maar partners om mee samen te werken. Goede gezondheidszorg gedijt immers bij het delen van succes, niet bij het financieel uitbuiten daarvan.
De macht van zorgverzekeraars wordt duur betaald
Er is een alternatief: De Landelijke Zorgvoorziening. De zorgverzekeraars worden omgevormd tot één publieke organisatie die de basisverzekering in handen heeft. Daarmee verdwijnt de marktwerking uit de zorgverzekering. De premies kunnen zo omlaag, de kwaliteit van de zorg omhoog en de macht van de zorgverzekeraars wordt gebroken.
Door de zorgverzekering weer publiek te regelen brengen we de zorg terug waar het hoort: bij de mensen en de professionals. De professionele autonomie wordt hersteld omdat artsen en specialisten de zeggenschap terugkrijgen om te bepalen welke behandeling en medicatie wordt voorgeschreven. Zij worden niet meer via de contracten met zorgverzekeraars gedwongen om af te wijken van hun (medische) beroepseer.
Ook voor alle verzekerden is het goed nieuws: Niet de zorgverzekeraar zal kiezen waar je zorg krijgt, dat doe je zelf en het uitsluiten van verzekerden die hoge kosten met zich mee kunnen brengen, zoals chronisch zieken, oud-kankerpatiënten en ouderen, is afgelopen. De Landelijke Zorgvoorziening is er voor iedereen.
Lagere premies, hogere kwaliteit van zorg en de macht weg bij de zorgverzekeraars. Dat stelt SP-Kamerlid Renske Leijten voor in het plan ‘De Landelijke Zorgvoorziening’. Eén organisatie is veel goedkoper dan vele verschillende zorgverzekeraars en omdat we het publiek organiseren is het niet meer nodig om zoveel premiegeld op te potten. Daarbij laten we de tijd van winst maken met duur betaalde premies ook achter ons’, aldus Leijten.
Bron SP.
Helen zegt
En hoe past hier de macht van de farmacie in? Zij bepalen voor een groot deel waar onderzoek naar wordt gedaan en daarmee welke behandelingen en medicatie worden voorgeschreven. Onze keuzevrijheid wordt dan nog steeds bepaald door geld.
Léon zegt
Wat het hele zorg-dossier betreft heeft de Socialistische Partij zonder enige twijfel altijd aan de goede kant gestaan. Denk ook nog eens aan de goede inspanningen van Agnes Kant.
Sjoerd zegt
Hoe gaat in de aanpak van de SP de koppeling van DBC productie en inkomen er uitzien? Daar gaat het mis zolang het inkomen van de omzet van de DBC’s afhangt.
En hoe krijgen in dit verhaal de verzorgenden en verpleegkundigen eindelijk een fatsoenlijk inkomen?
Robelia zegt
Het is treurig dat de zorg die van ons allemaal is wordt vermarkt. De zorg die zelf ook bol staat van de verspilling. Niet alleen een zelf verrijkend management maar ook zoiets als HKC certificering kost de zorg heel veel geld. Peperdure auditoren spitten dagenlang protocollen door en zorgprocessen in ruil voor hoge vergoedingen. In ruil voor een felbegeerd certificaat betalen instellingen heel veel geld. Ons geld voor de zorg.
Monique zegt
Uit de commercie halen is een goede stap, maar niet de enige die nodig is om tot goede en betaalbare zorg te komen. De top van zo’n publieke organisatie is van wezenlijk belang; zitten daar bijvoorbeeld belangen met de farmaceutische industrie in verweven, dan wordt het niets. Laat voeding uw medicijn zijn en medicijn uw voeding zei Hippocrates. Het eerste deel daarvan zijn we vergeten.
Verder wordt het wordt hoog tijd dat complementaire zorg wordt omarmd en dat actuele voedingsdeskundigheid wordt toegevoegd aan het zorgsysteem en wordt doorontwikkeld.
Deze maatregelen kunnen voor preventie, inhoudelijke verbetering en waarschijnlijk ook kostendaling zorgen.
pierie-van de laak zegt
Ik ben het volkomen eens met de verschillende meningen.
We zijn te tolerant,er is misbruik gemaakt van de zogenaamde crisis. Daar is van alles aan opgehangen door de overheid.
Nog steeds wordt er een beroep gedaan op de brave burger.
We zijn er zeker niet op vooruit gegaan, de gezondheidszorg moet weer een dienstverlenend instituut wordewn waar hoofd,hart en handen samen gaan voor de zorgvrager. De dollartekens moeten verdwijne uit de ogen van verzekeraars, fabrikanten, toeleveranciers en voorla de specialisten met maatschappen.
Een ziek mesn heeft recht op zorg en behandeling ,zonder dat er gekeken wordt naar wie is wie. Als we niet uitkijken hebben we weer 1e of 2e of 3e klasse patienten. Moet niet gebeuren!!!!!