Kan het beoefenen van boeddhisme helpen om de behandeling van artritis effectvoller te maken? Zorgen maken over deze en andere chronische ziekten maakt de pijn nog erger omdat ‘de meeste pijn door indrukken in de geest wordt veroorzaakt’. Britse wetenschappers denken van wel.
Technieken waarin positief denken wordt opgewekt kunnen helpen bij het verminderen van pijn. Mensen voelen meer pijn wanneer ze verwachten pijn te voelen. Daarom kan mentale begeleiding van deze patiënten nuttiger zijn dan pijnstillers. Dit geldt met name voor artritis patiënten die ervaren dat hun gewrichten meer pijn zullen doen als er sprake is van stress.
Een studie, gepubliceerd in de Europese Journal of Neuroscience, werpt nieuw licht op hoe bepaalde delen van de hersenen de pijnmatrix beïnvloeden. Bij constante pijn is de frontale cortex, die beslissingen aanstuurt in dat deel van de hersenen, veel minder in controle dan bij gezonde patiënten, zo blijkt uit de studie. Bij patiënten die zich zorgen maken over artritis en andere chronische ziekten zal de pijn verergeren- omdat pijn in de geest wordt waargenomen en opgewekt, beweren wetenschappers.
De nieuwe studie beweert dat positief denken – zoals met boeddhistische meditatietechnieken – een belangrijke stap voorwaarts is bij het helpen van patiënten. Stimuleren van patiënten om de effecten en de pijn zelf los te laten zou meer effect sorteren dan het blokkeren van symptomen met pijnstillers – die duur zijn en meer kwaad dan goed doen, zeggen de wetenschappers. Dat geldt met name voor patiënten met artrose. De bevindingen van de Universiteit van Manchester- de studie is gefinancierd door artritis research UK, hebben voor de eerste keer aangetoond dat de manier waarop de hersenen pijn ervaren verantwoordelijk zijn voor de lange termijn ellende bij artrose patiënten. De studie toont aan dat counseling effectiever is dan pijnstillers, om patiënten te leren leven met hun ziekte.
Professor Anthony Jones, van de Manchester University’s Human pijngroep zegt: ‘De mate van pijn die ervaren wordt door mensen met artritis is altijd gekoppeld geweest aan de rechtstreekse gevolgen van gewrichtsvernietiging. Wanneer mensen verwachten pijn te voelen wordt die pijn ook intenser omdat veel van de pijnsensatie veroorzaakt wordt door onze geest. Echter de omvang van de pijn is niet vaak gerelateerd aan de hoeveelheid schade in het lichaam.’
Bij de tests waren 120 mensen betrokken, die in drie groepen – ‘gezonde’ mensen, artritispatiënten en mensen die lijden aan fibromyalgie, werden getest op een brede en nog steeds grotendeels onverklaarbare chronische pijn. De vrijwilligers zaten in een stoel en een milde warmte werd toegepast op de achterkant van hun arm. Een elektrode op hun schedel mat de hersengolven. Het doel was om te helpen begrijpen waarom sommige lijders van artritis veel slechter pijn ervaren dan anderen. Zij ervoeren dat de pijn veroorzaakt door de warmtelaser op de arm de activiteit in een gebied van de hersenen, genaamd de insula cortex, (als in een schrikreactie) verhoogde en dit de omvang en de intensiteit van chronische pijn (op een afwijkende manier) bij de patiënten voorspelde.
Professor Jones: ‘ Alle pijn komt voort uit de geest, dat is de plek waar pijn wordt verwerkt (…) Dat is van invloed op een heleboel patiënten en wat we nu moeten doen is proberen om met concentratie de hersenen te beïnvloeden om te voorkomen dat de pijn op een andere manier kan worden verholpen dan met pillen.’Een therapie is gebaseerd op de boeddhistische praktijk. Het verhoogt met meditatietechnieken de focus van de geest op het heden. Volgens Jones is het doel dat patiënten zich minder zorgen maken over hun omstandigheden en daardoor hun angst en dus pijn zal verminderen.
Bron BNN.
Sjoerd zegt
Merkwaardig onderzoek, als “gezonde” mensen, artrose patiënten (iedereen boven de 50 lijdt in meer of mindere mate aan artrose) en fibromyalgie “patiënten” met elkaar vergeleken worden.
Fibromyalgie is geen ziekte, maar een classificatie van de patiëntengroep met een opvallend invaliderend pijnklachtenpatroon, waar geen specifieke oorzaak van kan worden aangetoond. Een verlegenheidsdiagnose van de arts die eigenlijk niet weet wat er aan de hand is.
De oorzaken kunnen divers zijn, net als de klachten. meestal gaat het om klachten van het bewegingsapparaat.
Dat meditatie pijn draaglijker maakt is eenvoudig uit te leggen aan de hand van de leertheoretische principes over incompatibele gedragingen.
De vraag is of er cerebraal ook een blijvend leereffect optreed, waardoor een veranderde ervaring van pijn ook aanhoudt na het stoppen van de meditatie.
Dat blijkt niet uit dit bericht.
Al met al lijkt dit op het zoveelste onderzoek dat het gunstige effect van meditatie moet “bewijzen”, maar dat methodologisch aan alle kanten rammelt.
Ernstiger vind ik het dat meditatie zo zijn relatie met de spirituele bron (welke dan ook) verliest en de nieuwe “Haarlemmer olie” voor alle klachten en problemen lijkt te moeten worden. Dat wordt een voorspelbare teleurstelling.