‘Vrede en recht vormen de basis van alle Sustainable Development Goals, want er kan geen sprake zijn van duurzame ontwikkeling zonder vrede en recht.” Dat is de mening van Gert Kampman, plaatsvervangend directeur stabiliteit en humanitaire hulp van het ministerie van Buitenlandse Zaken tijdens het openingswoord van de bijeenkomst op het gebied van religie, vrede en recht deze week in Den Haag.
Tegen de 90 religie- en vredes-experts kwamen bijeen om kennis te delen over de rol van religie bij internationale samenwerking en buitenlandbeleid. De stelling was: ‘Als je hebt het over vrede en recht, kan je niet om de factor religie heen.’
Alle sprekers bevestigden tijdens de bijeenkomst ‘dat religie er toe doet’. Voor effectief beleid is religie een essentiële factor om rekening mee te houden. Fernando Enns, hoogleraar vredesethiek aan de VU, legde met zijn openingsspeech uit waarom religie niet afgedaan kan worden tot een factor die alleen in de privésfeer een rol speelt: ‘Religie is nooit privé, omdat het de manier waarop mensen zich in de publieke ruimte begeven, vormt.
Religie geeft visie
Alissa Wahid, voorzitter van het Gusdurian Network Indonesia, kwam vanuit een geheel andere invalshoek en religieuze achtergrond tot eenzelfde conclusie. ‘Religie wordt in veel samenlevingen belangrijker, zowel in positieve als negatieve zin. Omdat voor veel mensen religie de behoefte aan een visie op hoe je samenleeft op een veel concretere manier invulling geeft, dan dat democratie dat doet.’
Eén belangrijke conclusie van de deskundigen was dat het lokale niveau van groot belang is. Als je iets wilt met religie, moet je je bezig houden met het lokale niveau. Pekka Metso, ambassadeur voor Intercultural and Interreligious dialogue processes van het Finse ministerie van Buitenlandse Zaken: ‘Voor vrede zijn het niet de conferenties die het verschil maken. We moeten op lokaal niveau handelen. De verandering start zodra je de lokale leiders betrekt.’ In regio’s waar de overheid nauwelijks aanwezig is, kunnen religieuze leiders de verbinding vormen tussen lokaal, regionaal, nationaal en internationaal niveau.
Kerken zijn niet neutraal
‘Samenwerking met religieuze leiders is effectief en strategisch, maar we moeten ervoor waken kerken en andere religieuze instellingen niet als Ngo’s te behandelen. Kerken zijn niet neutraal. We moeten niet over het hoofd zien dat ook zij een machtspositie hebben. Religieuze leiders zijn geen neutrale leiders, ze hebben een eigen ‘clientèle’ en een eigen belang. Met name in conflictsituaties wordt religie vaak gepolitiseerd’, was de conclusie die voortkwam uit de workshop over security en peacebuilding.
Vertegenwoordigster van het lokale niveau, Phyliss Muema, directrice van Kenya Community Support Centre – een NGO die werkt aan het tegengaan van radicalisering in Kenia, onderstreepte het belang van de bijeenkomst. ‘Het is van groot belang dat we onze ervaringen vanuit het lokale niveau hier onder de aandacht kunnen brengen. Hierdoor kan het beleid van de Nederlandse overheid, die programma’s uitvoert in landen zoals Kenia, mede door onze ervaringen gevormd en daarmee effectiever worden.’
In verschillende workshops werden verschillende aspecten van het werken aan vrede en recht uitgediept. Iedere workshop leverde een concrete aanbeveling op. Deze aanbevelingen zullen onder meer gebruikt worden voor het High-level Political Forum in New York in juli dit jaar. Tijdens dit forum zal de voortgang op SDG 16 besproken en geëvalueerd worden. In Nederland zullen de betrokken organisaties doorgaan met het faciliteren van de kennisuitwisseling over religie in de context van het buitenlandbeleid.
kees moerbeek zegt
Zonder juiste moraliteit in boeddhistische zin is er geen recht en vrede, zou ik willen zeggen. Religie in de vorm van godsdienst en openbaring is een humanitaire ramp gebleken.
Oorzaak: het bovenwereldlijke karakter ervan en het slaafse gedrag van volgelingen. Beslist niet allemaal en ze hebben daar voor betaald en ze zijn de voorgangers van onze democratie. Maar er zijn nog steeds veel verkrampten.
Ook moraliteit in boeddhistische zin is beslist geen garantie, getuige het wangedrag van bhikkhu extremisten. Maar boeddhisten mogen in ieder geval wel twijfelen en zelf nadenken.
Ik vind dat het Achtvoudige Pad een uitgangspunt voor vrede en recht is. Maar het blijft mensenwerk, met al de bezwaren en dat is een gegeven.
By the way: er is niks mis om mens te zijn. Er zijn miljoenen prachtige exemplaren onder. Jammer dat zij geen nieuws zijn!
Namo guanshiyin pusa!
Kay zegt
Het spirituele leven (adhyatma-jivana), het religieuze leven (dharma-jivana) en het gewone menselijke leven waarvan moraliteit deel uitmaakt, zijn drie heel verschillende dingen en men moet weten welke men wenst en niet de drie samen verwarren. Het gewone leven is dat van het gemiddelde menselijke bewustzijn gescheiden van zijn eigen ware zelf en van het goddelijke en geleid door de gemeenschappelijke gewoonten van de geest, het leven en het lichaam die de wetten van de onwetendheid zijn. Het religieuze leven is een beweging van hetzelfde onwetende menselijke bewustzijn, draaiende of probeert zich af te wenden van de aarde naar het goddelijke, maar tot nu toe zonder kennis en geleid door de dogmatische principes en regels van een sekte of geloofsovertuiging die beweert de weg uit de banden van het aardbewustzijn in een zalig Voorbij alles. Het religieuze leven kan de eerste benadering van het spirituele zijn, maar heel vaak is het slechts een ommekeer in een serie van rituelen, ceremoniën en praktijken of stelt ideeën en vormen zonder enig probleem in stelling. Het spirituele leven daarentegen vindt direct plaats door een verandering van bewustzijn, een verandering van het gewone bewustzijn, onwetend en gescheiden van zijn ware zelf en van God, naar een groter bewustzijn waarin men zijn ware wezen vindt en in direct contact komt, een levend contact en vervolgens in eenheid met het goddelijke. Voor de spirituele zoeker is deze verandering van bewustzijn het enige dat hij zoekt en niets anders telt.
kees moerbeek zegt
Wat bedoel je, Kay?
Kay zegt
Religie is een hulp, religie is een obstakel.
Henk Molenaar zegt
“Atheist and theist are the same kind of people, pretending to be different. Both of them believe something they do not know”
“When you see that you don’t know, you can walk a path that starts from where you are. But unlike a believer, you don’t make assumptions about the final destination.”
“The moment you believe something, you are in conflict with the opposing belief. You can postpone it with moderate talk. But conflict is inevitable.”
By Sadhuru
kees moerbeek zegt
Dank, Henk. Mensen leven al een miljoen jaar of meer op allerlei manieren in conflictsituaties. Juist dat je dit constateert.
Hoe verder met al die conflicten? De historische Boeddha heeft een antwoord, maar het is geen Haarlemmerolie of panacee voor alle Lijden.
Goed dat je het bij een constatering laat. Veel anders is er niet dan mensenwerk en daar moeten we niet gering over denken. Er wel gering over denken, mag natuurlijk ook.
Piet Nusteleijn zegt
Het leven is één. Je kan indelingen maken, zoals Kay schreef.
Het feit blijft: niets kan feitelijk het leven afsplitsen.
Met groet.
Kay zegt
Beste P. Nusteleijn het leven, het bestaan is Een, echte Eenheid overstijgt en doordringt alles en iedereen. Gewone moraal, religie en spiritualiteit hebben verschillende kwaliteiten en eigenschappen in die Eenheid. Eencellig leven is wat anders dan een plant, dier of mens. Overleven, groei, ontwikkeling en evolutie zijn verschillende grootheden.
Het boeddhistische idee van Nirvana sluit elk gevoel voor persoonlijkheid en bestaan uit; het formuleert het idee van een spirituele ontkenning van het leven en bestaan, en terwijl je erin zit, eist het een rigoureuze discipline te volgen die erop gericht is het leven van het individu te doorsnijden van alles wat leeft en niet leeft, en in een gevoel van vergankelijkheid leeft totdat je een Niets bereikt.
Het boeddhisme is niet bedoeld of probeert de tegenstellingen van ellende van het Leven te laten voor wat het is, zonder naar een hogere synthese en harmonie van het bestaan te zoeken, die de Veda, Oepanishaden en alle andere Schriftplaatsen benadrukken, maar niet in het boeddhisme dat de verwerping van het leven en zelf voorstaat als het doel en van al zijn inspanningen hier op aarde. Leven, in de boeddhistische visie, is een pijnlijke droom waarin de ziel van de mens gevangen zit en onmiddellijk verlost moet worden van zijn ellende en slavernij.
Als Nirvana slechts zielen uit hun lijden en cyclus van dood bevrijdt en zich niet druk maakt en de aarde aan zijn ellende en lot overlaat, dan is het niet zozeer een nobele staat van de Geest, hoe hoog ook, maar dat was niet de idee van Nirvana volgens de oude Rishi’s en wijzen van India.