Wat hebben degenen die protesteren tegen de dood van George Floyd in de VS en de Chinese aanval op de democratie in Hongkong gemeen? Beide bewegingen begonnen met het protesteren tegen een onrechtvaardigheid en genoten de sympathie van de meeste internationale media in democratische landen. In Hongkong werden, ondanks het wijdverbreide politiegeweld, maar heel weinig demonstranten gewelddadig. In de Verenigde Staten gebruikte een groter aantal het aanvankelijk legitieme protest als voorwendsel om ruiten in te slaan, winkels aan te vallen en goederen te stelen.

Hoe de Amerikaanse media reageerden op het protest van George Floyd en hoe de door de Chinese Communistische Partij (CCP) gecontroleerde media de demonstraties in Hongkong behandelden, was natuurlijk heel anders, en in feite tegengesteld. De meeste Amerikaanse media verwierpen het geweld van sommige demonstranten, maar uitten tegelijkertijd felle kritiek op de racistische subcultuur die leidde tot de wreedheid van het Floydincident. De CCP-media veroordeelden alle demonstranten in Hongkong als separatisten en “oproerkraaiers”, en verheerlijkten de brutale reactie van de politie, waarbij ze de legitieme grieven van degenen die de straat op gingen volledig negeerden.

Niet onverwacht heeft de binnenlandse en internationale propaganda van de CCP de gebeurtenissen in de Verenigde Staten gemanipuleerd door te beweren dat de Amerikaanse misplaatste tolerantie voor relschoppers in het algemeen leidde tot onrust en vernieling na het Floydincident. “Het in brand steken van politiebureaus, het vernielen van winkels, het blokkeren van de wegen, het aanvallen van politieagenten en het vernielen van openbare voorzieningen, zo  schreef de internationale propagandamaker Global Times van de CCP, -al deze daden werden gepleegd alsof ze werden gepleegd door relschoppers uit Hong Kong die deze Amerikaanse steden binnenvielen”.

Global Times redacteur Hu Xijin verwees naar de opmerking van de democratische voorzitter van het Amerikaanse Huis van afgevaardigden Nancy Pelosi dat de Hongkong protesten er goed uitzagen (een mooi gezicht waren) en twitterde: “Het ‘mooie gezicht’ dat door Amerikaanse politici is gedefinieerd, heeft zich uiteindelijk uitgebreid van Hongkong tot de VS. Nu kunnen ze er vanuit hun huis getuige van zijn. Ik wil aan Spreker Pelosi en onderminister Pompeo vragen: Moet Peking de protesten in de VS steunen, zoals u de relschoppers in Hongkong verheerlijkt heeft?” Zoals steeds vaker gebeurt, hebben oudere Chinese diplomaten Hu’s opmerkingen geretweet.

CCP-owned China Central Television (CCTV) merkte op dat, “de Amerikaanse politici die zichzelf in de voet schoten nu een voorproefje krijgen van de bittere vruchten van het aanmoedigen van rellen in Hong Kong! China probeerde ook anti-Amerikaanse sentimenten op te wekken in Afrika. De woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken, Zhao Lijian, verklaarde: “In reactie op de situatie in de VS hebben de leiders van de Afrikaanse Unie en veel Afrikaanse landen opgeroepen tot gerechtigheid tegen rassendiscriminatie. Hun stem vertegenwoordigt de consensus van de internationale gemeenschap en verdient de aandacht van de VS. China staat achter de Afrikaanse kant in hun rechtvaardige oproepen en zal zich samen met de Afrikaanse kant krachtig verzetten tegen alle vormen van rassendiscriminatie, met inbegrip van opruiende opmerkingen over rassenhaat en -vijandigheid.’

Dit was enigszins paradoxaal, gezien het feit dat China zelf beschuldigd is van racisme tegen Afrikanen die daar tijdens de pandemie woonden.

De propaganda is massaal maar verward. Aan de ene kant schildert China de protesten in de VS af als een legitieme kritiek op racisme. Maar als degenen die geconfronteerd worden met de schending van hun rechten gerechtvaardigd zijn als ze protesteren, waarom wordt deze legitimiteit dan ontkend aan de demonstranten in Hongkong? Aan de andere kant beweert de CCP dat de Amerikaanse tolerantie voor protesten en rellen, zoals die tot uitdrukking komt in de steun voor de protesten in Hongkong, de hoofdoorzaak is van het huidige geweld in de VS, en dus de superioriteit van het Chinese veiligheids- en controlesysteem.

Deze theorie is onjuist. Totalitarisme is nooit beter dan democratie. In democratische landen vinden protesten plaats. Ze kunnen ontaarden in geweld. Rechtbanken en verantwoordelijke media zijn er om een onderscheid te maken tussen legitiem protest en illegaal geweld. Door dit effectief te doen, zelfs als dit niet gemakkelijk is, bewijzen ze de superioriteit van het democratische systeem. Totalitairen hebben een snelle oplossing: onderdrukken van alle protesten en het opsluiten van iedereen die protesteert. Het is de “oplossing” die de CCP voor Hongkong in gedachten heeft. Het is gebaseerd op het verleidelijke, maar valse, idee dat “stabiliteit” belangrijker is dan vrijheid. Stabiliteit zonder vrijheid kan echter alleen de stabiliteit van de dood en de vrede op de begraafplaatsen zijn.

Bron Bitter Winter. Tekst Massimo Introvigne.