LICHAAM
Gestolde geest slaat steeds
op slot zelfs al waait
van oorsprong hier de briesen siddert heilige werking
door de tijdgebonden knopen
in dit magisch weefselvermoeid door geur en smaak
rakelings betoverd tastend
naar vuriger verbandwaant hoe eenzaam zich
dit object hoe kwetsbaar voor
de van buiten weidsvan binnen nauw vermoede
machtig stampende
bedoeling.
ADEM
Wind of vuur of oceaan
verdampen in het kosmisch raadsel
dat ons deze glijvlucht schenktbeademt ons een vleugellied of
bezingt ons vogels levenskracht,
dat wij zo prachtig pelgrimerenraak onderweg niet uitgeput
noch ziek of weer eens stervende
en blijf kien op kapriolenwiekslag schenkt jou koelte
zodra aan ingebouwde bron ontstijgt
de heilige neuriekreetvan soevereine innerlijkheid
die elke teug bewust benuttend
jou stuurt door engste wending.
GEEST
Zo subiet liet mij de fotografe
glimlachen dat ik vergat hoe
indrukwekkend strak te zijnernstiger vergat ik haar
te danken voor deze lichte
les in normaliteiteenmaal thuis vraag je je af
of dit niet is hoe alles
vanzelf zorgt voor evenwichtde rust in deze overweging
voelde verlevendigend genoeg om
geen maatregel te hoeven plannenachter mij in de oude houten kast
oefenen braaf de soetra’s zich
in denkbaar stevig ronken.
