Het vluchtelingenprobleem lijkt een ramp te worden die niemand kan overzien. Niet alleen Europa staat er machteloos tegenover, maar ook in het Midden-Oosten, in Afrika, in Azië groeit er een vluchtelingenstroom. De hulporganisaties putten zich uit om te helpen maar het lijkt op dweilen met de kraan open. Het zijn niet alleen mensen die op zoek zijn naar een beter leven, maar vooral die hun huis en haard hebben verloren en die zelfs in levensgevaar verkeren. Er zullen zeker ook misdadigers onder hen zijn die van de situatie misbruik maken. Dit misbruik is geen argument om de mensen in nood niet te helpen.
Een grootschalige aanpak van het probleem is ondenkbaar. We hebben de werkelijkheid te aanvaarden zoals die is en moeten alles in het werk stellen om de mensen in nood te helpen. Het is een schande dat burgers van rijke landen moeten toezien dat duizenden vluchtelingen in hun hulpeloosheid in zee de dood vinden. De regeringen kunnen niet tot eensgezindheid komen want de situatie is onberekenbaar en onoplosbaar. De oplossing moet daarom van het volk komen. Ik denk dat er genoeg mensen zijn die zich persoonlijk willen inzetten om iets te doen voor de vluchtelingen. Maar het wordt hen vaak onmogelijk gemaakt door de bureaucratische voorschriften. De hulpverlening en opvang is zo gereglementeerd dat er weinig ruimte is voor individuele initiatieven. Intussen neemt het aantal vluchtelingen alleen maar toe en stijgt het aantal slachtoffers dat in zee verdrinkt.
We zullen er als Europeanen aan moeten wennen dat we onze rijkdom moeten delen met de mensen die daaraan hebben bijgedragen. De Europese landen danken hun welvaart ook aan hun koloniale uitbuiting en slavenhandel in het verleden. Ook Nederland heeft hiervan ruim geprofiteerd. Het is daarom een voor de hand liggende geste dat we onze rijkdom ook delen met al die mensen die ons in het verleden hebben verrijkt en nu in nood zitten. Het is de verantwoordelijkheid van elke Nederlander hen naar vermogen te helpen, maar dat vraagt wel om versoepeling van onze bureaucratische reglementering. Nederland staat bekend als een vrijgevig land in de hulpverlening. Momenteel is er een nieuwe nood: de vluchteling.
Marco zegt
inderdaad de rijkdom van het koloniale verleden wordt nog te vaak vergeten en wordt te weinig belicht als het gaat over arm & rijk. Ik denk ook dat wat er tegenwoordig aan de gang is een gevolg is van de blanke arrogantie dat heeft geheerst, en wat het vaak nog steeds doet.
Butje zegt
Ik ben het ermee eens, dat wij moeten helpen. Maar je kunt niet klakkeloos alle vluchtelingen binnenhalen, dan wordt het chaos in de Europese landen. Daar help je uiteindelijk de vluchtelingen niet mee en ook niet de bewoners van Europese landen. “We moeten eraan wennen dat we onze rijkdom met anderen moeten delen” hoe gaan we dat doen? Het lijkt me heel lastig……
Jan Musho zegt
‘… moeten wennen aan het delen van rijkdom met anderen’. Hoe altruïstisch ook, de stelling is te algemeen om er een eensluidend antwoord op te kunnen hebben. Wie participeert in een samenleving dient gelijkberechtigd te zijn, denken we sinds de Franse revolutie. Schrijver stelt echter: ‘wij’ werden rijk ten koste van anderen, nú: teruggeven! De beoogde doelgroep -de vluchteling- conform deze opvatting bevoordelen, discrimineert onmiddellijk de achterblijvers. Vluchtelingen dienen de binnenlandse storm te overleven. Op die manier LATEN participeren in de samenleving, minimaal gedurende de storm, dient verzekerd te zijn in -en door- Europa. Maar de geponeerde stelling overstijgt dit alles op alle gebieden en is in zijn algemeenheid onjuist, want niet alleen geschiedenis-herschrijvend maar buiten dat compleet onuitvoerbaar. Pogen we niet allemaal contact te houden met de werkelijkheid?