Nooit zal er iemand afstuderen aan de leuterschool.
Non-dualisme is geen wijsbegeerte
Nondedju of non-dedju, wat een boel woorden alweer. En we zijn nog maar net begonnen. En ik heb het alweer over het einde.
Wat wil ik nu eigenlijk zeggen? Dat non-dualisme en wijsbegeerte niet samengaan. Twee hoofden op een kussen, daar schijt de duivel tussen. Zonder onderscheid is het kwaad filosoferen, ook over eenheid.
Wie geen enkel onderscheid erkent of ontkent, is uitgepraat. Zelfs dat er niets te zeggen valt kan hij niet zeggen. Alles wat hij meegeeft moet hij vroeg of laat terugnemen, hoe eerder hoe beter, dus wat zál hij.
Dualistisch non-dualisme
Filosofisch non-dualisme is een contradictio in terminis, zoals dat zo mooi heet, een terminologische tegenstrijdigheid.
Dat wordt nog duidelijker als je in plaats van ‘filosofisch’ ‘dualistisch’ schrijft en in plaats van ’terminologisch’ ’terminaal’: dualistisch non-dualisme is een terminale tegenspraak.
Wat de Indiase wijsgeren er niet van weerhouden heeft om een filosofie van die strekking uit te walsen, dvaitadvaita vedanta. Oefen er maar op, kun je straks de blits maken bij je leraar.
Leuterschool
Vervolgens bedachten diezelfde metafysici één niet-twee drie het non-dualistisch dualistisch non-dualisme, advaitadvaitadvaita vedanta, en zo verder, waardoor hun boektitels algauw langer werden dan hun boeken.
Steeds fijnere onderscheidingen, dat kun je best aan Indiërs overlaten, die natuurlijk nooit een eind zullen maken aan het onderscheiden en verenigen.
Filosofie, dat is knippen en plakken. De diepste denkers zijn de grootste kleuters. Met lof afgestudeerd aan de leuterschool.
De lege leer
Wie wil filosoferen moet zonder omkijken afscheid nemen van de niet-tweeheid die hem de geest snoert. Metafysica en non-dualisme kunnen niet samen door één deur.
Daarom stel ik voor het onzinnige onderscheid tussen filosofisch non-dualisme en agnostisch non-dualisme op te geven.
Dan komt het woord non-dualisme vrij voor de enige leer die werkelijk non-dualistisch is: de lege leer, Ø.
Het filosofisch non-dualisme krijgt voortaan de naam die het verdient: monisme. Een absoluut idealistisch monisme om precies te zijn.
Waarom al die moeilijke taal? Zodat we met minimale omhaal van woorden kunnen concluderen:
Bijna alle zelfverklaarde non-dualisten zijn monisten.
Jij ook?
