Dubbelhartige dwaalteksten over de dualiteit van non-dualiteit en de non-dualiteit van niet-weten.
Boeken over advaita vedanta zijn saai. Ze lijken sprekend op elkaar, net als hun schrijvers. Vaak is zo’n boek niet meer dan een serie afgezaagde satsangfragmenten lukraak achter elkaar geplakt. Heb je er één gelezen, dan heb je ze allemaal gelezen.
Mijn Witboek Advaita is anders. Ik ga uit van de letterlijke betekenis van advaita (niet-twee) en vedanta (het einde van de wijsheid).
Voor mij is advaita geen idealistisch monisme maar een vraagteken bij ieder onderscheid.
Voor mij is vedanta geen nieuwe wijsheid maar een radicaal niet-weten.
Voor mij is non-dualiteit geen absolute waarheid maar een vrijplaats tussen hemel en aarde.
Geloof je het Zelf? Dat is nergens voor nodig.
Non-dualisme zonder dogma’s? Het kan.
Deuren naar non-dualiteit? Loop ze plat.
Wit wat je weet met het Witboek Advaita.
