Deel 6 van een dwaalgesprek in 13 delen over de onzienlijke lichtheid van niet-weten en de weidsheid voorbij alle wijsheid.
Claire: De Griekse wijsgeer Socrates zei, ‘Ik weet alleen maar dat ik niets weet.’ Ben jij het daarmee eens?
Hans: Nee, ik heb het niet over een socratisch weten van niet-weten, ik heb het over een postsocratisch zelfs niet weten van niet-weten.
Claire: Het einde van ieder besef.
Hans: En het einde van het einde van ieder besef.
Claire: Het nihilisme ten top.
Hans: Een nihilisme dat zichzelf nietig verklaart. Hypernihilisme. Een postmodernisme dat zichzelf doorziet. Postpostmodernisme.
Claire: Gate gate paragate parasamgate.
Hans: Verder, verder, almaar verder, zelfs het verder gaan voorbij.
Claire: De onvolprezen Hartsoetra.
Hans: En daar nog weer voorbij.
Claire: De Hartsoetra voorbij?
Hans: Anders blijf je prijzen.
Claire: Waar kom je dan uit?
Hans: Jij wilt steeds ergens uitkomen.
Claire: Waarom zou je anders verder gaan?
Hans: Lees je Hartsoetra er maar op na.
Claire: Wat dan?
Hans: ‘Er is geen pad, geen transcendente wijsheid, geen bereiken en geen niet-bereiken.’
Claire: Er is het Achtvoudige Pad…
Hans: Bij niet-weten gaat het er niet om ergens uit te komen; het gaat erom verder te gaan. Het gaat om het verdergaan. In beweging blijven. Niet nestelen. Ook niet in nestvliederij.
Claire: Waarom niet?
Hans: Daarom niet.
Claire: Daarom is geen reden.
Hans: Als je iets weet ga je daarin wonen. Je kunt niet anders. Als je niet weet trek je maar weer verder. Wat moet je anders?
Claire: Verder waarheen?
Hans: Je wilt nog steeds ergens uitkomen.
Claire: ‘De weg is het doel.’ Is dat wat je bedoelt? Het gaat om de reis, niet om de bestemming? Hier, nu is waar het allemaal gebeurt?
Hans: Je wilt nog steeds ergens uitkomen.
Claire: Jij bent toch bij niet-weten uitgekomen?
Hans: Ik ben nergens bij uitgekomen. Niet bij een traditie. Niet bij een religie. Niet bij een filosofie. Niet bij het vele. Niet bij het ene. Niet bij een goeroe. Niet bij mezelf. Niet bij het zelf.
