Byron Katie voor Workaholics is niet helemaal geworden wat ik voor ogen had.
Toen ik er full time mee aan de slag ging ontdekte ik dat veel Katieïsmen bij nader inzien ontzettend op elkaar lijken. Bijvoorbeeld:
Je gelooft wat je denkt of je onderzoekt het. Er is geen andere keus.
En:
Het ergste wat je kan overkomen is een niet-onderzochte gedachte.
En:
Ik laat mijn gedachten niet los, ik onderzoek ze, dan laten ze mij los.
En:
Je kunt je gedachten niet uitzetten maar je kunt ze wel onderzoeken.
Mijn dwaalgesprekken groeiden sneller naar elkaar toe dan ik gewend ben van andere boeken. Zeker de helft van mijn probeersels heb ik weg moeten gooien. Om de andere helft te redden heb ik mijn hele trukendoos open moeten trekken.
Misschien is Het Werk maar een trucje en Byron Katie een one-trick-pony.
Misschien is de basis van mijn onderzoek van Het Onderzoek te smal of ben ik zelf een one-trick-pony.
Misschien zijn we allebei one-trick-ponies in ons eigen circus. Aan de zonzijde het stralende Cirque du Soleil, in de schaduw daarvan het schimmige Cirque de la Cheville.
Als ik jou was zou ik het onzekere voor het zekere nemen en mijn eigen weg gaan, helemaal als je affiniteit hebt met niet-weten.
Zoals de spreekstalmeester zei: beter één ezel voor de boeg dan twee paarden voor de ploeg.
