Een dwaalgast of dwaalgeest is iemand die compleet de weg kwijt is en daar niet meer mee zit. Zozeer is hij de weg kwijt dat hij niet eens meer weet of hij wel op weg was, of dat hij was, of is, of wat ‘voorgoed’ betekent.
Een dwaalgids is een dwaalgeest die daarvoor uitkomt. Zijn getuigenis dient eerder ter vermaeck dan ter leering want wat valt er te leren aan de lege leer? Zelfs dat er niets te leren valt leert hij niet. Al getuigende ondermijnt hij onwillekeurig het heilige geloof in kennis en wijsheid zonder daar een heilige missie van te maken.
Om iedere schijn van wijsheid en voortreffelijkheid tegen te gaan, dragen de dwaalgidsen in mijn dwaalteksten aptoniemen* zoals Meester Ach, Meester Af, Meester Baibai, Meester Bijl, Meester Bijster, Meester Blabla, Meester Blanco, Meester Boei’en, Meester Bè, Meester Dement, Meester Doeniet, Meester Doenix, Meester Eh, Meester Foe Tsie, Meester Foei, Meester Haha, Meester Hilarius, Meester Hè, Meester Kwenie, Meester Leerling, Meester Lijk, Meester Loos, Meester Makkie, Meester Maya, Meester Minder, Meester Nebbisj, Meester O, Meester Oei, Meester Paf, Meester Quatsch, Meester Rara, Meester Schaap, Meester Sof, Meester Soit, Meester Spoorloos, Meester Spoorniet, Meester Sst (alias de MeeSster), Meester Tai Wa’an, Meester Tia, Meester Tja, Meester Wablief, Meester Weetniet, Meester Weetnix, Meester Wie, Meester Zero, Meester Ziemaar, Meester Zomaar, Meester Zot en Meester Zuetsu.
* Een aptoniem is een eigennaam die de drager karakteriseert.
Was getekend,
Meester Kraker
