Betreur het verleden niet en maak u geen zorgen over de toekomst.

Dhun-Nun

Hans: Treuren als er treuren is, zorgen als er zorgen zijn.

Ayah: Daar heb je Derwisj weer.

Hans: Napraten als er napraten is.

Ayah: Volgens mij bedoelt Dhun-Nun dat verleden en toekomst alleen maar gedachten zijn in het Eeuwige Heden.

Hans: Daar heb je het eeuwige heden weer.

Ayah: Ga maar na. Het verleden is niet meer, de toekomst is nog niet.

Hans: Relativeren als er relativeren is.

Ayah: Het is geen relativering, het is de Realiteit.

Hans: Maar is het ook jouw realiteit?

Ayah: Dat probeer ik mezelf iedere dag wijs te maken.

Hans: Dat dacht ik al.

Ayah: Wat zou jij zeggen?

Hans: Betreur het betreuren van het verleden niet en maak je geen zorgen over je zorgen voor morgen.

Ayah: En als je dat toch doet?

Hans: Heb je het weer over jezelf?

Ayah: Doorzichtig, hè?

Hans: Betreur het betreuren van het betreuren van het verleden niet en maak je geen zorgen over je zorgen over je zorgen van morgen.

Ayah: Geen centje pijn.

Hans: Hoe zeer het ook doet.

Ayah: Maar dan helpt het toch niks?

Hans: Maar dan geeft dat toch niks?

Ayah: En als het toch nog wat geeft?

Hans: Dan geeft dat ook niks.

Ayah: Op een of andere manier voel ik me nu geweldig opgelucht.

Hans: Blij met een dooie mus.

Ayah: Dat kan dus.

Hans: Maar?

Ayah: Ik voel me ook geweldig teleurgesteld.

Hans: Niet-weten heeft alle ruimte voor gemengde gevoelens.

Ayah: Ik wil geen gemengde gevoelens!

Hans: Maakt niet uit.

Ayah: Ik wil alleen maar goede gevoelens!

Hans: Geeft niks.

Ayah: Al met al is die vingerwijzing van Dhun-Nun dus maar flauwekul.

Hans: Vingers wijzen altijd maar één kant uit.

Ayah: Wijzen als er wijzen is, zullen we maar zeggen.

Hans: Wijzen is geen wijsheid, zou ik zeggen.

Ayah: Wat is wel wijsheid?

Hans: Door de vingers zien.

Ayah: Wat zie je dan?

Hans: Dat je aldoor wat wilt zien.

Ayah: En als je dat dan hebt gezien?

Hans: Dan denk je weer eens dat je het ziet.

Ayah: Maar wat je denkt dat is het niet?

Hans: Komt er een einde aan dit lied?

Ayah: Is dit al wijsheid of is het nog steeds een vingerwijzing?

Hans: Het is een dooie mus.

Vind jij dat je het verleden niet moet betreuren en dat je je geen zorgen moet maken over de toekomst?

Trekt jouw gevoel zich ooit iets aan van je meningen?

Vind jij dat je het verleden niet moet bejubelen en dat je je niet moet verheugen op de toekomst?

Trekken jouw meningen zich ooit iets aan van je gevoel?

Als je gevoel zich niets aantrekt van jouw meningen, is het dan wel van jou?

Als je meningen zich niets aantrekken van je gevoel, zijn ze dan wel van jou?

Heb jij het verleden en de toekomst al doorzien?

Heb je het heden al doorzien?

Heb je het doorzien al doorzien?

Kun jij blij zijn met een dooie mus?