Eerste van drie inleidingen van ‘Niet te geloven! De Linji Lu’.
Zestig uitroeptekens en zestig vraagtekens.
De Linji Lu (de ‘Kronieken van Linji’) is een verzameling van honderdtwintig zenteksten namens en over de Chinese chanmeester Linji Yixuan.
De helft van die teksten bestaat uit radicale beeldenbrekende preken van Meester Linji die geen spaan heel laten van het boeddhistische begrippenkader, noch van de boeddhistische praktijk. Een van de bekendste zenmotto’s, ‘Dood de Boeddha’, is ontleend aan deze preken.
De andere helft van de Linji Lu bestaat uit koans – raadselachtige scènes en dialogen die iedere logica tarten en waarin Linji nu eens als meester figureert, dan weer als leerling.
Iedere koan is een vraagteken. Iedere preek is een uitroepteken. De Linji Lu bestaat uit zestig vraagtekens en zestig uitroeptekens. Honderdtwintig leestekens om het hoofd te breken.
De Linji Lu wordt ook wel de Linji Yulu of (in het Japans) de Rinzai Roku of Rinzai Goroku genoemd.
De Linji Lu heeft als handvest van de Linji Zong, de School van Linji, veel invloed gehad op de ontwikkeling van chan in China. De Linji Lu is ook de bijbel geworden van een van de twee grote zentradities van Japan, rinzai. De School van Linji wordt in Japan de Rinzai Shu genoemd.
De andere grote Japanse traditie is soto. De Soto Shu steunt op het werk van Dogen, met name Shobogenzo, een verzameling van vijfennegentig ernstige essays.
Chan is het Chinese woord waarvan het Japanse woord zen is afgeleid. Westerlingen spreken van zen omdat de chantraditie via Japan naar het westen is gekomen.
In rinzai ligt het accent op koantraining, in soto op shikantaza, alleen maar zitten. De rinzaiboeddhist zoekt verlichting (kensho, satori), de sotoboeddhist gelatenheid. Vroeger was rinzai in Japan populair onder samurai, soto onder het volk.
In de praktijk zijn de scheidslijnen tussen rinzai en soto niet zo duidelijk. Er bestaan vele mengvormen.
De Linji Lu is niet de enige iconoclastische boeddhistische tekst, maar wel een van de meest radicale. Drie voorlopers die er net als de Linji Lu niet om liegen zijn de Diamant(snijders)soetra, de Madhyamaka, en de Vimalakirtisoetra, alle uit de eerste helft van het eerste millennium.
De Diamantsoetra
In de Diamantsoetra wordt het idee geïntroduceerd van een diamantmes om alle gedachten bij de wortel af te snijden. De Diamantsoetra staat vol tetralemma’s en is een van de meest paradoxale teksten aller tijden, tegelijk boeiend en slaapverwekkend. Geen metta maar een mijn in je brein.
De Madhyamaka
De Madhyamaka, Sanskriet voor middenweg, is het hoofdwerk van de Indiase filosoof Nagarjuna, waarin deze zijn filosofie van de leegte uitwerkt. De Madhyamaka probeert het midden te houden tussen het hooggebergte van essentialisme en de afgrond van nihilisme.
Volgens Nagarjuna heeft niets een eigen wezen, werkelijkheid of werking, ook al lijkt het op het eerste gezicht van wel. In feite hangt alles onontwarbaar met alles samen. Niets bestaat op zichzelf. Schijnbaar autonome entiteiten blijken knooppunten in een eindeloos netwerk. Alles is veranderlijk, vergankelijk en afhankelijk van al het andere. Essentie is een illusie, illusie is een bron van geestelijk lijden, de illusie doorzien maakt een einde aan dit lijden.
De Vimalakirtisoetra
Ook al uit de eerste eeuwen van onze jaartelling dateert de Vimalakirtisoetra. Hoofdstuk 9 is een regelrechte beeldenstorm. Daarin legt een dertigtal bodhisattva’s aan kroonprins Vimalakirti uit wat volgens hen de poort naar non-dualiteit is. De voorlaatste spreker, Manjushri, merkt op:
‘Mijne heren, u heeft het prachtig uitgelegd. Helaas zijn uw verklaringen zelf dualistisch. Geen leer hebben, niets uitdrukken, niets uitleggen, niets verklaren, nergens naar verwijzen – dat is de poort naar non-dualiteit.‘
Dan wendt Manjushri zich tot de kroonprins en nodigt hem uit zijn eigen visie uiteen te zetten. Vimalakirti zegt geen boe of bah, waarop Manjushri uitroept:
‘Prachtig, uwe excellentie! Dit mag beslist de poort naar non-dualiteit heten. Daar is geen enkele behoefte aan klanken, lettergrepen of begrippen.‘
Navolgers
De Linji Lu had natuurlijk niet alleen voorlopers, maar ook navolgers. Bijvoorbeeld de koancollectie De Poortloze Poort (Wumenguan), een verzameling van achtenveertig zenraadsels, met commentaren en gedichtjes van de samensteller, chanmeester Wumen Huikai (1183-1260), dharmahouder in de lijn van Linji.
Categorieën: Hans van Dam
We hebben een gratis mailinglijst.
Abonneer je op onze ochtend- of avondeditie
