DOLFIJN
Watertrappelaars, de leer volgen is een kwestie van obstakels ontwijken. Het komt neer op meegaan, laten gaan, aan geen koers vasthouden. De zee is overal. De Drie Patriarchen hadden elk zo hun idee over de Ware Dolfijn. Opspringen uit de golven begint met een linkse slag van de staartvin en het inklappen van de rugvin. De hoogste snelheid wordt bereikt met het rimpelen van de buikhuid. De echolocatie werkt het best met ontbloot ondergebit. Ik heb het allemaal uitgeprobeerd.
Ik houd het erbij dat je niemand moet geloven. Mij ook niet. Jezelf ook niet. Diplomazwemmers, geloof niets en obstakels lossen op als stromingen in de zee. Er is maar één verschil tussen wie mijn woorden aanhoort en de Ware Dolfijn en dat is je eigen wantrouwen. Je zoekt het buiten jezelf – in de leer, in de school, in de leraar van de school, in de leraar van de leraar, in de leraar van de leraar van de leraar. Zie je het nu niet dan zul je het ook morgen niet zien.
Met deze aflevering is een eind gekomen aan de fabelserie. Afgelopen vier seizoenen hebben de fabeldieren gehamerd op het motto ‘niet lullen maar poetsen’. Ieder op zijn wijze.
