Door nergens over te oordelen en door je geen mening te vormen over van alles en nog wat, schep je ruimte in je hoofd en je hart. Laat alles maar zijn wat het is.
Dharmapelgrim
Houd gewoon op met …(2)
Waarnemen is geen vaardigheid, in tegenstelling tot selectief waarnemen. Om waar te kunnen nemen, heb je alleen zintuigen nodig die hun werk doen. Om bewust waar te kunnen nemen, hoef je alleen maar op te houden met alles waar je op dat moment mee bezig bent, zodat je ‘stil’ kunt worden en aandacht overhoudt die je vervolgens kunt besteden aan hetgeen er bij je binnenkomt.
Houd gewoon op met …(1)
Steeds vaker hoor ik mensen verzuchten “ik kan me niet ontspannen”, of ze uiten theatraal een variatie daarop. En elke keer denk ik: ONZIN! Iedereen die gezond ter wereld kwam, dus zonder neurologische beschadigingen die spasmen veroorzaken, kan ontspannen. Iedereen kan het. Er is helemaal niets aan. Wat moet je doen? Niets! Doe gewoon niets. Klaar.
Spreek je moerstaal!
Ik heb diep respect voor oude rituelen, zeker wanneer die zijn ingebed in kaders die helpen om tot inzicht, verlichting en uiteindelijk tot totale bevrijding van alles wat bindt te komen. Respect. Zeker. Ik vind het knap van de mensen die het foutloos op het ritme van een trommeltje kunnen reciteren. Ik kan me echter niet voorstellen dat Boeddha het zelfs ooit maar één keer heeft geprobeerd…
Dood door … wat?
Ik geef dus opdracht om levende wezens te doden! Of help ze te doden én dood ze zelf. Maakt mij dat nu een slecht mens? Of juist niet? Of wat?
Wie het denkt te weten, mag het zeggen.
Verlichting
Ik vermoed dat er lieden zijn die het idee onverdraaglijk vinden dat er misschien, mogelijk, wellicht, ergens in het universum Aliens rondlopen die ‘verlicht’ zijn.
Het NIMBY virus
Wij verdienen de afgrond! En daarmee bedoel ik dat het streven naar méér, nog méér en zoveel mogelijk geld verdienen om méér, nog meer en zoveel mogelijk materiële spullen te kunnen kopen en bezitten, de mensheid in de afgrond stort. Voor het individualisme en kapitalisme samen bakzeil halen, gaan ‘ikke ikke ikke’ en ‘hebbe, hebbe, hebbe’ luider en luider klinken.
Wees
Het in de wereld zijn is met angst verbonden zolang iemand zich identificeert met iets dat eindigt, ophoudt te bestaan of hoe dan ook op enig moment volledig vergaat. Die identificatie verhindert het waarnemen en ervaren van de realiteit. Want wat iemand aanneemt als zijnde ‘de realiteit’ is niets anders dan de manifestatie van wat die mens zelf denkt dat ‘de realiteit’ is.
Wijsheid in de taal
Boeddha is nooit boeddhist geweest. Hij hing het boeddhisme niet aan, en hing zeker niet aan zichzelf. Stel je voor! Hij, die ons leerde nergens aan te gaan hangen, maar juist alles los te laten… hoe zou hij?
Boeddhanatuur
Ik heb eens iemand horen beweren dat alleen wezens die zich kunnen voortplanten een Boeddhanatuur hebben. Dat zou betekenen dat een eunuch géén boeddhanatuur kan hebben, want eunuchen die zich kunnen voortplanten zijn uiterst zeldzaam. Voortplanting en boeddhanatuur hebben volgens mij echter niets met elkaar te maken.
Wat iedereen wil
Vraag je je wel eens af wie er eigenlijk op erkenning zit te wachten? Of op één of andere bevestiging dat hij of zij bestaat en er op een of andere manier toe doet. Al is het maar een beetje…
De kern van yoga – afsluiting
Het is moeilijk: de weg strekt zich altijd vóór mij uit, in welke richting ik mij ook draai. Het is onmenselijk: er is geen beginnen aan de weg, want er komt geen einde aan. Het is bevrijdend: er is geen begin van de weg, en er is geen eind … het enige dat er is, is de weg.
Tien jaar Boeddhistisch Dagblad
…
De kern van de yoga – yoga is een systeem
Yogi’s zijn alles behalve robots.
Wat is de betekenis van ‘rishi’? Antwoorden op levensvragen
Dat woorden en begrippen in de loop der tijd en door contacten tussen culturen voortdurend andere betekenissen krijgen, is één van de kenmerken van levende talen. Het is van alle tijden.
De Dood op de Weg
Deze morgen ben ik vroeg op pad gegaan. Het waait stevig. Het wegdek is nat en al snel vallen mij op het zwarte asfalt vreemde kliederige hoopjes op. Bij nader onderzoek blijken het platgereden groene kikkers te zijn.
Consequent zijn
“Maar wát als een goede boeddhist nu eens per definitie niet consequent is?”
“Hoe bedoel je dat? Leg uit!” riep zij uit.
Ik blij! Eindelijk mocht ik weer eens wat uitleggen.
In de marge (10) – Licht, vrede, vreugde en humor.
Humor. Het is de smeerolie van het bestaan. Neem jezelf en de hele santemekraam die “wereld” heet toch niet zo bloedserieus! Het heeft even geduurd, ik geef het toe, voor ik om mijn eigen welgemeende en oprecht positief bedoelde pogingen om op het pad te komen en te blijven kon lachen.
In de marge (9) – hoop
Geloof, in levensbeschouwelijke zin, zonder hoop is naar mijn mening krachteloos en uiteindelijk tot uitdoven gedoemd. Hoop doet niet alleen leven, het geeft ook het geloof bestaansrecht. En liefde zonder hoop leidt tot wanhoop, droefenis en verlies van levenslust. Waarom nog geloven of liefhebben wanneer er geen hoop meer is?
In de marge (8) – liefde
Liefde is het vuur dat verwarmt en verteert. Het is het water dat blust en overal de scherpe kantjes afslijpt, maar waarin je ook kunt verdrinken. Het is de lucht die adem geeft en ruimte maar ook als een verwoestende storm alles op haar pad verwoest. Het is de aarde die je bij leven draagt en je na je dood weer in zich opneemt.
In de marge (7) – geloof
ik ben ervan overtuigd dat er met “geloven” niets mis is. Ongeacht wat of waarin je gelooft. Maar houdt het vloeibaar! Dat wil zeggen: laat het niet tot absolute zekerheid verworden. En voor zover ik weet is er maar één manier om dat vloeibaar houden te bereiken en dat is door te twijfelen.
In de marge (6) – geduld
Ik vrees dat “geduld” net als pelgrimeren in de marge van de samenleving terecht is gekomen. Wie ik ook spreek, men vindt het bijzonder dat ik een pelgrim ben. Menigeen zegt het eigenlijk ook wel te willen zijn. En dan komt het : even. Het moet en mag niet te lang duren.
In de marge (5) – wijsheid
Wijsheid is, vind ik, gebaseerd op het ‘weten van het hart’. Daarmee doel ik op het centrum van het gevoelsleven. Bij mij ervaar ik dat niet in mijn hoofd, maar als gesitueerd ergens in mijn borst, waar die bloedpomp zit. Ongeveer.
In de marge (4) – kracht
“Kun je het wel aan?” is een veel gestelde vraag, zowel voor vertrek als nu onderweg. Men is bezorgd over mijn fysieke gestel. Alsof ik te veel van mijn krachten zou vragen. Ik maak mij daar geen zorgen over. Mijn ervaring is dat mijn krachten juist toenemen.
