• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Vipassana en Pasen

15 april 2017 door gastauteur

De Shambala Sun, een Amerikaans boeddhistisch tijdschrift, wijdde in september 2013 een nummer aan het thema ‘improvement’. ‘You are perfect the way you are …and you could use a little improvement’ staat op de cover, het is een uitspraak van Shunryu Suzuki Roshi.

Tekst Lydia Hagoort

Wie de schoen past …Ik kon inderdaad wel wat verbetering gebruiken. Bijvoorbeeld in mijn meditatietechniek. Ik mediteerde al jaren, maar eigenlijk deed ik maar wat. Het wordt een project voor de komende jaren. Ik schafte een houten bankje aan, een meditatiekussen en een warme deken en ik probeerde vaste tijden aan te houden voor meditatie, ‘s ochtends en ’s avonds. Het mediteren gaf me evenwicht en rust. Ik sliep beter en voelde me meer verbonden met alles om mij heen. En heel soms was ik op een plek van liefde en vrede.

Jotika Hermsen
Jotika Hermsen

Wanneer ik in 2014 met een kennis ervaringen uitwissel over mediteren, maakt hij me attent op de kleine boeddhistische tempel in de St. Pieterspoortsteeg. In een buurt ‘de Nes’ in Amsterdam, met veel cafés en theaters is boven een café, achter een deur aan het eind van een steile trap, de Buddhaviharitempel, in 1986 ingewijd. Ik ga er heen na mijn werk en het is een soort van thuiskomen. In die ruimte ervaar ik een grote rust en kalmte. Aan de tempel in de St. Pieterspoortsteeg was van 1992 tot 2010 Jotika Hermsen verbonden. Ik hoor over haar en haar werk als boeddhistisch leraar vertellen en zie dat zij in de kerstvakantie van 2014 een retraite leidt. Ik meld me aan en gelukkig is er nog plaats. Onder haar begeleiding volg ik eind december een stilteretraite van acht dagen, waarbij zij ons – een groep van ca. 30 mensen – de beginselen van vipassana leert. We staan vroeg op, om half 6, en mediteren de hele dag door.

Centraal in de vipassana staat opmerkzaamheid. Al zittend (of lopend) neem je al je gedachten en emoties waar.

Ik leer om bij alles, wat voorbijtrekt in die acht dagen in stilte, op mijn kussen en lopend in de ruimte, die als tempel is ingericht, te denken: dit is wat ik voel. Boosheid, verdriet, paniek, angst, wat niet al: het is opgemerkt. En vervolgens het proces verder te laten gaan. Want daar gaat het om: dat je het waarneemt en dat vervolgens het proces in jezelf verder gaat. Het bewust opmerken voorkomt dat je blijft hangen in moeilijke gedachtes en gevoelens. En dat je je identificeert met je verdriet of je angst.

Het is voor mij een rijk inzicht. Op een gegeven moment dacht ik: vanaf nu is alles anders. Het is een methode, die je letterlijk en figuurlijk verder brengt. Elke meditatie begint met de handen voor de borst, dan voor het voorhoofd en dan naar voren gebogen, met het gezicht op de grond. Elk gebaar heeft een begrip: zuiverheid, mededogen en waarheid. De ruimte, die ontstaat wanneer alle onrust is gaan liggen, wordt gevuld met zachtheid en compassie. De bewegingen symboliseren een overgave aan al het goede, in mij en in de wereld.

Het thema van de retraite is: ‘Onze reis van donker naar licht’. De retraite begint een dag voor kerst en eindigt een dag voor oudjaar. Het is een bijzondere periode: de donkerste van het hele jaar. Ik voel de mystiek van die dagen maar ook de beklemming. Jotika vertelt hoe de Germanen een feest hielden op de zonnewende (nu op 21, soms op 22 december). Die dagen met zo weinig licht brachten veel angst teweeg. De zon maakte elke dag een kortere baan en zou die misschien helemaal verdwijnen? Op het moment dat de zon weer iets langer op aarde bleef, was het feest. Er werden vuren aangestoken: veel licht. De geboorte van Christus verbindt Jotika ook met het licht, dat verschijnt op aarde en ze vertelt dat alle religies een lichtfeest hebben, waarbij de overwinning van het licht op het duister wordt gevierd.

Weer thuis en terug in het dagelijkse leven, blijft haar verhaal over de geboorte van Christus mij bij. Wat mij geraakt heeft is dat zij op geen enkele manier met iets van dedain over het christendom spreekt. Haar respect is groot, voor alle religies, en een keer zegt ze dat het er uiteindelijk ook niet veel toe doet, want alle religies komen voort uit één bron. ‘I could use a little improvement’, ook op dat gebied. Waar ik alle religies en mystiek omarm, blijf ik wrevelig over het christelijke geloof. Protestants en katholiek. Ik denk bij het protestants geloof vooral aan het houten kruis, dat hing aan de muur boven de kachel, zo prominent aanwezig in de huiskamer van vroeger. Wat me stoort, is de nadruk op het lijden. ‘Een kruis met rozen is ’s mensen lot…’. Op de een of andere manier is er door de verhalen van Jotika iets veranderd. Ze legde het accent op het licht en dat sloot aan bij mijn herinneringen aan kerstmis van vroeger. Een feest van licht.

In april is het Pasen. Voor het eerst sinds lang lees ik het verhaal van de kruisiging, en ik voel geen wrevel meer maar ontroering. Ik lees over het laatste avondmaal en de hof van Gethsemané, over de discipelen en uiteindelijk de kruisiging. Hoe Jezus bang was en getroost werd door een engel. Ik hoor hoe paus Franciscus praat over Pasen : ‘We kunnen Pasen niet beleven zonder open te staan voor het mysterie, zonder het mysterie binnen te gaan. Dat betekent zich te kunnen verwonderen, te beschouwen, het vermogen naar de stilte te luisteren (…). Het mysterie binnengaan vraagt van ons dat we niet bang zijn voor de werkelijkheid; dat we niet opgesloten blijven in onszelf, dat we niet vluchten voor wat we niet begrijpen kunnen (…).Om het mysterie binnen te gaan moeten we nederig zijn, afstappen van het voetstuk van ons ‘ik’, dat zo trots is, van onze aanmatiging’ (…).

Een week na Pasen ben ik in een klein dorpje in Limburg, ten zuiden van Maastricht. Het is lente en zonnig en het is er sprookjesachtig mooi, met heuvels en dalen en vergezichten. Overal langs de weg staan beeldjes van Jezus aan het kruis met heel veel bloemen en bloesemtakken. Het is een haast feestelijk gezicht. Ik ontmoet daar een sympathiek iemand, die zonder omwegen zijn geloof en Jezus in de gesprekken vlecht. De afstand tussen God en de mensen was te groot geworden, zegt hij, zodat God Zijn Zoon heeft gestuurd naar de wereld. Jezus leefde als mens en heeft God dichterbij gebracht. ‘Jezus staat gewoon naast je’ zegt hij, ‘Hij was een mens, zoals jij en ik’. Ik begrijp wat hij zegt. De cirkel is rond.

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Vipassana Tags: amsterdam, Buddhaviharitempel, donker naar licht, Jotika Hermsen, meditatie, retraite

Lees ook:

  1. ‘Sangha- van klooster tot zitgroep’, SIMposium in Leiden
  2. Kwan Yin Huis hoopt op geldschieters, onderhuurders en donateurs
  3. Metta en vipassana als twee paarden voor één kar
  4. Hans van Willenswaard – Het mysterie van de Zwarte Tulp (4) -Domburgse cahiers

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Bertha van Loo zegt

    16 april 2017 om 08:18

    Dank je wel, mooi het komt binnen in mijn hart.

  2. José Foijer zegt

    17 april 2017 om 20:37

    Wat een schitterend verhaal over alle stromingen die bij je binnenkomen en dan te merken dat wanneer je de moed hebt om diep door te dringen in alle religies je er uiteindelijk achter komt dat alles uit dezelfde bron komt en de cirkel rond is.
    José Foyer

Primaire Sidebar

Door:

gastauteur

diverse schrijvers 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 17 april 2021
    Kum Nye Yoga Workshop – Lichaam en geest in balans online
  • 18 april 2021
    Open les Kum Nye Tibetaanse Yoga | Online
  • 19 april 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 21 april 2021
    Zen Spirit Doorgaande groep Meditatie Arnhem
  • 21 april 2021
    'Natuur: één Leven' - ONLINE Lezingenserie
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Het zelfgekozen levenseinde

Erik Hoogcarspel - 15 april 2021

Je hoort steeds meer tegenwoordig dat een leven “voltooid” kan zijn, alsof het leven een klus is die je moet klaren. Ik begrijp het gevoel, maar uit de bijna-doodervaringen blijkt dat mensen die op het randje zijn geweest opeens andere opvattingen hebben gekregen.

De brug tussen China en Japan

Kees Moerbeek - 4 april 2021

Toen het koninkrijk Silla zich in het jaar 57 losmaakte van China, ontstonden de Drie Koninkrijken van Korea. Dit waren: het koninkrijk Goguryeo, het koninkrijk Baekje en het koninkrijk Silla. Dit artikel gaat met grote stappen door de geschiedenis van Korea. Eeuwenlang was het land de brug die China met Japan verbond en ook de brug waarover de Boeddha naar Japan reisde.

Ardan

Ardan - 4 april 2021

...

Over het lijden van boeddhisten in Bangladesh

Kees Moerbeek - 28 maart 2021

Bangladesh werd in 1971 na een wrede onafhankelijkheidsoorlog onafhankelijk van Pakistan. Dit ‘land van de Bengalen’, de letterlijke betekenis van ‘Bangladesh’, is de delta van de rivieren de Ganges en de Brahmaputra en grenst zowel aan India als aan Myanmar. Zo’n 0,6% van de ruim 162 miljoen Bengalen is Theravada boeddhist en 95% is moslim. In 1988 werd de islam er staatsgodsdienst. Dit artikel gaat over de grote lijnen van de positie van de boeddhisten.

Ekayano maggo – de kern van het pad naar zelfrealisatie

gastauteur - 25 maart 2021

Guy E. Dubois is auteur van verschillende werken over de leer van de Boeddha. Verder heeft hij verschillende vroeg-boeddhistische suttas vertaald vanuit het Pali naar het Nederlands en deze teksten becommentarieerd. Als yogi is hij volledig ongebonden t.o.v. elke boeddhistische stroming. Hij interpreteert de dhamma op een vrijgevochten manier. Al zijn boeken stelt hij gratis ter beschikking aan de lezers van het Boeddhistisch Dagblad

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Boeddhistische priester boos – vrouw op motorkap auto
  • Grote steun voor burgerinitiatief tegen kooien in veehouderij bij hoorzitting in EU Parlement
  • Zenleraar Ton Lathouwers over zijn verzamelde teisho’s
  • Niet-weten als passe-partout: onvoorwaardelijke liefde
  • Het jaar 2021 – dag 105 – goelag archipel

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens