Je wilt graag dat je kinderen zelf hun brood kunnen bakken, van jongs af aan vertrouwd raken met gezonde voeding en uit ervaring leren welke voedingsmiddelen je best gebruikt of vermijdt.
In de leeftijd van zes tot achttien jaar krijg je dit op school als keuzevak aangeboden.
Welke leerkracht geniet je voorkeur?
- Een hoogopgeleide ingenieur die alle chemische processen kent en kan duiden: de exacte cijfers in vochtigheidsgraad, temperatuur, tijd, grammen gist , bloem, eieren, water, zout,broodverbeteraar … hoe elke stap verloopt en waarom men dit of dat doet. Ook de geschiedenis van het brood en de plaats ervan in onze maatschappij kan weergeven, de herkomst van bepaalde ingrediënten en de verschillende variaties allemaal bestudeerd heeft. En zelfs op moleculair vlak veel weet. Helaas heeft die nog geen brood gebakken in zijn leven. Dat haal je toch bij een bakker of uit een broodautomaat?
- Een bakker die zijn hele beroepsleven al elke nacht met plezier en liefde brood bakt, die het gewoon is om zijn handelingen en eindproducten zo kwalitatief mogelijk te houden en twee broden tegelijkertijd kan kneden. Ook hij kent de theorie en veel over voedingswaarden maar past die elke dag toe en verfijnt door zijn metier steeds verder. Ook patisserie in al zijn vormen hebben geen geheimen voor hem alhoewel zijn prakrijk zich beperkt tot een welbepaald assortiment taartjes en pateekes (gebakjes).
Aan welk van deze twee personen zou je dat aspect van het onderwijs toevertrouwen?
Net zo probeert men in België een kwalitatieve opleiding te geven aan toekomstige leerkrachten boeddhisme. Zo lees ik op de website van de BUB (Boeddhistische Unie van België) het lesprogramma en de voorwaarden om de opleiding leraar boeddhisme in de lagere school en het middelbare onderwijs te worden. Zij noemen de opleiding postgraduaat boeddhistische filosofie en ethiek, optie B- onderwijs.’
Blader ik door de brochure dan kom ik toch wat interessante voorwaarden en doelstellingen tegen.
‘Het vak boeddhisme … benadert de grote boeddhistische tradities met respect voor hun eigenheid, zonder voorrang te geven aan een bepaalde stroming… het behandelt alle facetten van het boeddhisme: geschiedenis, filosofie, kunst, praktijken, hedendaagse thema’s en de relatie tot de verschillende religieuze en levensbeschouwelijke tradities …van de leerlingen wordt niet verwacht dat zij ‘boeddhist’ zijn of worden. Iedere leerling wordt met respect onthaald, ongeacht zijn/haar religieuze of levensbeschouwelijke overtuiging of deze van de ouders…de leerling wordt benaderd in zijn of haar fundamentele menselijkheid. Het onderwijs probeert niet iets toe te voegen wat er nog niet is, maar cultiveert en ontwikkelt wat van nature aanwezig is…de leerlingen leren de situaties van hun dagelijkse leven en de hen omringend wereld beter begrijpen ….het onderwijs promoot en cultiveert algemene menselijke waarden die bijdragen tot een zinvol en gelukkig leven, voor zichzelf en voor de anderen: liefhebben; geven, wijsheid, mededogen, solidariteit, geweldloosheid, niet-dogmatische opvattingen, verdraagzaamheid, dialoog …’
En van de kandidaat leerkrachten wordt ook wel wat verwacht:
‘het bezit van en pedagogisch diploma, en het hebben van een regelmatige praktijk bij een vereniging die lid is van de BUB, …’
Hier wordt duidelijk gekozen voor mensen die, net als de warme bakker in het begin van dit artikel, zélf boeddhist zijn en een regelmatige beoefening hebben. Die dus met een warme blos op de wangen uit eerste hand kunnen getuigen, door hun manier van omgaan met de leerlingen en de andere mensen, hoeveel die warme oven van het boeddhisme en de variaties aan ingrediënten hun dagelijkse leven vorm en richting geeft. Een meditatiekussen of –bankje is hen dus niet vreemd, en het naar binnen kijken ook niet. Niet door het uitstalraam van die ware bakker maar in hun eigen geest. Zij kneden regelmatig met twee handen hun eigen geest, en kennen ook de te vermijden voedingwaren nefast voor de geestelijke gezondheid.
Geen kruiden als haat, jaloezie, woedde, na-ijver, hoogmoed, onwetendheid, of toch zoveel mogelijk die specerijen vermijdend.
Dus geen zaken die de EMI (Ego Mass Index) tegenhanger van BMI in de rode gevarenzone brengt. Naar beste vermogen natuurlijk, iedereen samen op het pad, en oefenen en trainen.
Hebben die leerkrachten dan wel de juiste bagage? Welke kookboeken, excuseer, leerstof dienen zij dan zich eigen te maken?
Ik zie in de brochure een universitaire vorming “Inleiding in het boeddhisme” en wat komt er nog meer op hun bord?
‘Boeddhistische ethiek, boeddhistische kunst, boeddhistische teksten uit alle tradities, gegeven door leraars uit die betreffende tradities.
Ook “levensbeschouwelijk landschap in België”, bodywork, didactiek en als laatste kennis van andere tradities en intra boeddhistische dialoog door stages en retraites.’
Men verduidelijkt dit laatste door ‘twee retraites/stages van
3 à 4 dagen (min.72u) in twee andere tradities dan deze van de student.’
Wat een boterham. Geen theoretici voor de klas maar ambachtslui. Gekneed door de verschillende vormingen die deze opleiding hen geeft en hun eigen boeddhistische praktijk.
Dus ik vermoed dat rond deze tijd er in theorie al mensen kunnen zijn die klaargestoomd zijn en een attest in handen hebben.
Zie je die dan in september 2012 in de scholen verschijnen? Directies van scholen bevestigen dit niet, alhoewel ze ervaren dat ouders er soms al naar vragen. Maar de onderwijsminister(s) hebben nog geen enkele verandering in het schoolmenu doorgegeven.
Alles zit duidelijk nog in de oven of ijskast.
Vermoedelijk dienen hier ook de Belgische federale wateren doorzwommen te worden waar dan aan de oever beland de administratieve en wetgevende molens gaan draaien op het niveau van de verschillende gemeenschappen zijnde het Brussels Gewest, Vlaanderen en Wallonië.
En ervaringsdeskundigen zoals de Belgen meestal zijn kan dat best een boel tijd in beslag nemen. Maar, naar ik vermoed, nog in dit leven!
En het woord beslag brengt mij weer naadloos bij het begin van deze tekst. Er zal brood gebakken worden, beslag gemaakt, mensen die de handen uit de mouwen steken en van binnenuit het boeddhisme beleven, zullen de afspraakjes met hun kussen/bankje/stoel blijven maken en onderhouden en hebben een steeds rijker gevulde knapzak.
Klaar om na de volgende verkiezingen op gewestelijk niveau en de acties van de nieuwe ministers van onderwijs, na erkenning en goedkeuring, in de scholen gevolg te geven aan de vraag.
U merkt het, er is reeds een aperitief uitgeschonken en volop bedrijvigheid in de keuken.
Als de eetwareninspectie klaar is met zijn onderzoek en verslagen, wordt er een boeiend gerecht toegevoegd aan het onderwijs in België. Soulfood, vermoed ik.
