Gestuurd worden door het denken of je denken beheersen bevestigt enkel het innerlijk conflict en het geloof in een apart zelf. Mensen zoeken zekerheid, dan moet er wel verschil zijn, nietwaar? Ook gelooft de mensheid in het ‘onmisbare’ overheersende politieke systeem. Noem het communisme, kapitalisme, democratie en dergelijke.
Maar ik zeg je, dat alles blijft het conflict bevestigen. De wereld is een afspiegeling van ons innerlijk.
Het grijpen naar geweld heeft geen zin. Ook niet je eigen denken ernstig onderdrukken of uitbuiten.
De Boeddha leerde voor onze problemen de middenweg. Het uiterste niet op te zoeken. Hij omschreef dat als onedel en ijdel. Ook leerde hij geen geweld als oplossing. Hij kwam uit de Indiase krijgerskaste maar had deze de rug toegekeerd.
Je suf denken of het denken in ieder opzicht onderdrukken moet hij niet als het antwoord hebben gezien. Aan je denken verslaafd zijn of er bang voor zijn.
Je denkt of niet. Maar de aanwezigheid van een zogenaamde denker of waarnemer doet je denken conditioneren, beperken. Ik en mijn denken, doet het denken niet goed. Stilzitten en je gedachten observeren? Wie observeert dan wie?
De hele dag enkel de boeddhistische geschriften bestuderen, heeft ook helemaal niets te maken met zelfkennis.
Zelfkennis is direct en nimmer tweedehands. Ik ga mediteren bevestigt enkel de afgescheidenheid, het innerlijk conflict.
Ik kan de behoefte aan afzondering, stilte en relax zitten volkomen begrijpen. Net als een stevige wandeling. Meditatie is eigenlijk het moment nu. Nu, dat je niet langer ontloopt.
Alleen de ongeconditioneerde geest is waarlijk vrij. Een waarnemer zorgt voor een innerlijk conflict: ik en mijn denken. De waarnemer en het waargenomene zijn niet verschillend.
Keuzeloos gewaarzijn (lees ongeconditioneerde geest) vertegenwoordigt geen innerlijk conflict. Maar keuzeloos gewaarzijn volgt op de innerlijke transformatie: door het tegen elkaar wegvallen van de zogenaamde denker en het aparte denken.
Dit alles is geen overtuiging maar een getuigenis, zogezegd. Zien betekent begrijpen maar draai je dat om, dan zit je met een zoveelste overtuiging!
Ik verkondig geen inzicht. Het begrip boeddha betekent immers de ontwaakte. Direct zien is iets anders dan boeken studie en een daardoor verkregen inzicht.
Als de politie op zoek is naar de dader, kan deze veel verdachten op het oog hebben maar wie is de werkelijke dader? Je kunt met bewijzen komen maar zijn het echt bewijzen of blijft alles toch indirect? De politie stopt ook onschuldige mensen in de gevangenis, nietwaar? Dus kijk uit met je conclusies. Misschien houd jij jezelf wel gevangen. Alles overeenkomstig onze onwetendheid en verlangens?
Boeddha moet een licht voor zichzelf zijn geweest. Hij was geen Indiase filosoof die geloofde in het principe: atman-Brahman. Hij ontwaakte en bracht geen nieuw geloof. Ook al is het boeddhisme zelf een geloof.
Hij had huis en haard verlaten, zelfs zijn jonge kind. Hij kende de volkomen zelfvervulling als prins aan het hof en de volkomen zelfonderdrukking als asceet in het woud. Hij had diverse leraren maar zij brachten niet de bevrijding die hij echt zocht. Hij bleef een pionier tot het laatste moment. Het moment dat hij ontwaakte. Een licht voor zichzelf werd.
Bevrijding gaat aan bevrijding vooraf. Er is geen zelf dat het denken moet beheersen of door het denken onderdrukt kan worden. Er is sprake van denken of niet.
Keuzeloos gewaarzijn staat niet los van ons leven. Maar is gelijk aan ons leven. Het bewustzijn is gelijk zijn inhoud.
Het denken te kennen van Boeddha zal ons niet bevrijden. Het geloof in de Boeddha zal ons niet bevrijden. Het vereren van de Boeddha zal ons niet bevrijden. De Waarheid maakt ons vrij.
Onderzoek voor jezelf maar twijfel aan al je overtuigingen. Als je direct ziet zonder enige twijfel, zal dat zien natuurlijk gevolgd worden door denken. Maar het is niet het denken dat het zien omvat. Het zien bevrijdt.
Een mens van inzicht is niet hetzelfde als een ontwaakt mens. Inzichten volgen elkaar op. Maar er brandt een licht in je leven of niet. Je hebt de dader betrapt of niet. Je bent niet overtuigt wie of wat de dader is. Al het gepraat over wie of wat de dader is doet je helemaal niets meer. Je ziet iedere ochtend de zon opgaan of niet. Dat is geen overtuiging.
Ik ben al mijn gedachten.
En ik ben niet mijn gedachten.
Hecht je nergens aan.
De ongeconditioneerde geest.
Jij bent beslist die Boeddha waarin je gelooft. Maar zonder twijfel kun je onmogelijk ontwaken.
PS. Ik ben geen volgeling van de Boeddha of een spreekbuis van Jiddu Krishnamurti. Ik heb wel bewondering voor deze twee grote geesten. Wat ik schrijf is simpelweg gebaseerd op mijn eigen leven, als mens hier op aarde. Respecteer jezelf als de poort op de werkelijkheid. Er is geen bepaalde weg of bepaalde guru.
Siebe zegt
Ik geloof dat de Pali Boeddha aangeeft (bijvoorbeeld in MN1) dat het enkel een sterke verslaving is, een oersterke keten, een zeer krachtige neiging in de geest om altijd meer weer identiteitsvisies over jezelf en voorstellingen van jezelf te ontwikkelen.
“Ik ben het lichaam en geest”…”Ik ben de kosmos”, “Ik ben het gekende”, “Ik ben dat wat kent”, “Ik ben de leegte waarin alles ontstaat”, “Ik ben God”, “Ik ben alles”, “Ik ben Niets”, “Ik ben alles en niets”, “Ik ben Liefde”, “Ik ben noch dit en noch dat”, “Ik ben een voertuig van het Ware”, “Ik ben het Al”, “Ik ben….
eindeloos…
Alsof dat bevrijdende kennis is? Alsof dat de waarheid is?
De Pali Boeddha leert het volgens mij allemaal als begoocheling. Volgens mij leert hij dit als ketens. Als gevangenschap, als een kwaal. Al dit beschouwingen over jezelf, al die identiteitsvisies, al die zelfbeelden, al die voorstellingen van jezelf.
Het zijn gehechtheden, ketens. Leidt het werkelijk tot bevrijding van hart en geest?
Ja, mensen brengen het als de Waarheid. Maar de realiteit is dat er wat dit betreft heel veel Waarheden zijn onder de zelfkenners. Het is maar net wie je spreekt. Bovendien, ook bij dezelfde persoon kan zelfkennis veranderen. Wat men eerst vurig bracht als ware zelfkennis kan op een later moment zomaar opeens toch geen zelfkennis blijken te zijn.
Wat moet je er van denken? Wat is überhaupt die nood aan zelfkennis bij zelfkenners?
Nathanji Rozenhart zegt
Beste Siebe,
Ooit heb ik eens 8 maanden me geheel onthouden van kennis wat de mens (hersenen, gedrag en geest), betreft. Geen boeken en tijdschfriften, geen informatie via het internet. Geen discussies volgen op fora. Geen informatie via radio en televisie. Simpelweg volledige informatie stop, van buitenaf. (Ik praatte nog wel gewoon IRL met mensen.)
Toen in die periode ervoer ik wat het zegt te beschikken over tweedehands kennis. Ik leerde in de praktijk hoe weinig ik werkelijk vanuit mezelf wist.
Laat alles eens rusten, beste vrind! Gewoon als experiment.
Siebe zegt
Mooi experiment Nathan. Het zou ook goed zijn als poëten eens stopten dichten, kunstschilders stopten met schilderen, beeldhouwers met beeldhouwen, schrijvers met schrijven etc. Ik geloof dat er dan heel wat onvrijheid, nood, pijn, gekweldheid zichtbaar wordt. Ik weet het wel zeker.
Ik ben gestopt met deelname op een forum. Ik vind het maar moeilijk vol te houden. Ik sta elke dag wel weer op het punt te beginnen maar hou het vol. Geloof dat dat beter is.
Ach ja, het leert mij dat waar je je mee voedt, waar je vreugde en plezier aan ontleent, en misschien wel vooral wat je tijd, ruimte, jezelf en leed doet vergeten, daar waar je heerlijk in kan opgaan, dat ketent je ook enorm. Vooral jezelf en alles vergeten is misschien wel de lekkerste drug.
Eigenlijk is het precies zo als Boeddha leerde in de tweede edele waarheid en zijn ander onderricht. Voeding maakt je zo afhankelijk en niet alleen fysiek voedsel. Fysiek voedsel is maar zo’n klein deel van waar we ons mee voeden.
Als de waarheid dan is dat ik voor mijn gevoel van welbevinden afhankelijk ben van deelname op fora, dan is dat gewoon zoals het werkelijk is.
De les die jij beschrijft is wat dat betreft een eerlijke, oprechte levensles.
Het maakt niet uit wat die les is, vind ik. Je ontdekt tenminste hoe het werkelijk zit.
Als je dat toelaat, is dat voor mij een edele daad.