Een intentie is als het richten van een pijl op een boog. Het beoogt een doel.
De intentie zelf is evenwel noch de boog, noch de boog, noch het doel.
Het is enkel en alleen het beogen van het doel, om dat met de pijl te raken die met behulp van de boog af wordt afgeschoten. Daartoe moet de boog gespannen worden, en de pijl losgelaten. Zolang de pijl niet wordt losgelaten, zal het doel niet bereikt worden. Wordt de boog te weinig gespannen, kan het doel niet bereikt worden. Als het doel onbereikbaar ver is, kan het niet bereikt worden.
Als de intentie verkeerd gericht is, wordt er wellicht iets bereikt, behalve dat wat eigenlijk bereikt moest worden.
In tegenstelling tot echte, stoffelijke pijlen, beschikken mensen ook over pijlen van zuiver onstoffelijke aard: Woorden. Woorden zijn pijlen! Met de juiste intentie, met voldoende kracht en op het juiste moment losgelaten, kunnen woorden doeltreffend zijn. Ongeacht hun aard en lading. Woorden kunnen zowel helend als dodelijk zijn, opbouwend en afbrekend, troostend en kwetsend, wijs en dwaas, vol en leeg.
Maar eenmaal losgelaten, gaan ze de weg die door de intentie is bepaald. Er is geen weg terug! Wie of wat had je op het oog? Wat was de lading die je op jouw doel afstuurde? Het verschil tussen een zegen en een vloek is het beoogde resultaat van gebezigde woorden en verrichte handelingen.
Het zegenen van wapens gebeurt met het oogmerk dat de gezegende wapens de vijand zullen ‘uitschakelen’. Wapens vervloeken gebeurt met het oogmerk dat niemand die vervloekte wapens zal gebruiken om wie of wat dan ook ‘uit te schakelen’. Iedereen die bidt, stuurt energie en informatie de ruimte in. Pijlen!
Soms met onvoorstelbare kracht. Maar – naar ik vrees – vaker met onvoorstelbare zwakte. Uit gewoonte.
Wie de foto’s van de aarde heeft gezien, door astronauten gemaakt vanaf de maan of door vanaf de aarde aangestuurde camera’s in ruimteschepen, ziet een kleurrijke knikker. Veel blauw en wit. Geen mannetje of vrouwtje op te zien.
Ook niet wanneer je de andere kant op kijkt. Lege ruimte.
“Hallo…is daar iemand (?)… over…”
Er leven miljarden mensen op deze velkleurige knikker. Een aanzienlijk aantal van hen bidt in de eigen taal. Soms bidden mensen stil, in gedachten. Soms bidden ze hardop. Soms bidt iemand alleen. Soms bidden mensen met een heleboel anderen tegelijk…Soms bidden ze recht uit het hart. Soms lezen ze iets voor, vanaf een formuliertje of uit een boek. Maar output van de een is input voor de ander.
Bidden heeft altijd gevolgen.
De Fransen zeggen: “c’est le ton qui fait la musique” (het is de toon die de muziek maakt). Maar het is niet alleen de toon. Het is de intentie!
Afgeschoten komen pijlen altijd ergens neer.
