Zoiets als een discipel zijn van de Boeddha zonder jezelf een boeddhist te noemen of tot een bepaalde orde te horen. Vaak verliezen we ons in de organisatie en de belangen daarvan en vergeten we helemaal de waarheid te volgen.
Zoals een ouder kan zeggen tegen zijn kind: ‘Heb ik je dan niet alles gegeven?’ … Maar was de ouder daar wel zelf voor het kind en de opvoeding?
Tweeduizend jaar geleden stond er een enorme tempel in Jeruzalem, een van de grootste, duurste en mooiste bouwwerken in die tijd. De spirituele Joodse macht stond in hoog aanzien. Maar Yeshua (Jezus) noemde hen witgepleisterde graven: van buiten wit maar van binnen rot. Ook de Essenen in die tijd geloofden niet in die Joodse machthebbers met hun, over de wereld zo bekende, tempel.
Van de Boeddha weten we dat hij geen god wilde zijn. Niet aanbeden wilde worden. Maar op aarde zijn van hem de meeste beelden vervaardigd, nietwaar? Je ziet zo’n beeld vaak voor een raamkozijn staan of als een soort van tuinkabouter in het groen. Ook zijn er geweldige grote bouwwerken verrezen betreffende Gautama Boeddha en het boeddhisme. Waar o.a. gemediteerd wordt, gebeden en wierrook gebrand. Boeddha als een god/God?
Om bewust te leven, zoals binnen het zenboeddhisme, bewust de afwas doen, bewust lopen, in bewustzijn zitten (met andere woorden: leven met aandacht), heb je daarbij dan kloosters nodig? Zentuinen? Zenmeesters? Krishnamurti zei ooit eens: ‘Je hoeft geen boeddhist te zijn of te worden om geen vlees te eten.’
Goed, het klopt dat de Boeddha sprak van de drie juwelen: Boeddha, dharma en sangha. En Yeshua had het over het geloof in hem, het evangelie en de gemeente. Yeshua waarschuwde vaak zijn volgelingen niet ‘de eerste liefde’ te vergeten. De liefdevolle relatie met hem. Want dat deden ze, de volgelingen, heel vlijtig maar eigenlijk vergaten ze het belangrijkste. Zoals Judas het een verkwisting vond dat kostbare olie werd gebruikt voor de voeten van zijn meester: die olie kon beter verkocht worden en van dat geld armen geholpen worden.
Goed, zen zonder zen. Met aandacht leven zonder ook maar een keer te denken aan de leringen van de Boeddha.
Is er om te zitten, geloof nodig?
Jobi van Veen zegt
Dat is prima