De gevolgen van het opwarmen van de aarde worden nu ook zichtbaar in de gebouwen rond de Kloosterbunker. Op de galerijen die de onderkomens van niet-boeddhisten met elkaar verbinden verschijnen steeds meer mensen die daar schijnbaar doelloos staan. Door de verrekijker zie ik dat ze puffen, sommige hebben de handen gevouwen, ze staren de verte in waarin ik me bevind.
In het hoofdgebouw van de Kloosterbunker, in de publieke ruimten, is het rustig. Geen mens te zien. De nonnen en monniken puffen in het nu maar niet openbaar. Boeddhisten zijn graag op zichzelf.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.