‘In 2006 ben ik als musicus monnik geworden in de Cisterciënzer Abdij van Zundert. Een bewuste keus om mijn leven en weten uit handen te geven en op zoek te gaan in een leven waarvan ik niet meer zelf regisseur, tekstschrijven, producer, dirigent en noem maar op wat nog meer, van zou zijn. Op weg gaan in het niet meer streven en dan maar zien wat er ook nog in mij blijkt te zijn en dan vrijkomt. Zo’n gevoel van : ik ben nog lang niet af…
De abdij houdt zich ook bezig met zen en heeft twee belangrijke zen-broeders voortgebracht die hun sporen hebben verdiend in de zenwereld. Daar ben ik gaan mediteren binnen de lijntjes met niet te veel boeddhisme nog om niet weg te drijven uit waar ik voor had gekozen als trappist.
Na 11 jaar alle stadia te hebben doorlopen moest ik in een dramatische tijd weggegaan en verweesd terug – bijna als vluchteling- naar de markt waar ik niet wou wezen. Vluchteling dus met het vertrouwde land achter mij en de woeste zee voor mij.
Meteen de eerste week ben ik bij Yvonne Visser van zen.nl Amersfoort op les gegaan om de strohalm met wat was nog vast te houden. Zij vroeg mij om zenleraar te worden maar ik wilde niets worden alleen maar leren. Leraar worden zou wellicht in de bijvangst kunnen maar niet om naar te grijpen want ik wou er immers niet zijn…
Vrij van mijn geloften als monnik, kon ik de lessen en het zenboeddhisme aan mij laten doen en dat heeft mijn leven gered en mij een nieuwe roeping gegeven: Met lege handen elkaar uitvinden op de markt en verwonderd blijven over wat daar te halen en te leren valt.
Nu geef ik per 1 juli geen les meer omdat de zeventig jaren hun tol gaan eisen. Ik ben gewoon te laat voor een nieuwe weg in een dynamisch bedrijf en wil nu de zen en mijn monnik-zijn integreren in een teruggetrokken leven en verder uitgroeien tot waar ‘ waar de kruik wordt gebroken bij de bron ‘. En dat is eng want : wie ben ik dan …ik weet het niet, het oude land achter mij en met de wind in mijn gezicht.
Wonderlijke vingerwijzing is nu ook wel weer het verzoek uit Ranst België om daar sesshin te komen geven op de plek waar medebroeders van mij uit de abdij hun sporen trokken en ook Kees van de Muizenberg en Ton Lathouwers met wie ik mij overigens in de verste verte niet kan meten.
Weer zo’n vingerwijzing naar een mogelijke nieuwe leergang?
Ik wil nu verder in mijn middeleeuwse hofje in Amersfoort, mijn klooster, leven met wat zich nu aandient en luisterbereid zijn voor wie daar om vraagt, sober te leven naar al die geloften die nu in mij leven werken in trouw aan de plek waar het leven mij hebben wil.
Een nieuwe onderlijning van dit alles en nieuwe bevestiging van ooit mijn kloostergeloften zal dat in augustus krijgen wanneer ik Jukai ga doen bij mijn zenmeester Yvonne Visser en opnieuw uitspreek in welke zin ik wil leven en sterven.
Nieuwsgierig en niet weten houden mij jong van geest.’
Was getekend Gert Bremer.
Roelof zegt
Op zoek blijven…dat als dagtaak zien, probeer ik te leren..
Dank Gert Bremer🙏