• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Jana Verboom
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Dharmapelgrim – Zo ben je er, zo ben je er niet

Dharmapelgrim – Zo ben je er, zo ben je er niet

19 januari 2022 door Dharmapelgrim

Nog niet zo lang geleden – het was al 2022 – liep ik met mijn hondje door het Dorpsrandpark, een heuveltje op. Behalve een houten uitkijktoren staan daar ook twee massief houten banken. “Poeh,” dacht ik, “Iets minder rap naar boven lopen is misschien geen gek idee;” en ging zitten. Even later werd ik wakker op de grond. Geen idee hoe ik daar terecht gekomen was! Ik krabbelde overeind en ging weer op het bankje zitten, om opnieuw op de grond bij te komen, in mijn lunch. Bril scheef. Neus kapot. Jas onder de kots. “Goh,” dacht ik “Zo ben je er, zo ben je er niet meer. Stel dat je zo dood gaat, sta je je ineens bij de hemelpoort af te vragen hoe je daar in s‘ hemelsnaam terecht gekomen bent. Ik heb nergens iets van gemerkt.”

Onderweg naar huis moest ik onwillekeurig grinniken. Door mijn opvoeding dacht ik onmiddellijk aan een hemelpoort. Het had natuurlijk het strand van het Zuiver Land moeten zijn. Of de entree van het Walhalla – hoewel je daar wellicht alleen binnenkomt met een bijl in je schedel.

Wat was mijn laatste gedachte geweest voor het licht uitging? Die laatste gedachte schijnt nogal bepalend te zijn voor waar je terecht komt, heb ik mij wijs laten maken. Maar hoe ik mij ook inspande: er kwam geen herinnering aan een laatste gedachte boven. Ik concludeerde daarom dat ik gedachteloos was op het moment suprême. Of dat zou betekenen dat ik automatisch in een soort ‘loosheid’ terecht zou komen… geen idee.

Mijn naasten én mijn huisarts reageerden anderdaags bezorgd toen ik hen tamelijk nonchalant mijn verhaal vertelde. Zomaar ineens, zonder duidelijk aanwijsbare reden flat-out gaan – en dat ook nog eens twee keer vlak achter elkaar – was niet normaal. Ik moest onmiddellijk naar de cardioloog! Die kon echter niks vinden. Hij vroeg zelfs of ik misschien een idee had. Te veel, te snel gegeten? Te snel opgestaan? Te warm gekleed?

Hoe ook, ik kan er nu voor kiezen door een medische mallemolen te gaan of om niks te doen. In het medisch circuit heb ik helemaal geen zin. Ze vinden tenslotte altijd wat, al zullen ze de afwijking die ze vinden eerst zelf moeten veroorzaken door alle onderzoeken. Ik weet uit ervaring dat er nogal wat mensen zijn die zo denken: “De artsen doen onderzoeken, dus zal er wel wat aan de hand zijn!” Het is misschien spijtig voor het medisch circuit, maar ik voel me prima, en wacht liever af. Niet uit vrees voor één of andere uitslag, maar uit afkeer voor medicalisering. We gaan allemaal een keer dood, ik dus ook. Daar ben ik niet bang voor. Sterker nog: na de opgedane ervaring ben ik zelfs enigszins teleurgesteld dat je wellicht ook dood kunt gaan zonder daar iets van te ervaren. Het is verdomme het laatste wat je als mens kunt doen. Sterven!

Mijn volgende gedachte was: zou ik terugkomen? Reïncarneren? Volgens verhalen is het uiterst zeldzaam dat je als mens geboren wordt. Ik herinner mij een vertelling over een schildpad in een uitgestrekte oceaan die éénmaal per jaar boven komt en dan met zijn koppie precies in een gat van een drijvende plank terecht komt. Daar is een speld in een hooiberg niets bij. Vervolgens dacht ik: hoe zeldzaam is het dan wel niet om als tijger geboren te worden, of als platypus, kolibri, neushoorn of blauwe vinvis? Daar zijn er géén miljarden van. Om maar niet te spreken van uitgestorven soorten. Voor hen drijven er geen plankjes meer in de oceaan.

Gisteren mijmerde ik wat voor ik in slaap viel. Mijn laatste gedachten kan ik mij niet herinneren. Wat ik mij wel herinner is dat ik wat fantaseerde over Boeddha, Jezus Christus en Annechien. Niemand weet wie Annechien is, ik ook niet, maar dat maakt fantaseren over haar juist heel aantrekkelijk. Annechien stelt heel brutaal vragen aan zowel Boeddha als Jezus. Vragen die ik zelf nooit zou durven stellen, omdat ik die vragen ongepast vind, zoals: … En zij krijgt altijd open en eerlijke antwoorden. Sommige antwoorden verbazen mij, andere niet. Dat komt waarschijnlijk omdat ik behalve Annechien ook de vragen én de antwoorden bij elkaar fantaseer. Wat geeft dat? Fantasie is verbeeldingskracht en fantaseren is gebruik maken van die verbeeldingskracht. En ik verbeeldde mij dat zowel Boeddha als Jezus Annechien (en dus mij) vertelden dat alles wat wij over doodgaan, het hiernamaals, over ons menszijn of zelfs over hen weten, door volgelingen bij elkaar is gefantaseerd! Dood is anders dan wij denken. Het hiernamaals is anders dan wij denken. Mens zijn is wat anders dan wij menen te weten. En de enige echte Boeddha en de enige echte Jezus waren en zijn NIET de Boeddha en de Jezus die ons op allerlei manieren voorgehouden worden. Zij zijn het helemaal eens met de oproep om hen (Boeddha of Jezus) te doden, mocht je denken één van hen te ontmoeten. Doden. Rücksichtsloos! Wie nu Boeddha of Jezus ontmoet, heeft te maken met een Deep Fake Image.

Hetzelfde geldt voor verhalen over schildpadden in oceanen die hun koppie door een gat in een plank steken… Fake! Nep.

En vlak voor ik echt aan mijn laatste niet meer te herinneren gedachte toekwam, dacht ik nog: alles wat we denken te weten, is fake. Daarom vind ik het teleurstellend dat ik niet meer weet hoe ik flat-out ging. Maar je hoort mij niet klagen. Ik ben ook nog niet ECHT dood. Dat komt wel.

Categorie: Boeddhisme, Columns, Dharmapelgrim, Geluk, Gezondheid Tags: Annechien, bijna, Deep Fake Image, dood, fantasie, flat-out, van de wereld, walhalla

Lees ook:

  1. Het jaar 2019 – dag 92 – hosjoop
  2. Het jaar 2020 – dag 174 – trainingsdood
  3. Het jaar 2020 – dag 322 – orde
  4. Het jaar 2021 – dag 48 – nervousbreakdown

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Ruud van Bokhoven zegt

    20 januari 2022 om 14:30

    De Boeddha stak zijn hand uit, opende zijn hand en toonde een lege hand en zei, “van niets kan nooit iets gemaakt worden, alleen van iets kan iets worden gemaakt” en gaf daarmee aan dat alles inclusief wijzelf er in stof zijn geweest en ook na dit leven weer terug keren naar stof. Stof krijgt weer een nieuwe functie en kan dit eventueel tot een nieuw leven vormen, een nieuwe perioden die niet zeker is van hoe deze ontwikkeling zich uiteindelijk zal blijven vormen.

    • Dharmapelgrim zegt

      20 januari 2022 om 15:49

      Iets hoeft geen zichtbare materie te zijn. Wat Boeddha met het tonen van een lege hand aangeeft kan en mag derhalve ook anders uitgelegd worden dan dat wij uit stof zijn gekomen en weer tot stof zullen vergaan. Dat mag dan wellicht voor materie gelden, en dus ook voor het stoffelijk lichaam … maar wie zegt dat het wezenlijke van een mens uit stof bestaat? En hoezeer ik de wijsheid van Boeddha hoog acht, ik neem niet alles van hem zo aan. Behalve dan zijn uitspraak dat we niets zomaar van hem moeten aannemen, maar zelf moeten nadenken en vooral ervaren.

      • Ruud van Bokhoven zegt

        20 januari 2022 om 21:25

        Het tonen van een lege hand heeft niet alleen betrekking op de mens maar, bijvoorbeeld een vaas, die kan niet worden gemaakt als er geen aarde is en dit betrekking hebbende op alle materie. Of je een mens dier of natuurlijke elementen zoals planten, bomen enz. er is een begin dat uit iets ontstaat en zich ontspruit tot volledigheid dat zijn zaad weer verspreid en vervolgens afsterft. Tastbaar is de as die overblijft na de crematie en op de aarde of over zee wordt uitgespreid. Inderdaad neem je niet alles letterlijk over, maar denk je helder en neemt eruit wat duidelijk en begrijpelijk is.
        Reïncarnatie en het naar een hemel gaan en al wat niet meer zie ik als niet bewezen onderwerpen en kan mij daar dan ook niet in vinden en zie dit meer als een klakkeloos aannemen en ga dus voor de zekerheid, een mening die voor een ieder met respect verschillend zal zijn.

Primaire Sidebar

Door:

Dharmapelgrim

Probeert sinds zijn 16de jaar het Edele Achtvoudige pad te volgen. Dat lukt hem met vallen en opstaan, waarbij hij zichzelf voorhoudt dat hij dat pad tot het einde zal gaan, zolang hij maar één keer vaker opstaat dan valt. Iedereen die de dharma beoefent is een pelgrim op zijn eigen weg. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 1 juni 2025
    Thuiskomen in het lichaam - Meditatiedag met Lex van Heel
  • 2 juni 2025
    Maandagochtend meditatie in Amsterdam-West
  • 3 juni 2025
    Dinsdagavond op even weken samen mediteren in Almere Buiten
  • 4 juni 2025
    Zen Spirit zenmeditatie Arnhem, 1e helft 2025 8 januari-25 juni
  • 4 juni 2025
    Zenmeditatie in Leiden
  • 5 juni 2025
    Introductieworkshop ‘Leven vanuit Vrijheid’
  • 6 juni 2025
    Yoga en meditation
  • 6 juni 2025
    Exploring wisdom and emptiness
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Deconstructie van het godsbeeld van Pseudo-Dionysius

    Hans van Dam - 23 mei 2025

    Over het verschil tussen weten-wat-niet en niet-weten.

    De wolk van niet-weten

    Hans van Dam - 22 mei 2025

    Over beeldloze mystiek en mystiekloze beelden.

    ‘Het leven zelf is zazen’

    Wim Schrever - 28 april 2025

    De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.

    Geschiedenis als wapen deel 1

    Kees Moerbeek - 20 april 2025

    President Vladimir Poetin zei in 2014: ‘Onze collectieve herinnering bepaalt onze cultuur, onze geschiedenis en onze tegenwoordige tijd. En onze toekomst zal worden gevormd aan de hand van onze historische ervaring.’ Hij is het zelf die actief deze herinnering en ervaringen vorm geeft en propageert. Ivo van de Wijdeven schrijft dat in de Sovjettijd er nog werd gegrapt dat het land een zekere toekomst had, maar een onvoorspelbaar verleden. Onder Poetin is Ruslands geschiedenis als in beton gegoten. Er is maar één historische waarheid en deze is verankerd in de grondwet en de Nationale Veiligheidsstrategie.

    Jaloerse goden te slim af – de geschiedenis de baas…?

    gastauteur - 13 april 2025

    Hongersnood in een hermetisch afgesloten kuststrook die onwillekeurig aan de vernietigingskampen van weleer doet denken, besmet met meer dan een zweem van genocide… Regeert Adolf Hitler over zijn graf heen? Want bestaat Israël niet bij diens gratie? Zou zonder die bittere nazi-erfenis Palestina als land van drie monotheïstische religies niet nog gewoon zo heten? Is de grond er niet vervloekt, juist door godsdiensten die, gevoed vanuit één fictieve bron, vervolgens als protestbeweging steeds in chronologische volgorde aan haar voorgangster ontspruiten, waarmee de kiem voor een eeuwigdurende vete om de absolute waarheid is gelegd? En claimt niet elk van deze broeder- of zusterstromingen dat stuk met hun aller bloed doordrenkte aarde, aanvankelijk voor Abrahams JHWH, vervolgens voor Jezus’ Vader en ten slotte voor Allah – drie godheden die, in verbitterde onderlinge jaloezie verwikkeld, strijden niet alleen om religieuze hegemonie, maar ook om de profane en politieke macht?

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Joseph Roth messcherpe kroniekschrijver van de chaos
    • Guy – dhammazaadjes – Leegte (P. anatta)
    • Renske haiku – waakhond
    • Ardan – meevechten
    • Als God alomvattend is, omvat Hij ook het kwaad

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.