Jan Veenendaal – Geen dood, geen vrees (9) – Leven als doden?

In de ultieme dimensie zijn we nooit geboren en zullen we nooit sterven. In de historische dimensie leven we in vergetelheid en zijn we zelden springlevend. We leven als doden. Zo begint Thich Nhat Hanh in zijn boek ‘Geen dood en geen vrees’ op bladzijde 79 zijn uitleg over hoe we onszelf opnieuw kunnen manifesteren.

Leven zonder gewaarzijn, is hetzelfde als dood zijn. In zo’n soort bestaan is er geen sprake van echt leven. Velen van ons zijn levende doden omdat we zonder gewaarzijn leven. We dragen ons dode lichaam met ons mee door de wereld. We worden achteruit naar het verleden of vooruit naar de toekomst getrokken, of zitten verstrikt in onze beslommeringen, wanhoop en woede. We leven niet echt. We zijn ons niet bewust van het wonder dat we leven.

De beoefening van re-manifestatie is er voor iedereen. De oefening is dat je jezelf steeds weer tot leven wekt, dat je telkens terugkeert naar de geest en het lichaam door bewust te ademen en te lopen. Hierdoor kunnen we volledig aanwezig zijn in het hier en nu. Dan kunnen we weer tot leven komen en zijn we als de doden opnieuw tot leven gewekt.

Vrij van het verleden en de toekomst kunnen we wortelen in het hier en nu. We zijn volledig aanwezig in het hier-en-nu en leven echt. Dat is de basis beoefening van het boeddhisme. Of je nu eet of drinkt, ademt, loopt of zit, je kunt re-manifestatie beoefenen. Blijf geworteld in het hier en nu, volledig aanwezig en levendig.

In het hier en nu zijn is de beoefening iedere keer weer. De volgende ademmeditatie kan daarbij goed helpen:

Ik ben aangekomen,
ik ben thuis.

In het hier,
in het nu.

Ik ben stevig,
ik ben vrij
in de ultieme werkelijkheid.

In onze ogen kunnen wij veelal alleen in de toekomst gelukkig worden. Daarom is de ‘Ik ben aangekomen’-beoefening zo belangrijk. Het besef dat je al aangekomen bent, dat je niet meer verder hoeft te reizen, dat je al hier bent, geeft je vrede en vreugde. De voorwaarden voor je geluk zijn al toereikend. Het enige wat je hoeft te doen is jezelf toe te staan in het huidige moment te zijn en dan zul je deze voorwaarden aan kunnen raken.

In het hier en nu zijn is soms best lastig. Niet bezig met het verleden, niet bezig met de toekomst. Het verleden ‘parkeren’ is meestal goed te doen. Met name niet met de toekomst bezig zijn is soms behoorlijk lastig. Zeker in de situatie waarin ik me bevind. Ik ben halverwege de eerste drie maanden van de hormoontherapie die volgens mijn arts de groei van verdere uitzaaiingen moet stoppen. Of dat zo is, weet ik eind januari na een nieuwe ct-petscan. Wat is de uitslag? Hoe ziet het eruit? Werkt de therapie? Hoe ziet de prognose er dan uit?

De beoefening zoals je die in het begin van dit stukje kunt lezen is daarbij een grote hulp. Gewaarzijn van wat je denkt en gewaarzijn van wat je voelt, is essentieel om springlevend te zijn. Proberen zoveel mogelijk in bewuste aandacht, mindful, te leven is waar het omgaat.

Bewust om te gaan met mijn ziekte heeft het voordeel weloverwogen te kunnen besluiten of ik wel of geen (verdere) behandeling wil, en wanneer ik voor een behandeling kies wanneer ik die behandeling wil. Ik ben ongelofelijk dankbaar dat ik ieder moment deze keuze heb en wat een rijkdom in dit land te leven.

Ik wens je een sprankelend en gezond 2022.