• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Wouter ter Braake – signalen en helpers op mijn weg

Wouter ter Braake – signalen en helpers op mijn weg

12 september 2020 door Wouter ter Braake

Bevind ik mij op de weg van verlichting, of op de weg naar verlichting? Is verlichting doel of een weg? Deze vraag verkende ik aan de hand van een ontmoeting met een bijzonder wezen (boeddha – hond) tijdens een reis door Tibet[1]. Nu stel ik me vragen als ‘hoe ben ik op de weg van verlichting geraakt’? ‘Wat waren reisgidsen, wie fungeerden als richtingaanwijzers die me op cruciale momenten op een richting wezen, welke signalen vertelden me dat het goed was om een bepaalde afslag te nemen’?

Het begon in de jaren tachtig van de vorige eeuw met het lezen van diverse reisgidsen, zoals de periodiek ‘Bres’ en boeken als ‘Helen of delen’, ‘De grote sprong’ en ‘Innerlijke leiding’ van onder meer Hans Korteweg en J. Voigt c.s. en het af en toe volgen van een lezing. Maar een reisgids die mijn ogen en hart opende voor het meditatieve pad was het boek van Jos Stollman ‘Zenmeester Jezus’. Een zeer inspirerende interpretatie van het ‘Thomas-evangelie’ waarin de figuur Jezus niet als goddelijke verlosser wordt neergezet, maar als een zenmeester ‘avant la lettre’ die zelf de mystieke weg is gegaan. Bij elk van de uitspraken (logia) uit het ‘Thomas-evangelie’ geeft Stollman een meditatieve oefening. Ik genoot.

Het was in 1998 dat mijn geliefde zich liet zien als helper op mijn weg van verlichting. Zij deed mij een weekend meditatie cadeau, ‘want je bent overstresst door je werk’. Uit dat weekend stamt mijn gewoonte om dagelijks de stilte in te gaan. Aanvankelijk zeer ‘verantwoordelijk’: twee keer daags precies 20 minuten en in halve lotus-zit op een ‘echt mediatiekussen’. Tot ik ontdekte dat mijn ijzeren mediatie-discipline contraproductief werkte in het bewerkstelligen van innerlijke rust en vrede. Tot het moment dat iets in me vertelde ‘mediteren is geen kwestie van dwang en discipline, maar van het jezelf gunnen’. Toen kon ik aanvaarden dat een meditatie korter (of langer) mag zijn dan de westerse 20-minuten-norm en dat er geen boeddha overboord is als je eens een meditatie overslaat of op een stoel, tafel of in de sauna je beoefening doet. Voetballen hebben veel jongens ook niet direct op een officieel veld geleerd, maar soms door de bal te trappen tegen een blinde muur, of door met elkaar te spelen en oefenen op een grasveldje bij huis.

Ik stond vanaf dat inzicht meer ontspannen in mijn werk, werd creatiever en werd minder snel ongerust dat er iets niet goed zou gaan. De formulering van mijn missie in mijn werk (een opdracht in het meditatie weekend) was ook zeer behulpzaam. Ik werd ontspannener, maar ook succesvoller in mijn professie, met als nevengevolg een toenemende vraag gepaard gaande aan een toenemende workload (ik zeg niet graag nee) en navenante stress door overbelasting. In de zomer van 2005 was ik de uitputting nabij. Dagelijks mediteren ten spijt.

En daar waren weer twee helpers, mijn geliefde en onze oudste zoon: ‘het wordt tijd dat je een sabbatical neemt’. Ik luisterde en maakte me voor de zomervakantie in dat jaar een maand extra langer vrij. Maar waarheen, wat te doen? Verschillende opties passeerden de revue. Naar Santiago de Compostella, delen van het Pieter-pad? Een lange fietstocht?

Eettent en yaks.

Tot op zaterdagmiddag 7 januari 2006 mijn geliefde, mijn liefste helper, mij een advertentie uit de krant aanreikte met de woorden ‘dit is echt iets voor jou’. Een advertentie voor een reis naar Nepal en Tibet onder de noemer ‘Discover Buddhism’. Dat was het!  Gebeld, het verhaal klonk aanlokkelijk en het klikte met de begeleider aan de telefoon. Dus niet geaarzeld en gelijk ingeschreven. Het zou een reis worden waarin we eerst anderhalve week logeerden in een Tibetaans boeddhistisch klooster in Kathmandu, lessen gingen volgen van lama’s en daarna door zouden gaan naar Lhasa om met de bagage op de rug van yaks een tocht te maken door een stukje van de Himalaya, langs een aantal kloosters. Onder andere het Tsurpu klooster uit mijn vorige relaas ‘Lichtpuntjes op mijn weg’.

Op de zaterdagmiddag van inschrijving was ik helemaal opgewonden, ik ging naar Tibet! Aan het eind van die dag, in de auto op weg naar een etentje bij een collega, zei ik in mijn opgewondenheid tegen mijn lief ‘en morgen kijk ik eerst naar 7 years in Tibet’ om er schoolmeesterachtig aan toe te voegen ‘weet je wel op basis van dat boek van Heinrich Harrer’. Eén minuut voor zes. Om gelijk er aan toe te voegen; ‘ik wil even naar het nieuws luisteren’.

Het eerste bericht in het radionieuws van zes uur luidde: ‘Vandaag is Heinrich Harrer op 93-jarige leeftijd in Oostenrijk overleden’. Ik kreeg kippenvel en wist gelijk ‘dit is het signaal dat me vertelt dat ik een goede afslag ga nemen.

De-plaatselijke-gidsen-uiterst-rechts-Kama-Dawa-Sherpa-mijn-Nepalese-vriend.

De reis ‘Discover Buddhism’, de voorbereidingen via enkele lezingen bij een Tibetaans boeddhistisch centrum, het lezen van boeken over boeddhisme en de ervaringen in Nepal en Tibet voelden als thuis komen, spiritueel thuiskomen.

[1] Zie ‘Lichtpuntjes op mijn weg’ in het BD van 5 september jl. Omslagfoto Op-het-hoogste-punt-van-onze-reis-pas-op-5200-m

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Boeddhisme, Columns, Geluk, Tibetaans boeddhisme Tags: advertentie, Heinrich Harrer, helpers, Nepal, reis, spiritueel thuiskomen, Tibet

Lees ook:

  1. ‘Loslaten van het verleden en overwinnen van stress’
  2. ‘China wil met het boeddhisme invloed in Zuid-Azië vergroten’
  3. ‘Boeddhistische pokeraar schenkt winsten aan goede doelen’
  4. Tibet, Tibetaanse vluchtelingen en de weg vooruit

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Wouter ter Braake

Coach bij Zin en Zen. Rebelse geest met warm hart. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 27 juni 2022 - 3 juli 2022
    Zomer Retraite met Losang Gendun
  • 2 juli 2022
    Zazenkai Zengroep Oshida met Helma Jifu Vulink
  • 3 juli 2022
    Kum Nye Yoga op zondag | Online
  • 4 juli 2022
    Open Les Kum Nye Yoga en Meditatie | Live op ma-di-wo
  • 4 juli 2022
    Online course The Twelve Links of Interdependent Origination
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boekbespreking – Michael Bakoenin, God, de Staat en andere vormen van dictatuur

Erik Hoogcarspel - 30 juni 2022

Nog steeds, ook op de klimaatdemonstratie van 19 juni jl., ziet men groepen in het zwart geklede jongeren mee demonstreren die zich presenteren als vertegenwoordigers van het anarchisme. Deze groepen kunnen in het buitenland erg agressief optreden en zelfs banden onderhouden met extreemrechts. Vele oppassende burgers zien het anarchisme aan voor een uiting van jeugdige overmoed, die vanzelf wel zal overgaan. Hoe kun je immers een staat besturen zonder regering? Was het anarchisme niet een soort extreem communisme en hebben we niet gezien dat het communisme gewoon een slecht systeem is?

Boekbespreking – Renée Girard, de romantische leugen en de romaneske waarheid

Erik Hoogcarspel - 14 juni 2022

Volgens de literatuurwetenschapper René Girard (1923 – 2015) worden we juist niet als een uniek zelf geboren. Dit is volgens hem een romantische leugen waarmee we onszelf voor de gek houden. We ontwikkelen ons niet eens tot een uniek zelf, want in de regel worden onze keuzes niet gemotiveerd door een eigen unieke behoefte. We willen meestal graag hebben wat anderen al hebben, juist omdat die anderen dit willen hebben.

Hein Thijssen – ‘God was gewoon een implantaat’

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Wanneer precies weet ik niet meer, maar op een bepaald punt in mijn leven brak mijn kritische geest open. Ik kan me ook niet meer herinneren hoe en op grond waarvan, maar er brak een periode aan waarbij ik me serieus begon af te vragen: hoe kom ik aan het begrip god’? God zat in mijn hoofd als een vage, vormloze massa. Ik moest toen heel nuchter vaststellen dat het begrip ´god´ geen weten was, geen ervaring, maar mij door mensen in  mijn omgeving was aangepraat, in mijn geest was geplant. God was gewoon een implantaat.´

Hein Thijssen – ´Het leven is een schijtende merel´

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Alleen voor een ontwaakte is het achtvoudige pad een natuurlijke zaak’

Boekbespreking – Bernard Mandeville, een ondeugende denker?

Erik Hoogcarspel - 9 juni 2022

Bernard Mandeville (1670 – 1733) werd geboren in een gegoede remonstrantse familie te Rotterdam. Hij studeerde in Leiden en vertrok tegen het einde van de 17e eeuw naar Londen om er een medische praktijk op te zetten. Daar schreef hij eerst luchtige stukjes proza in tijdschriften, maar later publiceerde hij ook over geneeskunde en economie. Zijn bekendste boek is “De fabel van de bijen”.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

over ons

Recente berichten

  • Dick – Workshop in de ruimte
  • Halte Hertenkamp – Bevrijd je, de lach zal je nooit meer verlaten
  • Pleidooi voor verwondering
  • haiku
  • Geen dood, geen vrees (34) – Diep kijken

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens