Met grote belangstelling volg ik het proces in het Amerikaanse Boulder tegen een voormalige medewerker van de boeddhistische organisatie Shambhala International. De man heeft erkend dat hij met een 13-jarig meisje, dochter van Shambhalavolgelingen, binnen die organisatie seksuele handelingen heeft verricht. Zijn bekentenis kwam nadat hem duidelijk werd dat bij een schuldigverklaring door de rechtbank hem een mogelijk levenslange gevangenisstraf boven het hoofd hing. Nu kan hij tot maximaal 15 tot 25 jaar gevangenisstraf veroordeeld worden. Een flinke tijd voor een 57-jarige die het ook niet erg naar de zin zal hebben in zo’n bajes waar kindermisbruikers niet als jofele figuren worden ervaren.
De laatste jaren worden er steeds meer gevallen bekend van boeddhistische leraren die viespeuken werden en studenten en anderen binnen hun organisaties dwongen tot ongewenste seksuele handelingen of slachtoffers maakten van machtsmisbruik. Zoals Sogyal rinpoche, de baas van Rigpa, die de kans op een mogelijke strafrechtelijke vervolging ontsprong door dood te gaan. Of Dennis Lingwood de oprichter van Triratna die studenten dwong tot seks met hem maar volgens zijn organisatie- als je de Britse politie mag geloven, niks strafbaars heeft gedaan. Of Mettavihari, inmiddels ook al dood. Of Sakyong Mipham, nog in leven, die aftrad en nu weer lijkt te zijn wedergeboren en dus strafrechtelijk vervolgd kan worden.
De Duitse zenpriester Genpo (Hans Rudolf) Döring (65) is een paar jaar geleden door een rechtbank in het Duitse Augsburg veroordeeld tot een gevangenisstraf van zeven jaar en negen maanden wegens het jarenlang seksueel misbruiken van zeven jongens in de leeftijd van vier tot dertien jaar.
De openbare aanklager nam het Döring, voormalig hoofd van een zentempel in Dinkelscherben, voormalig vicepresident van de wereldwijde Buddhist Association en voormalig vicevoorzitter en erelid van de Duitse Boeddhistische Unie (DBU), bijzonder kwalijk dat hij het in hem gestelde vertrouwen van jonge kinderen en hun ouders had misbruikt. Hij gedroeg zich als een surrogaat vader, maakte zijn slachtoffertjes in psychische zin afhankelijk van hem, maar was volgens de aanklager alleen maar uit op het bevredigen van zijn eigen lusten.
Zo’n strafrechtelijke aanpak is de enige manier om deze lieden, die ook nog vaak rinpoche, eerwaarde worden genoemd, aan te pakken en uit de boeddhistische samenleving te halen. Niks geen interne cursussen met heropvoeding of spijtinzicht, hun daden zijn te ernstig om ze niet te bestraffen. En een goede boeddhistische beoefenaar maakt het niet uit of hij in een cel zit opgesloten. Mediteren en studeren kan overal, zo merkte een Thaise leraar en oplichter die zich per straalvliegtuig verplaatste, op voordat hij in de cel zijn straf ging uitzitten.
Hoe kan je dergelijk misbruik voorkomen. Niet alleen door vertrouwenspersonen aan te stellen. Dan is het leed al geschied als er melding van misbruik wordt gemaakt. Eerder pleitte ik al voor het invoeren van een verklaring omtrent het gedrag- in de volksmond een verklaring van goed gedrag genoemd, die elke boeddhistische leraar zou moeten kunnen overleggen. En die elk jaar ververst zou moeten worden. En er zouden controleurs moeten worden aangesteld die regelmatig sangha’s en boeddhistische organisaties zouden moeten bezoeken en daar hun oor te luisteren leggen. Een boeddhistische politiedienst. Ik ken wel een paar politieagenten die ook boeddhist zijn.
Het lijkt nu rustig in de boeddhistische polders. Maar cijfers uit het verleden wijzen op een wijd verbeide vorm van misbruik in het boeddhistische landschap. En dan gaat het niet alleen om seksuele handelingen, maar ook om treiteren, pesten, bevoordeling, uitsluiting, dat soort zaken. Veel slachtoffers durven daar geen melding van te maken, bang dat ze worden buitengesloten of niet geloofd.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of te twijfelen aan het nu.
Joost zegt
Joost is het gigantisch met je eens Joop. Het is een schande en gebrek dat de leer zo door enkele gasten word misbruikt.
Laat die controle die je voorstelt maar komen,wie niets te verbergen heeft hoeft ook niks te vrezen.
Zeshin zegt
Als je niks te verbergen hebt wat is het wachtwoord van je bankaccount en je email? Hoeveel homoseksuelen hebben zelfmoord gepleegd omdat haat-roddel en nijd hen tot wanhoop dreef. Ja de wereld is corrupt, maar je hoeft er niet aan mee te doen.
Henk van Kalken zegt
Ik begrijp het verlangen naar een verklaring omtrent gedrag, zie de noodzaak ook wel, maar gezien het aantal wereldwijde sangha’s vraag ik me wel af hoe dit internationaal gezien bindend gerealiseerd zou kunnen worden.Een boeddhistische politieagent kan echt geen toezicht houden op de gang van zaken in Poetins Rusland, bijvoorbeeld.
Joop: Laten we beginnen in Nederland en ook inreizende boeddhistische leraren onderzoeken naar hun gedragingen.
Joost zegt
Zeshin,ik begrijp niet wat homosexualiteit ,bankaccount en een wachtwoord te maken hebben met het besmeuren van de leer. Maar macht maakt gek,en volledige macht maakt knettergek. Dat is wat ik wil zeggen.