Mipham is geld waard, zonder hem zou de Shambhalawereld leeg en eenzaam zijn.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Shambhala is een vajrayana-lineage traditie en de Sakyong is, als de overleveringshouder, verantwoordelijk voor het in stand houden van de traditie en zijn onderwijs is nodig om de lijn voort te zetten, zegt het bestuur.
In hun nieuwste podcast, die vandaag online gaat, buigen meditatieleraar Joost van den Heuvel Rijnders en mindfulnesstrainer / journalist Eveline Brandt zich over dit zorgelijke fenomeen.
Ik had zelf ook een klein voertuig- een Lelijke Eend.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
De reden dat de BUN dit studieweekeinde organiseert is dat er op ledenvergaderingen van de BUN wel ruimte is voor bespreking van actuele ontwikkelingen, maar dat de tijd vaak ontbreekt om tot diepgaande kennisuitwisseling en discussie te komen. En er is heel veel kennis beschikbaar, zowel binnen als buiten het boeddhisme, die de organisatie graag toegankelijker wil maken.
Het misbruik van tempelgelden kwam voor het eerst aan het licht in 2017, toen een abt van een tempel in de provincie Phetchaburi, in centraal Thailand, een formele klacht indiende bij de anticorruptie-eenheid van de politie.
In New Braunfels in de Amerikaanse staat Texas, is deze week in een door buren van de boeddhistische tempel Dao Tam aangespannen civiele rechtszaak een heuse twaalfkoppige jury gevormd. Vijf buren zeggen overlast te ervaren van de tempel, het bestuur van de Vietnamese tempel wil niet verkassen of inbinden. Deze week is de rechtszaak daadwerkelijk begonnen.
Het besluit is een onderdeel van een lopend wettelijk onderzoek naar Rigpa UK. In augustus 2018 werd in een onafhankelijk onderzoek vastgesteld dat studenten van Rigpa het slachtoffer waren van ernstig lichamelijk en seksueel misbruik door wijlen oprichter Sogyal Lakar.
Zijn overlijden kwam vrij onverwacht, maar was ‘in zekere zin toch vredig en sereen’, zo staat in een verklaring van de organisatie.
Het artikel in The Guardian verwijst naar de hedonistische aard van de vroege en middenperiode van de Triratna organisatie en beschrijft ze als “die meer doen denken aan een homobadhuis in San Francisco dan aan een boeddhistische retraite”.
