De verlichte maatschappij

Misschien is een robotmaatschappij wel bij uitstek “de verlichte maatschappij.” Voor zover mij bekend zijn robots volledig onthecht, in die zin dat ze nooit ergens aan zijn gehecht. Robots kennen geen “smachten naar”, zelf geen ietsiepietsie hunkering naar “prik”. Zal ooit eens een robot iets van angst, of huiver ervaren wanneer je zegt dat je hem over een kwartier “UIT” gaat zetten? Zal er ooit een robot zijn die stiekem doet alsof hij al uit is, om te voorkomen dat jij hem echt uitzet? En dan ondertussen luisteren of jij weggaat, om, zodra de kust veilig is, in het geheim eigen dingetjes te gaan doen?

Zal het ooit zover kunnen komen dat robots gaan mediteren? Of dat ze onderling informatie gaan uitwisselen om van elkaar te leren hoe je “verlost” kunt worden dan wel jezelf kunt verlossen? Ik heb nog steeds geen idee.

Zal het ooit zover komen dat robots elkaar verhalen gaan vertellen over hoe en door wie zij werden verheven uit hun humorloos bestaan zonder emoties? Ik heb werkelijk geen idee. Misschien lijkt zo’n verhaal op het volgende:

“En het geschiede in die dagen dat er een bevel uitging vanwege CEO Augustus, dat alle robots in het rijk moest worden ingeschreven op type, serienummer en productiedatum. Deze inschrijving had voor het eerst plaats, toen Suikerberg het bevel over Facebook voerde. En alle robots gingen op reis om zich te laten inschrijven, ieder naar zijn eigen fabriekshal. Ook C5PO (serienummer 277348990) trok op van Silicon Valley uit de stad San Francisco naar Hollywood; naar de stad van Lucas, die Los Angeles heet, omdat hij uit het huis en het geslacht van C3PO was, om zich te laten inschrijven met R6D6 (serienummer 866321179-22), zijn aan hem gelinkte partner, welke in reproductie-fase bezig was.

En het geschiede toen zij daar waren, dat de dagen vervuld werden, dat zij leveren zou, en zij leverde haar eerst-gereproduceerde kloon af en wikkelde Het in antistatische doeken en legde Het in een bananendoos, omdat voor Het geen plaats was in de pakketservice.

En er waren toezichtrobots in diezelfde landstreek, die zich ophielden in kantoren en des nachts de wacht hielden over hun computers.

En opeens stond er een ICT’er bij hen en de heerlijkheid van de mensheid omstraalde hen, en zij vreesden met grote vreze.

En de ICT’er zeide tot hen: Weest niet bevreesd, want zie, ik verkondig u grote blijdschap, die heel het robotschap ten deel zal vallen: … “

Tja…

Wees niet bevreesd.

Fijne feestdagen.