• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

De Dood op de Weg

15 september 2020 door Dharmapelgrim

Deze morgen ben ik vroeg op pad gegaan. Het waait stevig. Het wegdek is nat en al snel vallen mij op het zwarte asfalt vreemde kliederige hoopjes op. Bij nader onderzoek blijken het platgereden groene kikkers te zijn. Vreemd genoeg lijken ze allemaal op de rug te liggen, de lange springpoten wijd uiteen, de lijfjes bandbreed platgewalst. Over een afstand van ongeveer een kilometer tel ik meer dan vijfentwintig exemplaren, daarna sla ik een andere weg in. Hier liggen vooral regenwormen. Sommigen tonen nog tekenen van leven. Die probeer ik op te pakken en verderop in het gras te leggen. Het is frustrerend werk. Ik krijg niet of nauwelijks vat op de glibberige lichaampjes, en een enkele worm zit voor de helft zo aan het asfalt vast dat ik hem (of haar?) onbedoeld in tweeën trek. Ik stop met mijn inspanningen wanneer ik verderop een merel aan zijn ontbijt zie: geplette worm! ‘Ach,’ denk ik, ‘vogels moeten natuurlijk óók eten. Laat ik hun voedsel maar niet van de weg schrapen.’ Die gedachte betreur ik vervolgens weer, als ik een paar honderd meter verderop een dode merel op de weg vind, wie weet doodgereden tijdens het eten van overstekende wormen of over het wegdek uitgesmeerde kikker. De weg die ik bewandel ligt vol DOOD. Ik ga op het gras lopen… en trap pardoes op een huisjesslak.
Voortstappend denk ik: wanneer ik loop, beweeg ik weliswaar langzamer dan wanneer ik fiets en véél langzamer dan wanneer ik autorijd, maar of de dood nu langzaam of snel komt … voor het leven waar een eind aan komt, maakt dat uiteindelijk weinig uit. Hoeveel slachtoffers zou ik met mijn voeten, fiets- en auto al hebben gemaakt gedurende mijn leven? Talloze! Ik herinner mij dat ik eens probeerde om fietsend een naaktslak te ontwijken. Mijn voorwiel ging mooi langs het beestje, maar mijn achterwiel niet. Ik herinner mij ook de honderden insectenlijkjes op de voorruit, motorkap en koplampen van elk van mijn auto’s, die daar vervolgens alleen met veel sop en door flink borstelen weer vanaf te krijgen waren. De dood plakt!

Een jonge vrouw komt mij tegemoet, vechtend tegen de wind die haar met rijwiel en al de verkeerde weghelft op blaast, waar verderop een auto nadert. Ze doet me denken aan Katja Schuurman, die BN’er die hoop uitsprak dat de wetenschap spoedig uitvogelt hoe de Dood kan worden uitgebannen, want dat is waar zij vurig naar verlangt: nooit doodgaan! Ook Katja vecht tegen de wind. De wind van het leven? Maar wat haar tegemoet komt, zal haar vroeg of laat een keer treffen. Is het niet door tegenwind, dan wel door verlangen. Verlangen? Jazeker, verlangen…Ik ben er zeker van, want wat kan een mens op den duur sterker naar de dood doen verlangen dan een leven waar geen einde aan komt? Maar ik denk dat ik Katja wel begrijp, zoals ik die fietster begrijp … het gaat om de (naar eigen idee) te vroegtijdige dood, om de dood die komt wanneer je nog niet klaar bent leven. En daarmee keren mijn gedachten weer terug naar de kikkers, de regenwormen en de insekten. Waren die klaar met leven? Of hebben die niets te willen? Hebben ze misschien geen benul, en leven zij gewoon tot het een keer ophoudt, onder een voet of een band, of tegen een ruit, een motorkap of lamp? Of in een vogelbek? En geldt dat ook voor kippen, varkens, koeien, vissen, mosselen, oesters, kreeften en weet ik wat voor wezens nog meer (behalve mensen). Leven zij allemaal volstrekt onbewust van wat er op hen afkomt, tot ze het tegenkomen: in het slachthuis, op het dek van een vissersboot, in een pan kokend water of … zeg het maar.

Boven me cirkelt een buizerd. Ik herken de kreten. De vogel zoekt waarschijnlijk voedsel, bijvoorbeeld een vette muis. Boven mij vliegt géén doodsvogel. Ik hoef niet bang te zijn dat ik ineens van straat wordt geplukt en na een korte luchtreis ergens in stukken wordt gescheurd. Het enige wezen dat ter land, ter zee en in de lucht stelselmatig jacht op mensen maakt, is de mens zelf…. voor zover mij bekend. De mens is daar goed in. Maar mensen eten elkaar meestal niet op, want dat vindt de mens ethisch onverantwoord. De mens… met een schok besef ik dat ik het ook over mezelf heb.

Ik kom weer thuis. Het grootste deel van mijn wandeling heb ik als in een roes volbracht. Het waait nog steeds hard. Het wegdek is nog steeds nat. Maar vogels hebben de meeste vreemde hoopjes al van het asfalt opgeruimd. Kraaien. Vooral kraaien.
Veertien dagen geleden schreef ik nog over mijn voorgenomen pelgrimage naar Santiago: “De overweging om te voet te gaan, heb ik vrijwel direct verworpen. Doordat ik al jaren jicht hebt, is het te voet afleggen van grote afstanden niet bepaald een goed idee, en zeker niet met bepakking. Dat wordt dus fietsen.”

Wel, niets veranderlijker dan een mens, zegt men wel eens en ik maak daar duidelijk geen uitzondering op. Tot overduidelijk blijkt dat ‘te voet gaan’ echt nooit gaat lukken, ga ik het te voet proberen. Heb ik me laten ompraten? Misschien, maar de vraag is dan welke argumenten de doorslag hebben gegeven. Dat zijn de volgende:

  • Ik weet pas of het gaat of niet, wanneer ik het tenminste eerst serieus heb geprobeerd.
  • Het voornemen om bijna 3000 kilometer te gaan lopen verschaft mij nauwelijks te negeren reden om meer werk te maken van het aanpakken van de oorzaken van mijn jicht. Bovendien – zegt men – is het belangrijk dat je als jichtlijder in beweging blijft!
  • Ik ben lopend langer onderweg, krijg meer tijd om over alles na te denken, zie meer en loop ook over paden die voor fietsers ontoegankelijk zijn.

Mogelijk allemaal waar. En om dat te toetsen, ga ik nu dagelijks aan de wandel, volgens aanwijzingen die ik op verschillende wandelwebsites heb aangetroffen: langzaam opbouwen, rustig tempo enzovoorts. Het plan is om – in tijdsbestek van enkele maanden – te komen tot een gemiddelde van 20 kilometer per dag, met een bepakking van maximaal 12 kilo.

Ik houd u op de hoogte.

De weg biedt veel om ‘bij stil te staan’ onder het lopen.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Dharmapelgrim, Dierenwelzijn, Geluk, Gezondheid Tags: Bedevaart en pelgrimstocht, kikkers, Menno Prins, regenwormen, vogels, wandeling

Lees ook:

  1. De Dood op de Weg
  2. Wandellied
  3. Eindelijk naar Santiago de Compostella
  4. ‘Het kerstvierend kind in mij’

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. G.J. Smeets zegt

    15 september 2020 om 16:17

    Dood op de weg is op weg naar de dood.
    Keep on truckin’pelgrim ?

Primaire Sidebar

Door:

Dharmapelgrim

Probeert sinds zijn 16de jaar het Edele Achtvoudige pad te volgen. Dat lukt hem met vallen en opstaan, waarbij hij zichzelf voorhoudt dat hij dat pad tot het einde zal gaan, zolang hij maar één keer vaker opstaat dan valt. Iedereen die de dharma beoefent is een pelgrim op zijn eigen weg. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 21 april 2021
    Zen Spirit Doorgaande groep Meditatie Arnhem
  • 21 april 2021
    'Natuur: één Leven' - ONLINE Lezingenserie
  • 22 april 2021
    Doorlopende groep Vipassana Haarlem
  • 25 april 2021
    Open les Kum Nye Tibetaanse Yoga | Online
  • 25 april 2021
    Boeddhisme in een notendop
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Van de bergen naar de stad

Kees Moerbeek - 18 april 2021

De leiders van het Nieuwe Boeddhisme (shin bukkyō) beweerden dat het Japanse boeddhisme evolutionair de meest geavanceerde vorm was van Boeddha’s leer. Anderen gingen zelfs zover om te beweren dat het zuivere boeddhisme alleen in Japan bewaard is gebleven.

Het zelfgekozen levenseinde

Erik Hoogcarspel - 15 april 2021

Je hoort steeds meer tegenwoordig dat een leven “voltooid” kan zijn, alsof het leven een klus is die je moet klaren. Ik begrijp het gevoel, maar uit de bijna-doodervaringen blijkt dat mensen die op het randje zijn geweest opeens andere opvattingen hebben gekregen.

De brug tussen China en Japan

Kees Moerbeek - 4 april 2021

Toen het koninkrijk Silla zich in het jaar 57 losmaakte van China, ontstonden de Drie Koninkrijken van Korea. Dit waren: het koninkrijk Goguryeo, het koninkrijk Baekje en het koninkrijk Silla. Dit artikel gaat met grote stappen door de geschiedenis van Korea. Eeuwenlang was het land de brug die China met Japan verbond en ook de brug waarover de Boeddha naar Japan reisde.

Ardan

Ardan - 4 april 2021

...

Over het lijden van boeddhisten in Bangladesh

Kees Moerbeek - 28 maart 2021

Bangladesh werd in 1971 na een wrede onafhankelijkheidsoorlog onafhankelijk van Pakistan. Dit ‘land van de Bengalen’, de letterlijke betekenis van ‘Bangladesh’, is de delta van de rivieren de Ganges en de Brahmaputra en grenst zowel aan India als aan Myanmar. Zo’n 0,6% van de ruim 162 miljoen Bengalen is Theravada boeddhist en 95% is moslim. In 1988 werd de islam er staatsgodsdienst. Dit artikel gaat over de grote lijnen van de positie van de boeddhisten.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Het jaar 2021 – dag 110 – solidariteit
  • Hans de Booij – de Dalai Lama kwam op straat op mij toegelopen
  • ‘Gezondheid is het hoogste goed, nirvana het hoogste geluk’
  • Boeken – Religieus atheïsme
  • Animal Rights – Steeds meer proefdieren dood zonder te zijn gebruikt

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens