• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Columns » Dharmapelgrim » De Dood op de Weg

De Dood op de Weg

15 september 2020 door Dharmapelgrim

Deze morgen ben ik vroeg op pad gegaan. Het waait stevig. Het wegdek is nat en al snel vallen mij op het zwarte asfalt vreemde kliederige hoopjes op. Bij nader onderzoek blijken het platgereden groene kikkers te zijn. Vreemd genoeg lijken ze allemaal op de rug te liggen, de lange springpoten wijd uiteen, de lijfjes bandbreed platgewalst. Over een afstand van ongeveer een kilometer tel ik meer dan vijfentwintig exemplaren, daarna sla ik een andere weg in. Hier liggen vooral regenwormen. Sommigen tonen nog tekenen van leven. Die probeer ik op te pakken en verderop in het gras te leggen. Het is frustrerend werk. Ik krijg niet of nauwelijks vat op de glibberige lichaampjes, en een enkele worm zit voor de helft zo aan het asfalt vast dat ik hem (of haar?) onbedoeld in tweeën trek. Ik stop met mijn inspanningen wanneer ik verderop een merel aan zijn ontbijt zie: geplette worm! ‘Ach,’ denk ik, ‘vogels moeten natuurlijk óók eten. Laat ik hun voedsel maar niet van de weg schrapen.’ Die gedachte betreur ik vervolgens weer, als ik een paar honderd meter verderop een dode merel op de weg vind, wie weet doodgereden tijdens het eten van overstekende wormen of over het wegdek uitgesmeerde kikker. De weg die ik bewandel ligt vol DOOD. Ik ga op het gras lopen… en trap pardoes op een huisjesslak.
Voortstappend denk ik: wanneer ik loop, beweeg ik weliswaar langzamer dan wanneer ik fiets en véél langzamer dan wanneer ik autorijd, maar of de dood nu langzaam of snel komt … voor het leven waar een eind aan komt, maakt dat uiteindelijk weinig uit. Hoeveel slachtoffers zou ik met mijn voeten, fiets- en auto al hebben gemaakt gedurende mijn leven? Talloze! Ik herinner mij dat ik eens probeerde om fietsend een naaktslak te ontwijken. Mijn voorwiel ging mooi langs het beestje, maar mijn achterwiel niet. Ik herinner mij ook de honderden insectenlijkjes op de voorruit, motorkap en koplampen van elk van mijn auto’s, die daar vervolgens alleen met veel sop en door flink borstelen weer vanaf te krijgen waren. De dood plakt!

Een jonge vrouw komt mij tegemoet, vechtend tegen de wind die haar met rijwiel en al de verkeerde weghelft op blaast, waar verderop een auto nadert. Ze doet me denken aan Katja Schuurman, die BN’er die hoop uitsprak dat de wetenschap spoedig uitvogelt hoe de Dood kan worden uitgebannen, want dat is waar zij vurig naar verlangt: nooit doodgaan! Ook Katja vecht tegen de wind. De wind van het leven? Maar wat haar tegemoet komt, zal haar vroeg of laat een keer treffen. Is het niet door tegenwind, dan wel door verlangen. Verlangen? Jazeker, verlangen…Ik ben er zeker van, want wat kan een mens op den duur sterker naar de dood doen verlangen dan een leven waar geen einde aan komt? Maar ik denk dat ik Katja wel begrijp, zoals ik die fietster begrijp … het gaat om de (naar eigen idee) te vroegtijdige dood, om de dood die komt wanneer je nog niet klaar bent leven. En daarmee keren mijn gedachten weer terug naar de kikkers, de regenwormen en de insekten. Waren die klaar met leven? Of hebben die niets te willen? Hebben ze misschien geen benul, en leven zij gewoon tot het een keer ophoudt, onder een voet of een band, of tegen een ruit, een motorkap of lamp? Of in een vogelbek? En geldt dat ook voor kippen, varkens, koeien, vissen, mosselen, oesters, kreeften en weet ik wat voor wezens nog meer (behalve mensen). Leven zij allemaal volstrekt onbewust van wat er op hen afkomt, tot ze het tegenkomen: in het slachthuis, op het dek van een vissersboot, in een pan kokend water of … zeg het maar.

Boven me cirkelt een buizerd. Ik herken de kreten. De vogel zoekt waarschijnlijk voedsel, bijvoorbeeld een vette muis. Boven mij vliegt géén doodsvogel. Ik hoef niet bang te zijn dat ik ineens van straat wordt geplukt en na een korte luchtreis ergens in stukken wordt gescheurd. Het enige wezen dat ter land, ter zee en in de lucht stelselmatig jacht op mensen maakt, is de mens zelf…. voor zover mij bekend. De mens is daar goed in. Maar mensen eten elkaar meestal niet op, want dat vindt de mens ethisch onverantwoord. De mens… met een schok besef ik dat ik het ook over mezelf heb.

Ik kom weer thuis. Het grootste deel van mijn wandeling heb ik als in een roes volbracht. Het waait nog steeds hard. Het wegdek is nog steeds nat. Maar vogels hebben de meeste vreemde hoopjes al van het asfalt opgeruimd. Kraaien. Vooral kraaien.
Veertien dagen geleden schreef ik nog over mijn voorgenomen pelgrimage naar Santiago: “De overweging om te voet te gaan, heb ik vrijwel direct verworpen. Doordat ik al jaren jicht hebt, is het te voet afleggen van grote afstanden niet bepaald een goed idee, en zeker niet met bepakking. Dat wordt dus fietsen.”

Wel, niets veranderlijker dan een mens, zegt men wel eens en ik maak daar duidelijk geen uitzondering op. Tot overduidelijk blijkt dat ‘te voet gaan’ echt nooit gaat lukken, ga ik het te voet proberen. Heb ik me laten ompraten? Misschien, maar de vraag is dan welke argumenten de doorslag hebben gegeven. Dat zijn de volgende:

  • Ik weet pas of het gaat of niet, wanneer ik het tenminste eerst serieus heb geprobeerd.
  • Het voornemen om bijna 3000 kilometer te gaan lopen verschaft mij nauwelijks te negeren reden om meer werk te maken van het aanpakken van de oorzaken van mijn jicht. Bovendien – zegt men – is het belangrijk dat je als jichtlijder in beweging blijft!
  • Ik ben lopend langer onderweg, krijg meer tijd om over alles na te denken, zie meer en loop ook over paden die voor fietsers ontoegankelijk zijn.

Mogelijk allemaal waar. En om dat te toetsen, ga ik nu dagelijks aan de wandel, volgens aanwijzingen die ik op verschillende wandelwebsites heb aangetroffen: langzaam opbouwen, rustig tempo enzovoorts. Het plan is om – in tijdsbestek van enkele maanden – te komen tot een gemiddelde van 20 kilometer per dag, met een bepakking van maximaal 12 kilo.

Ik houd u op de hoogte.

De weg biedt veel om ‘bij stil te staan’ onder het lopen.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Dharmapelgrim, Dierenwelzijn, Geluk, Gezondheid Tags: Bedevaart en pelgrimstocht, kikkers, Menno Prins, regenwormen, vogels, wandeling

Lees ook:

  1. De Dood op de Weg
  2. Wandellied
  3. Van Overal naar Nergens
  4. Heimwee naar stilte

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. G.J. Smeets zegt

    15 september 2020 om 16:17

    Dood op de weg is op weg naar de dood.
    Keep on truckin’pelgrim ?

Primaire Sidebar

Door:

Dharmapelgrim

Probeert sinds zijn 16de jaar het Edele Achtvoudige pad te volgen. Dat lukt hem met vallen en opstaan, waarbij hij zichzelf voorhoudt dat hij dat pad tot het einde zal gaan, zolang hij maar één keer vaker opstaat dan valt. Iedereen die de dharma beoefent is een pelgrim op zijn eigen weg. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 18 mei 2022
    ONLINE Lezingenserie 'Ieder mens een vredestichter'
  • 20 mei 2022 - 22 mei 2022
    The work that reconnects -Het werk dat weer verbindt
  • 22 mei 2022
    Kum Nye Yoga op zondag | Online
  • 22 mei 2022
    Lezingencyclus
  • 23 mei 2022
    Online course The Twelve Links of Interdependent Origination
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boekbespreking – De jonge Filosoof

Erik Hoogcarspel - 9 mei 2022

In het boekje “De jonge filosoof” wordt een zekere Christoph opgevoerd, die in de bibliotheek een boek vindt van David van Goorle. Dit is het kleinere boek “Idea Physicae”, maar dan in het Nederlands. Christoph vindt met andere woorden de (niet bestaande) Nederlandse uitgave” Schets van de Natuur” in de bibliotheek.

Over populisme en het menselijk tekort

Kees Moerbeek - 8 mei 2022

‘Waarom is de burger boos?’ is volgens de geschiedkundige Maarten van Rossem gemakkelijk en ook wetenschappelijk verantwoord te beantwoorden, schrijft hij in zijn boek Waarom is de burger boos? De burger is boos, omdat hij bezorgd is over de omvangrijke immigratie en de veronderstelde negatieve effecten op onze samenleving. Dit artikel geeft een indruk van zijn boek, met aanvullingen van de socioloog Anton Zijderveld.

Boekbespreking – Een leven als ‘man of letters’. Biografie van David Hume.

Erik Hoogcarspel - 1 mei 2022

De rede kan ons tot overtuigingen leiden of laten twijfelen, maar alleen gevoelens zetten ons volgens Hume aan tot daden. Hume onderscheidt primaire indrukken en secondaire. Gevoelens zijn secondaire indrukken, want ze zijn als het ware een reactie op primaire indrukken, zoals pijn of genot.

Voor kinderen is een heel dorp nodig (2)

Rob van Boven en Luuk Mur - 20 april 2022

We houden van categorieën. Deze ouders zijn fout, en die pleegouders zijn goed. Zou het kunnen zijn dat er bij die foute ouders ook sterke punten zijn? En kan het zijn dat pleegouders ook hun problemen hebben? Wat voor boodschap krijgt een kind dat bij de ouders weggehaald is, bijvoorbeeld vanwege de toeslagenaffaire. Je ouders zijn slecht, fraudeurs, oplichters. Je bent nu bij ons en wij zijn goed?

Onmacht begrijpen, zonder klakkeloos goed te praten

Kees Moerbeek - 18 april 2022

In de ogen van de nieuwrechtse populisten is de gewone man de dupe van de globalisering en de immigratie, die hem dreigen weg te vagen. Deze taal verstaan de progressieven niet en ze staan met een mond vol tanden. Dit populisme gaat over identiteit en gemeenschap en dit bezorgt weldenkenden koude rillingen, aldus de auteur. Ook hierdoor werden de uitwassen van de globalisering en de immigratie niet ingezien. Deze populisten richten hun pijlen dan ook op de ‘de zelfgenoegzame, progressieve elite’, die een betere wereld had willen bewerkstelligen, maar ‘intussen de gewone man doodgemoedereerd aan zijn lot overliet.’

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

over ons

Recente berichten

  • Debat Tweede Kamer over aanhoudende overtredingen in slachthuizen
  • Verlichting is het failliet van het verstand
  • Het jaar 2022 – dag 135 – schaamte
  • Boeken – De heilige natuur
  • Over Theologie deel 16- Moderne Tijd (2)

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens