Zie je het voor je: staat een uitgeputte gazelle tegenover een hongerige leeuw, en dan zegt de gazelle “zullen we er over praten?”
Of zie je het voor je: staat Gautama Boeddha in onze tijd tegenover een dolgedraaide psychopaat die een vrouw wil verkrachten en daarna gewoon wil vermoorden en dan zegt Gautama: “zullen we er over praten?”
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Allemaal scenario’s over afwijzen van geweld, over ‘niet doden’, over hooghouden van het heilige voornemen nooit en te nimmer en dus onder geen enkele omstandigheid gebruik maken van de mogelijk dat je een denkend wezen zo kunt beschadigen dat ie doodgaat.
Deze dan: staat een Oekraïense soldaat tegenover een Russische soldaat die zijn geweer op de Oekraïner richt, maar dan zegt de Oekraïner: “`zullen we erover praten?”
Antwoord de Rus: Ik ben sneller dan jij… waar wil je dat ik je raak om zo min mogelijk schade aan te richten?”
Het moge duidelijk zijn dat ik weinig op heb met goedbedoeld gezwets over het absoluut niet mogen aanwenden van geweld waar iemand dood door kan gaan. Zo’n standpunt is onrealistisch! Vind ik. Natuurlijk mag je vinden dat ik dan van alles helemaal verkeerd zie, niet begrijp, mis-interpreteer of wat ook. Leg mij dan op een begrijpelijke wijze met heldere voorbeelden uit hoe ik het dan wel moet zien en juist kan interpreteren. Bij voorbaat dank.
Laat er geen misverstand zijn: ik ben mordicus tegen aanvals-geweld. Die leeuw even buiten beschouwing gelaten, want die wil gewoon eten. (Ik zie een leeuw nog geen bananen of ander fruit oppeuzelen). Ik vind dat mensen op afkeurenswaardige wijze bezig zijn wanneer zij andere mensen of denkende wezens aanvallen, moedwillig beschadigen of zelfs doelbewust doden. Maar wat als je jezelf tegen een aanvaller verweert? Wat als je iemand – die jou ernstig wil beschadigen of zelfs doden – afweert op een wijze waardoor die ander sneeft? Mag dat niet? Is dat verkeerd? Of als het niet eens om jezelf gaat maar om anderen die dreigen het loodje te leggen, terwijl jij dat kunt voorkomen? En stel dat dat alleen nog kan door de snoodaard die dat wil …eh… zodanig te beschadigen dat ie dat niet meer kan (en waardoor hij of zij misschien zelfs dood gaat)? Mag dat niet? Is dat verkeerd? Laat ik het concreet maken: jij kunt door één persoon te doden voorkomen dat die ene persoon tien andere doodt. Of zelf honderd. Of nog meer… Je doet het niet omdat je niet mag doden. Ok. Ben jij dan niet indirect de doder van die tien anderen? Van die honderd? Of van die ‘nog meer’?
O, je gaat voor de bruut staan en zegt zoiets als: “wat je op het punt staat te doen, is verderfelijk. Doe het niet. Bla bla bla … “ en je eindigt met zoiets als “over mijn lijk!” Dan zegt die bruut misschien “Ok…” en dan zijn er elf doden of honderd-één of nog meer plus eentje.
Kortom, wanneer ik blijf beweren dat ik onder geen enkele omstandigheid een ander mens zal doden, misken ik de realiteit. Ik hoop dat het nooit zover zal komen, en ik zal er bovendien alles aan doen om te voorkomen dat het ooit zover kan komen. Wanneer bij dat ‘alles doen’ hoort dat ik ervoor zorg dat ik mijn naasten kan verdedigen … dan doe ik dat. Tegenwoordig hoort daar helaas een krachtig defensieapparaat bij. Inclusief wapens die ik verafschuw en die naar mijn mening nooit als aanvalswapens mogen worden gebruikt. Maar ik mag ook de messen in mijn keuken-messenblok niet als aanvalswapens gebruiken, net zomin als mijn nietpistool, mijn (leen)auto of zelfs mijn blote handen. Gij zult niet doden! Mee eens. Maar vergeet het aanhangende ‘sub-gebod’ niet: Gij mag en moet opkomen voor uw naasten en hen verdedigen … zelfs als daarbij doden kunnen vallen.
Geef een reactie