Het jaar 2023 – dag 347 – kinderen

Deze week was het 75 jaar geleden dat de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens werd aangenomen door de VN.

Artikel 3: Eenieder heeft het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.

Lieve kinderen uit Israël die in tunnels en ondergrondse ruimtes als gijzelaars in Gaza worden vastgehouden. Ik zie jullie namen en foto’s op borden in Israël waarmee jullie vrijheid wordt geëist. Jullie willen overleven. Leven.

Lieve kinderen uit Gaza die met duizenden vermoord worden, dood onder het puin van gebombardeerde huizen liggen. Nergens veilig zijn. Ik ken jullie namen niet. Ik zie beelden hoe jullie willen overleven. Op weg naar nergens.

Jullie -kinderen- worden Joden, Israëliërs genoemd, Gazanen en Palestijnen.

Mijn hart breekt ik sta met lege handen, mijn wensen om compassie en empathie worden gedempt in puinhopen, kelders, gangen. Overstemd door bommen en gehuil.

Zijn jullie niet allen kinderen van dezelfde God? Is God dood?

Moge iedereen gezond, vrij en veilig zijn, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.