Vroeger fietste ik door de Maastunnel in Rotterdam. Nu doet mijn kleinzoon dat. De roltrappen zijn best wel link, vind ik, om te voorkomen dat je naar beneden stort zet je het voorwiel van de fiets dwars op de trede van de roltrap. Na ongeveer 1400 meter fietsen -lopen mag ook – ben je aan de andere kant van de Nieuwe Maas.
Je hoeft niet bang te zijn dat de Maastunnel wordt gebombardeerd of opgeblazen, er worden in deze tunnel geen angstige gijzelaars ondergebracht, of vernietigende plannen gesmeed. Voor zover bekend. Het is gewoon een verbinding tussen A en B, gewoon, niet doodgewoon. De tunnel verbindt.
Er zijn in de wereld ook andere tunnels, andere gangen. Met angst, dood en verderf, aan beide kanten. Ze vormen de verbinding tussen het denken in kwaad en kwaad, vergelding en boosheid, haat, woede. Ondergronds en bovengronds. De een tegen de ander. Geen verbinding.
Moge iedereen gelukkig, gezond en vrij zijn, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Johan zegt
Je kan er ook heel hard fietsen. Je gaat naar beneden het eerste stuk en hebt weinig luchtweerstand.
Er is ook gewoon een lift, dus je hoeft niet de roltrap te nemen.